Van scifi-trip Under the Skin tot klassieker Jurassic World: dit is er deze week op uw tv

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 3 tot vrijdag 9 maart 2018.

UNDER THE SKIN (zaterdag 3/3, 22.25, Canvas)

Je voelt je niet gelukkig op aarde? Je wordt je steeds meer bewust van het menselijke lichaam waarin je vertoeft, een lijf dat trouwens heel hard op dat van Scarlett Johansson lijkt? Je begint zowaar mee te leven met de mensen die je geacht wordt te vermoorden? Dan is de kans groot dat je een alien met een identiteitscrisis bent. Het is het bizarre uitgangspunt van deze virtuoze, bevreemdende sf-trip, met ScarJo als buitenaardse femme fatale met zwarte pruik en felrode lippen.

In Under the Skin volgt de Brit Jonathan Glazer, de regisseur van Sexy Beast (2000) en Birth (2004), een naamloos buitenaards wezen dat er als een vrouw uitziet terwijl het in een witte bestelwagen door Glasgow en het Schotse platteland rijdt om mannelijke voorbijgangers op te pikken – dat er met verborgen camera werd gefilmd, maakt die scènes nog waarachtiger. Ze lokt de mannen mee naar een verlaten huis, waar ze hen in evakostuum verleidt om in een gitzwart moeras te stappen. Indien het foutloopt, krijgt ze de hulp van een mysterieuze motorrijder, die haar overal volgt. Maar hoe langer ze op aarde is en hoe meer mensen ze ontmoet, hoe meer empathie ze voor hen voelt en hoe kwetsbaarder ze zelf wordt.

Glazer maakte van Onderhuids, de roman van de Nederlandse schrijver Michel Faber, die veel meer uitleg verschafte over de afkomst van het buitenaardse schepsel, een heel zintuiglijke, zo goed als dialoogloze adaptatie. We aanschouwen de wereld zoals de alien die ziet, en dat levert heel wat bezwerende, unheimliche beelden op, die samen een kunstige puzzel vormen.

Naast die hypnotische beelden en Glazers experimentele lef maken ook de enge geluidscomposities van Mica Levi (Jackie) van Under the Skin een verontrustende, lynchiaanse ervaring. Meer nog: soms heb je de indruk dat deze verrassende film gemaakt is door een cineast van een andere planeet.

RYUICHI SAKAMOTO: CODA (donderdag 8/3, 22.55, NPO 2)

Filmcomponist en ambientpionier Ryuichi Sakamoto is onder meer bekend door zijn vertolking in Merry Christmas, Mr. Lawrence, waarin hij David Bowie weerwerk bood en waarvoor hij ook de muziek schreef. Deze intieme docu volgt de Japanner, die ook de soundtracks voor The Last Emperor, High Heels en The Revenant componeerde, terwijl hij herinneringen ophaalt aan zijn belangrijkste artistieke realisaties en uitgebreid vertelt over het creatieve proces dat daaraan voorafgaat. Toen Sakamoto enkele jaren geleden vernam dat hij keelkanker had, begon hij na te denken over de vergankelijkheid van mens en milieu, een thema dat hij verwerkte in zijn vorig jaar verschenen plaat Async. Sakamoto puurt wel vaker schoonheid uit onheil. In Coda trekt hij zelfs richting het door een kernramp geteisterde Fukushima, op zoek naar klanken die hij in zijn muziek kan verwerken.

GOLDEN DAWN GIRLS (woensdag 7/3, 22.55, NPO2)

Hun logo: een ontwarde swastika. Hun groet: met gestrekte rechterarm. Op hun programma: landmijnen inzetten tegen immigranten en buitenlandse criminelen in kampen steken. Machogehalte: hoog. Meer bepaald: sla-een-communiste-driemaal-op-tv-in-het-gezicht-hoog. Gouden Dageraad – de vijfde grootste partij van Griekenland – is zo fascistisch dat Vlaams Belang Filip Dewinter op de vingers tikte na zijn bezoekje aan de partij. Momenteel zit de GD-top achter de tralies. Golden Dawn Girls toont hoe hun vrouwen hun plaats ingenomen hebben. Ziet u in deze docu alle vragen ontwijken: de moeder van een ex-parlementslid met een ‘Sieg Heil’-tattoo, de vrouw van diens kameraad en de dochter van de GD-Führer. De archiefbeelden die de interviews afwisselen, spreken wél klare taal. De dames doen dat alleen als ze niet weten dat ze nog gefilmd worden.

ATLANTA – ROBBIN’ SEASON (woensdag 7/3, 20.20, Fox)

Een zwarte Justin Bieber, een onzichtbare vluchtauto en een talkshowparodie met een reportage over een zwarte jongen die zich een blanke man van middelbare leeftijd voelt: u zag het in Atlanta. Het eerste seizoen van de serie van hoofdrolspeler Donald Glover, die als Childish Gambino ook in muziekland compleet zijn zin doet, jongleerde met alle conventies en rake, bevreemdend grappige observaties over het leven van jonge, zwarte Amerikanen. Moraliserend was Atlanta nooit, wel het intelligentste tv-werk van de afgelopen jaren. Dik verdiend, dus, die twee Golden Globes. In seizoen twee ziet u Glover nog steeds ronddolen als de gescheiden vader Earn, die de rapcarrière van zijn neef Paper Boi managet. Wél anders: Robbin’ Season is donkerder en minder gefragmenteerd. En u leert Earns oom kennen. Die haat de politie en heeft een gouden pistool onder de matras en een alligator in de badkamer.

JURASSIC WORLD (zaterdag 3/3, 20.30, VTM)

Samen met Jaws is Jurassic Park een van de succesvolste monsterfranchises uit de filmgeschiedenis. Een derde sequel, na een stilte van veertien jaar, kon dus niet uitblijven. Regisseur Colin Trevorrow wijkt geen haarbreed van het concept dat Steven Spielberg en Michael Crichton vijfentwintig jaar geleden bedachten. Lees: denderende actie, wat humor en veel uit CGI opgetrokken dino-sauriërs. Opnieuw wordt een themapark op een afgelegen eiland door dino’s op stelten gezet, met op kop de indominus rex, een genetisch gemodificeerd monster dat even intelligent als bloeddorstig is. Chris Pratt en Bryce Dallas Howard – die zelfs tijdens de prangendste momenten haar hoge hakken aanhoudt – zijn de menselijke helden, maar toch zijn het weer de dino’s die met het grootste deel van de aandacht gaan lopen. Hold on to your butts!

STELLA BLOMKVIST (zaterdag 3/3, 20.40, Canvas)

Twee jaar geleden kostten de Panama Papers de IJslandse premier zijn job. Met Stella Blomkvist, een adaptatie van de bestsellers van de gelijknamige schrijver, is er nu een serie waarin een web van corruptie, maar ook seks, chantage en moord zich spant om het IJslandse parlement, dat nog maar één partij huisvest, de kroon voor de dollar heeft geruild en een eiland aan China heeft verkocht. U ziet hoe de kleine crimineel Saemi opgepakt wordt terwijl hij vol bloed naast het lijk van de assistente van de IJslandse premier ligt. Advocate en hard-boiled detective Stella Blomkvist – de naam werd bedacht op een terras in Brussel en is een combinatie van de gelijknamige pils en de veertienjarige superspeurder van Astrid Lindgren – moet hem verdedigen. Dergelijke plots zijn u niet vreemd. Interessanter: met Stella Blomkvist, dat handig gebruikmaakt van voice-overs, gaat Óskar Thór Axelsson (Trapped) meer voor LA noir dan voor Scandi noir.

LOVE – SEIZOEN 3 (vanaf vrijdag 9/3 op Netflix)

Dat liefde op het eerste gezicht geen achterhaald begrip is, maakte Netflix duidelijk toen het in 2016 meteen twee seizoenen bestelde van Judd Apatows eigenzinnige romcomserie over de ontluikende romance tussen radioproducente Mickey (Gillian Jacobs) en leraar Gus (Paul Rust). Amper een maand na het tweede werd ook al een derde besteld, maar daarmee valt wel finaal het doek over Love. De plot laat zich ook in dit laatste seizoen het best samenvatten als: ‘Mickey en Gus zijn samen, verkloten het, zijn terug samen, verkloten het opnieuw.’ Loveborduurt dus verder op vertrouwde thema’s en moet het niet hebben van wereldschokkende plotwendingen. De serie biedt vooral een venijnige en vooral nuchtere kijk op het datingleven in LA, door de ogen van twee gekneusde millennials van wie de onhebbelijke kantjes nooit weggemoffeld worden.

CAMP 14: TOTAL CONTROL ZONE (zondag 4/3, 23.00, Canvas)

Shin Dong-hyuk werd geboren in het beruchte Noord-Koreaanse werkkamp Kamp 14, waar hij als tiener zware folteringen onderging. Dat beweert hij althans in deze documentaire van Duitser Marc Wiese. De tengere jongeman, die wereldberoemd werd als kroongetuige in het VN-onderzoek naar mensenrechtenschendingen in Noord-Korea, vertelt hoe hij als vierjarige moest toekijken hoe zijn moeder werd opgehangen nadat hij haar had verklikt. Ook zijn broer werd voor zijn ogen geëxecuteerd. Op zijn 23e wist hij te ontsnappen. In 2015 trok Dong-hyuk zijn getuigenissen gedeeltelijk terug: zijn verhaal strookte niet helemaal met de realiteit. Aangedikt of niet: deze docu – een mix van interviews en animatie – biedt inzicht in de gruwelen van de interneringskampen en is een fikse aanklacht aan het adres van het Noord-Koreaanse regime.

EL CLAN (vrijdag 9/3, 23.00, NPO 2)

Op het eerste gezicht zijn de Puccio’s keurige mensen uit de middenklasse van Buenos Aires. Maar schijn bedriegt: het gezin ontvoert rijke burgers en houdt die gevangen tot ze er losgeld voor krijgen. De gewaardeerde Argentijnse regisseur Pablo Trapero komt soms sarcastisch uit de hoek in deze beklemmende misdaadthriller naar een waargebeurd verhaal dat in de jaren tachtig een schokgolf door Argentinië joeg. Het contrast tussen het gewone gezinsleven en wat er zich in de bergplaats afspeelt, is even verbijsterend als de manier waarop de vader (een ijzige Guillermo Francella) iedereen medeplichtig maakt, in het bijzonder zijn oudste zoon Alejandro (Peter Lanzani). Omdat de enge patriarch destijds voor de geheime politie werkte, is dit ook een film over de nasleep van de Argentijnse militaire dictatuur. In 2015 bekroond met de Zilveren Leeuw in Venetië.

JESSICA JONES (seizoen 2 vanaf 8/3 in Netflix)

‘Fight like a woman.’ Zo staat het achter Jessica Jones op een promobeeld van dit tweede seizoen over de vloekende, drinkende comicheldin van Marvel. Woorden die ze bij Netflix duidelijk serieus nemen.

Uit het recentste diversiteitsrapport van de Directors Guild of America, gepubliceerd midden november, blijkt dat het aantal vrouwen achter de camera bij series tijdens het tv-seizoen 2016-2017 is toegenomen: vrouwelijke regisseurs namen 22 procent van alle afleveringen voor hun rekening, vijf procentpunt meer dan het jaar ervoor. Jessica Jones heeft die cijfers duidelijk mee opgekrikt, want showrunner Melissa Rosenberg heeft ervoor gekozen om alle dertien afleveringen door vrouwen te laten regisseren. Het is geen toeval dat Netflix net op 8 maart, Internationale Vrouwendag, uitpakt met het tweede seizoen over de vigilante .

Toen we haar in het eerste seizoen leerden kennen, was de ondoorgrondelijke Jessica Jones (vertolkt door Krysten Ritter) getraumatiseerd omdat ze gedwongen werd om de vriendin van superschurk Kilgrave (David Tennant) te zijn. Met mind control hield die haar in een staat van totale onderwerping: gekleed als een trofeevrouw, uitgebuit als een seksspeeltje en voortdurend glimlachend op zijn bevel. ‘Ik beloof dat ik je niet zal aanraken voordat ik je expliciete toestemming heb gekregen’, zei de sinistere gedachtenmanipulator. #MeToo-televisie nog voor grensoverschrijdend gedrag het publieke debat domineerde (wat overigens een beetje verrassend is voor Marvel, dat nog steeds geen film met een vrouwelijke titelrol heeft uitgebracht).

Met Kilgrave heeft Jessica koelbloedig afgerekend, maar ook in het nieuwe seizoen moet ze vechten tegen demonen uit haar verleden. Ze onderzoekt de dood van haar ouders, waarom zij het auto-ongeluk wel overleefde en het mysterie van de daaropvolgende experimenten die haar buitengewone krachten gaven. Dat doet ze samen met haar beste vriendin Trish Walker (Rachael Taylor), die goed op weg lijkt om Marvel-held Hellcat te worden, en ex-junkie Malcolm (Eka Darville), die besluit om het detectivevak van haar te leren.

De overbodige subplots die het eerste seizoen vertraagden, zijn geschrapt. Terwijl je toen nog drie afleveringen moest wachten voor de reeks echt op gang kwam – twee te veel in tijden van tv-overvloed – is dit tweede seizoen vanaf het begin ijzersterk.