Van Michaël R. Roskams ‘The Drop’ tot de reportagereeks ‘Dwars door Amerika’: de 10 tv-tips van de week

Tom Hardy met pup in The Drop, het Amerikaanse debuut van Michaël R. Roskam. © .

Volg de gids en u weet weer wat doen tussen zaterdag 21/1 en vrijdag 27/1.

THE DROP (maandag 23/1, 20.40, Q2)

Verraad en loyaliteit, schuld en boete: met zijn Amerikaanse studiodebuut The Drop begeeft Rundskop-regisseur Michaël R. Roskam zich op het terrein van Martin Scorsese en James Gray. Matthias Schoenaerts en chef-fotografie Nicolas Karakatsanis mochten mee de Atlantische Oceaan oversteken voor deze misdaadthriller.

Van Michaël R. Roskams 'The Drop' tot de reportagereeks 'Dwars door Amerika': de 10 tv-tips van de week
© .

Marv (The Sopranos-coryfee James Gandolfini in zijn laatste rol) was ooit de trotse eigenaar van Cousin Marv’s, een bruine kroeg in een arbeidersbuurt in Brooklyn. Nu is de bar in handen van de Tsjetsjeense maffia, die hem gebruikt als doorgeefluik voor hun zwart geld. Na een mislukte overval groeit het wantrouwen tussen beide partijen, en op de koop toe raakt Marvs zwijgzame neef, barman Bob (Tom ‘Mad Max’ Hardy) in een moordzaak verwikkeld. Saillant detail: de rechercheur die de moord onderzoekt, frequenteert dezelfde kerk als Bob.

De zaken gaan er voor de barman niet rooskleuriger uitzien wanneer hij zich ontfermt over een pitbullpup die hij in de vuilnisbak van zijn buurvrouw Nadia (Noomi Rapace uit de Millennium-trilogie) vindt. Een vreemde snuiter (Schoenaerts) klopt bij hem aan, intimideert zich een weg naar binnen en eist de hond voor zich op.

Het onderdrukte geweld spat van het met een neonoirsaus overgoten scenario van Dennis Lehane af. De auteur van Mystic River, Shutter Island en Gone Baby Gone turnde zijn eigen kortverhaal Animal Rescue om tot een volwaardig scenario. Toch is het in de eerste plaats de cast die de aandacht naar zich toe trekt. Vooral Hardy, met dat bedaarde gangetje van hem, alsof hij een simpele ziel is, staat heerlijk te acteren.

Spectaculair is The Drop niet, wel een klassieke genrefilm die met veel precisie en een bijzonder gevoel voor naderend onheil is geregisseerd.


VIA GENUA (zondag 22/1, 20.20, NPO2)

Via Genua
Via Genua

De Italiaanse havenmetropool Genua had al een spilfunctie in de grootschalige Italiaanse diaspora van de negentiende en twintigste eeuw, vandaag zetten tal van Afrikaanse bootvluchtelingen er voet aan wal. Op legale wijze in de hoofdstad van Ligurië aangespoeld: de Nederlandse auteur Ilja Leonard Pfeijffer. De Libris Literatuurprijs-winnaar maakte in zijn thuisstad deze driedelige docuserie. Hij zoomt in op de vaak ongelooflijke verhalen die elkaar kruisen in en om Via di Prè, de ‘Afrikaanse straat’ waar hij vroeger ‘niet durfde stil te staan’. Hij praat er onder meer met verdomd veerkrachtige Gambiase nieuwkomers en met een eenarmige winkelier die zijn familie in Marokko onderhoudt. Hij knoopt een gesprek aan met een Senegalese verpleegster die een Italiaanse nonna met een eigen migratieverhaal verzorgt, en gaat op bezoek bij een transgenderprostituee die naast een moskee woont.


THE DARK HORSE (vrijdag 27/1, 22.55, NPO2)

De schaaksport heeft al vele excentrieke genieën voortgebracht. Een van hen was de Nieuw-Zeelander Genesis Potini, een volbloed Maori en schaaksjamaan met bipolaire stoornissen. In The Dark Horse (2014) focust James Napier Robertson op de laatste levensjaren van de eigenzinnige schaker. Potini (een imposante Cliff Curtis) sliep op straat en had een intimiderende présence. Wegens zijn onvoorspelbare gedrag werd hij ook regelmatig in een instelling opgenomen. Toch groeide hij uit tot een mentor en inspirator: door kansarme jongeren te leren schaken, bracht hij hen zelfrespect bij. Een aandoenlijk feelgooddrama dat ook meer vertelt over de brutale gangcultuur en de mythologie van de Maorigemeenschap.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


GILDA (zaterdag 21/1, 15.30, één)

‘If I’d been a ranch, they would have named me The Bar Nothing.’ Het is slechts een van de vele rake oneliners uit Gilda, een cynische noir uit 1946 met Rita Hayworth als femme fatale. Hoewel Hayworth in die periode met Orson Welles getrouwd was, maakte haar vertolking in Gilda, en in het bijzonder haar suggestieve stripact in een zwarte satijnen jurk, van haar de ultieme liefdesgodin. Het verhaal speelt zich af in Buenos Aires, waar Gilda in de problemen komt wanneer haar hardvochtige ex-lief (Glenn Ford) de nieuwe rechterhand wordt van haar echtgenoot, een louche casino-eigenaar (George Macready). De weergaloze zwart-witfotografie van Rudolph Maté zet de tagline – There never was a woman like Gilda! – nog meer in de verf.


YOU ME HER (seizoen 1 vanaf nu in Netflix)

You Me Her
You Me Her

Ze bestaan, de mensen die Playboy wel degelijk voor de artikels kopen. In 2012 publiceerde journalist John H. Richardson in dat blad een stuk over sugar babies en hun sugar daddies die onderhandelen over de voorwaarden voor seks en liefde en over de prijs van de dienstverlening. Het artikel inspireerde John Scott Shepherd om You Me Her te pennen. Jack (Greg Poehler) en zijn vrouw Emma (Rachel Blanchard) zijn op elkaar uitgekeken. Om aan zijn uitgebluste huwelijk te ontsnappen, plant Jack impulsief een date met filosofiestudente en escort Izzy (Priscilla Faia). Hij geeft zijn misstap meteen toe aan zijn vrouw, waarop ook zij Izzy inhuurt. De drie besluiten een relatie met elkaar te beginnen, en naarmate de serie vordert, zie je iedereen een beetje meer op de anderen verliefd worden. Met polyromantiek kun je makkelijk spotten. Toch brengt You Me Her het onderwerp zo gevoelig en charmant in beeld dat je – net zoals bij een goede romcom – alleen kunt hopen dat de hoofdpersonages samen het geluk vinden.


TRANSPARENT (seizoen 3 in Play More van Telenet)

‘Geef transgendertalent kansen: nodig ze uit op audities, laat ze hun verhaal vertellen. Ik zou het heel fijn vinden mocht ik de laatste cisgenderman zijn die een transgendervrouw speelt.’ Aan het woord is acteur Jeffrey Tambor, die in september nog een Emmy kreeg voor zijn rol in Transparent. De tragikomische serie van Amazon is intussen al aan haar derde seizoen toe en volgt de belevenissen van Morton, een vader van drie volwassen kinderen uit Los Angeles die beslist om voortaan als Maura door het leven te gaan, met alle gevolgen van dien voor hem, zijn familie en omgeving. Showrunner Jill Soloway stuurt met Transparent een krachtige boodschap de wereld in: dat de aanwezigheid van transgenders op televisie – en in het dagelijkse leven – de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn. Ze zet haar opzet kracht bij door voor de serie een beroep te doen op transgenderschrijvers, -producenten, -regisseurs en -acteurs. Hun bijdragen zijn baanbrekend en vaak pijnlijk persoonlijk.

Transparent
Transparent


BATTLE CREEK (maandag 23/1, 23.05, één)

Vince Gilligan pende het script van Battle Creek voor hij definitief doorbrak met Breaking Bad. De humoristische politiereeks scheert evenwel niet dezelfde hoge toppen. Laat dat u niet tegenhouden want dankzij de odd couple-chemie tussen Russ Agnew (Dean Winters) en Milton Chamberlain (Josh Duhamel) is Battle Creek toch de moeite waard. Agnew is de cynische ster van de krakkemikkige politiedienst van Battle Creek, Michigan. Wanneer hij voor een undercoveropdracht noodgedwongen een camera moet stelen en klop krijgt omdat zijn taser niet werkt, is hij het gebrek aan middelen beu. Hij doet hogerop zijn beklag, met onverwacht resultaat: plots moet hij de spotlight delen met FBI-agent Chamberlain, een rijkeluiszoontje-met-connecties. Samen lossen ze dertien zaken op in evenveel afleveringen. Waaronder eentje over de plaatselijke siroopmaffia. Jawel.


HEART OF A DOG (zondag 22/1, 15.35, NPO2)

Performancekunstenares en muzikante Laurie Anderson werd op korte tijd drie keer met de dood geconfronteerd. Eerst verloor ze haar moeder, daarna haar echtgenoot Lou Reed en ten slotte Lolabelle, haar artistiek aangelegde terriër – hij kon piano spelen en schilderen. In Heart of a Dog (2015) blikt ze terug op het verlies van haar trouwe viervoeter. Hoewel ze om haar docu een rouwsluier drapeert, trekt Anderson, niet zonder humor, het geheel open tot een door het Tibetaanse Dodenboek geïnspireerd essay over geheugen, taal, tijd en de VS na 9/11. Een heel persoonlijk, meditatief en esthetisch fraai filmgedicht.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


DEGRASSI: NEXT CLASS (seizoen 3 nu in Netflix)

Op de Canadese Degrassi Community School laaien de puberemoties altijd hoog op. Van abortus en depressie, over homofobie en religie tot seksualiteit: de makers gingen in de twee vorige seizoenen én in voorlopers The Kids of Degrassi Street, Degrassi Junior High, Degrassi High en Degrassi: The Next Generation geen enkel taboeonderwerp uit de weg. Lang voordat hij succes oogstte als rapper belandde zelfs Drake in een rolstoel na een noodlottige schietpartij op school. Zijn personage Jimmy maakt geen comeback in het derde seizoen van Next Class, enkele andere bekende gezichten duiken wél opnieuw op. Tien afleveringen lang zit u zelf even weer op de schoolbanken. En wat blijkt? Het viel allemaal wel mee met die tienerproblemen waar u destijds mee worstelde.


DWARS DOOR AMERIKA (woensdagen 18/1 en 25/1, 21.25, één)

‘Als de machtigen hun positie gebruiken om anderen te pesten, verliezen we allemaal.’ Meryl Streep was tijdens de recentste uitreiking van de Golden Globes niet mals voor president-elect Donald Trump, maar in november bleek toch dat een groot deel van de Amerikaanse kiezers naar een nieuwe wind verlangde. VRT-journaliste Karine Claassen (26), onder meer bekend van haar reportages voor De afspraak, trok in december drie weken lang door de Verenigde Staten en onderzocht hoe de Amerikanen naar de toekomst kijken en wat zij van president Trump verwachten. Het resultaat: een reportagereeks in twee delen.

Dwars door Amerika
Dwars door Amerika

KARINE CLAASSEN: Dwars door Amerika is het mooiste project dat ik tot nu toe voor de VRT heb mogen maken. Het is bijna meer een documentairefilm, een reisverhaal waarin ik in de ziel van mijn Amerikaanse leeftijdsgenoten probeer te kijken. Evident was dat niet, maar het is me wel gelukt, ook omdat ik mezelf voor een deel heb blootgegeven. Dat maakt mij natuurlijk kwetsbaar, maar het levert wél authentieke televisie op. Of dat hoop ik toch.

Je noemde het op Twitter ‘een van mijn meest intense filmervaringen’.

CLAASSEN: Toen ik aan mijn reis begon, wist ik alleen dat ik in drie weken tijd van New York naar LA wilde reizen, dat ik wilde improviseren en dat ik generatiegenoten wilde opzoeken. Ik wilde geen duidingsstuk over Clinton versus Trump maken, maar een diepmenselijk portret van de mensen die ik tijdens mijn tocht zou tegenkomen. Dat was een bewuste keuze. Ik wilde proberen om mezelf te identificeren met de mensen die voor mij zaten. Ik vond het ook interessant om net hén aan het woord te laten: het zijn allemaal twintigers – mensen op een kantelpunt in hun leven – in een land dat op een kantelpunt zit.

Dat geldt ook voor jou. Je wordt als ‘de rijzende ster van de VRT’ bestempeld.

CLAASSEN: Anderen mogen dat schrijven, maar dat wil niet zeggen dat het zo is. (lacht) Het is supersympathiek, dat wel, maar ik hecht er niet veel geloof aan. Het legt alleszins geen grote druk op mijn schouders. Die druk is er wél omdat ik voor het eerst een project met mijn hart heb gemaakt. Ik ben nog heel groen achter de oren en probeer mijn stijl nog wat te vinden. De essentie is dat ik naar de mensen luister. Soms moet je durven te zwijgen tot ze zelf opnieuw beginnen te praten. Dát is de kracht van een goed gesprek. Dat klinkt dan wel als een cliché, toch vergeten we het te vaak.

Wat verwacht je zelf van president Trump?

CLAASSEN: Net als Meryl Streep was ik heel verontwaardigd over bepaalde van zijn uitspraken. Je verwacht meer van de toekomstige president van een van de machtigste landen ter wereld. Ik hoop dat hij het tegendeel bewijst, dat de mensen die aanvankelijk hun adem inhielden, een beetje kunnen ontspannen. Iemand in New York noemde Trump een wildcard: het is onduidelijk waar zijn presidentschap toe zal leiden, maar ik wens hem veel succes.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content