Van een docu over Jean-Michel Jarre tot de apocalyptische Hard Sun: dit is er deze week op uw tv

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 10 tot vrijdag 16 februari 2018.

JEAN-MICHEL JARRE: A JOURNEY INTO SOUND (donderdag 15/2, 22.55, NPO 2)

Wie graag de kosmos inzweeft op weidse synthesizerklanken, is bij Jean-Michel Jarre aan het juiste adres. De muziek van de 69-jarige Franse electropionier, bekend van zijn lichtgevende klavieren en fameuze laser harp, zou op Mars niet misstaan. Bovendien blijkt Jarre, naar wie zelfs een asteroïde is vernoemd, over visionaire gaven te beschikken. Een met laserspektakels opgesmukt massa-evenement als Tomorrowland? Jarre deed het al in de jaren zeventig. In 1979 haalde hij het Guinness Book of Records toen hij een miljoen mensen liet samentroepen voor een concert op de Place de la Concorde in Parijs. In 1997 verpulverde hij dat record: liefst 3,5 toeschouwers vergaapten zich aan zijn klank- en lichtspektakel in Moskou, ter gelegenheid van de 850e verjaardag van de Russische hoofdstad.

Monsieur musique électronique mag dan wel meer dan tachtig miljoen platen hebben verkocht, hij heeft veel langer op het respect van critici moeten wachten dan generatiegenoten als Vangelis en Giorgio Moroder. Oxygène (1976), dat uiteindelijk zijn eerste commerciële succes zou worden, werd aanvankelijk zelfs door alle platenmaatschappijen afgewezen. Midden in het disco- en punktijdperk klonk Jarres uit warme, minimale klanktapijten opgebouwde spacemuziek inderdaad als iets van een andere planeet. Maar wat Tangerine Dream en Kraftwerk toen met futuristische klanken in Duitsland deden, deed Jarre op zijn manier in zijn studio in Parijs. Pas vanaf het midden van de jaren negentig, toen hij door bands als Air, Daft Punk, Underworld, Moby en Nine Inch Nails als een invloed werd genoemd, werd Jarre artistiek voor vol aanzien en als de godfather van de french touch bestempeld.

Deze documentaire uit 2015 gaat over Jarres parcours en de invloed die Oxygène en opvolger Équinoxe (1978) hebben gehad. De Duitse regisseuse Birgit Herdlitschke heeft het met Jarre over zijn jeugd, zijn debuut bij zijn mentor en musique concrète-boegbeeld Pierre Schaeffer en zijn relatie met zijn beroemde vader Maurice Jarre, componist van de soundtracks van onder meer Lawrence of Arabia en Doctor Zhivago.

De docu volgt Jarre ook tijdens de opnames van zijn in 2015 en 2016 verschenen comebacktweeluik Electronica, waarvoor hij samenwerkte met enkele groten van de elektronische muziek zoals Vince Clarke, Massive Attack, Gesaffelstein, Fuck Buttons, John Carpenter en Gary Numan. Zelfs klokkenluider Edward Snowden wordt gesampled. In het frenetieke Exit waarschuwt hij voor de gevaren van big data.

Nee, zelfs na al die jaren is Jean-Michel Jarre nog steeds niet passé.

SPY (vrijdag 16/2, 20.40, VTM)

Regisseur Paul Feig wordt weleens Hollywood’s most popular ladiesman genoemd .Hij werkt immers graag én veel met vrouwen, het liefst als ze ook grappig uit de hoek kunnen komen. Dames troef dus in Bridesmaids, de remake van Ghostbustersen Spy, een Bond-hommage vol stoutemeidenhumor met Melissa McCarthy als een CIA-kantoorslaaf die undercoveragente wordt. Spy vaart wel bij het komische talent van McCarthy – een van de weinige actrices met acht cijfers op haar loonbriefje -, al wordt de wilde, anarchistische humor van de gewezen stand-upcomedian wel binnen de perken gehouden.

DANNY DEMONSTREERT (vanaf maandag 12/2 in Terzake Docu, 20.30, Canvas)

Een Britain First-postervrouw die halalslagerijen bestormt en een man die lynchen ‘een mooie Britse traditie’ noemt. Duitse neonazihipsters die ngo-boten beletten vluchtelingen uit het water te redden. De Freedom Fighters – geen superhelden, wel Amerikaanse antifascisten. En de activisten van Animal Rights, die de gruwel in het horrorslachthuis in Tielt filmden. Allemaal krijgt u ze op uw scherm in Danny demonstreert. Daarin volgt de Nederlandse journalist Danny Ghosen vier extreme protestorganisaties aan linker- én rechterzijde. Ghosen werkte ooit bij het alternatieve nieuwskanaal PowNed. U zag hem toen, gewapend met megafoon en wielklem, foutparkerende chauffeurs van diplomaten pesten. Die van Angola trakteerde hem op een bloedlip. Ghosen drijft nu eenmaal van adrenaline. Geen gebrek daaraan in Danny demonstreert – Killing in the Name van Rage Against the Machine is niet voor niets de introtune.

LE PASSÉ (vrijdag 16/2, 23.00, NPO 2)

De status van zijn landgenoten Abbas Kiarostami en Jafar Panahi heeft Asghar Farhadi nog niet bereikt, maar toch is hij een van de boegbeelden van de Iraanse cinema. Hij won tweemaal de Oscar voor beste niet-Engelstalige film (met A Separation en TheSalesman). Le passé, dat zich bijna helemaal afspeelt in een Parijse banlieue , is ongetwijfeld zijn meest ‘on-Iraanse’ film. De Iraniër Ahmad (Ali Mosaffa) komt voor een verrassing te staan wanneer hij naar de Parijse achterbuurten afzakt om er de scheiding van zijn Franse vrouw (Bérénice Bejo) af te handelen. Een mix van huiselijke soap en hitchcockiaanse intrige, en tegelijk een meeslepend verteld verhaal over nieuw samengestelde gezinnen en de vele nuances van de waarheid.

RED ARMY (donderdag 15/2, 23.55, NPO 2)

Het Sovjet-ijshockeyteam The Red Army, met sterspeler Viacheslav ‘Slava’ Fetisov als aanvoerder, was in de jaren zeventig en tachtig onoverwinnelijk. Deze documentaire duikt achter de schermen van dat succes, en toont hoe het team een belangrijk onderdeel van de Russische propagandamachine was. Voor de Sovjetleiders bewezen de opeenvolgende triomfen van het team namelijk dat het communisme werkte. Wat aanvankelijk een boeiend stukje sportgeschiedenis lijkt, wordt algauw een relaas over verraad, intimidatie en – wanneer glasnost en perestrojka hun intrede doen – dwangmatig patriottisme. Spannend gemaakt en uitermate onderhoudend: ideaal dus om te nuttigen tussen de live-uitzendingen van de Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang.

UNREST (nu in Netflix)

‘Ik wil de wereld verzwelgen’, zegt Jennifer Brea in het begin van Unrest. En dat meent ze. Ze doctoreert aan Harvard, houdt van avontuur en reist de wereld af. Tot ze plots getroffen wordt door een hoge koorts en haar bed niet meer uit kan. Haar ledematen weigeren dienst en ze kan zich alleen nog voortslepen. Samen met haar man Omar bezoekt ze endocrinologen en neurologen, maar die vertellen haar hetzelfde: het is een psychiatrische aandoening. In werkelijkheid lijdt Jennifer aan myalgische encefalomyelitis, beter bekend als het chronischevermoeidheidssyndroom, een ziekte waar ook vandaag nog smalend over wordt gedaan – ‘de yuppiegriep’, ‘luiheid’ – en waarnaar weinig onderzoek wordt verricht. Jennifer blijft niet bij de pakken liggen: vanaf haar bed zoekt ze contact met lotgenoten, net als zij mensen die plots van de aardbodem zijn verdwenen. Ze registreerde hun schrijnende verhalen en haar eigen lijdensweg en bundelde alles in deze docu, die bekroond werd op Sundance. Een aangrijpend verhaal van opstaan en vooral heel veel vallen.

LE BUREAU DES LÉGENDES – SEIZOEN 3 (dinsdag 13/2, 23.00, Canvas)

Wie het wel gehad heeft met de perikelen van Claire Danes in Homeland, verwijzen we door naar de Franse spionageserie Le Bureau des Légendes. Mathieu Kassovitz speelt Guillaume ‘Malotru’ Debailly, een undercoveragent die werkt voor de DGSE, het Franse equivalent van de CIA, waar de codenamen van de agenten ontleend zijn aan scheldwoorden van kapitein Haddock uit Kuifje. Malotru wordt niet alleen verscheurd door zijn veeleisende job maar ook door zijn liefde voor de Syrische Nadia, een amourinderdit in het spionnenwereldje. Bij de start van dit derde seizoen is Malotru in handen van de IS, en zet Nadia een reddingsactie op het getouw. De makers van deze voortreffelijke serie menen te tonen hoe het er écht aan toegaat in de geheime diensten. Al zullen we dat nooit zeker weten. Net daarom zijn die diensten geheim.

FIRST TEAM: JUVENTUS (vanaf vrijdag 16/2 in Netflix)

120 kaarsjes mocht Juventus FC onlangs uitblazen. In die tijd groeide de Oude Dame van een studentenploegje uit tot de succesvolste club in het Italiaanse voetbal. Ook vandaag doet het team uit Turijn het allesbehalve slecht. Dat ziet u in de eerste helft – de tweede verschijnt na dit voetbalseizoen – van First Team: Juventus. De docu zoekt de diepte op door de Gianluigi Buffon, Claudio Marchisio of Giorgio Chiellini achter het nummer en het miljoenencontract te tonen, binnen én buiten het Allianz Stadium. Ook jonge wolven als Daniele Rugani en Federico Bernardeschi komen aan bod. En hebben ze bij Netflix goed begrepen: zonder Alessandro Del Piero – negentien seizoenen lang actief bij de Bianconeri – kun je niet scoren.

DE LUIZENMOEDER (zondag 11/2, 20.25, NPO 3 en NPO.nl)

Een luizenmoeder is een vrouw die na elke schoolvakantie moet opdraven om elk kind aan een luizenonderzoek te onderwerpen. Dat weten we dankzij dit sterk staaltje cringe comedy, dat zich afspeelt in een dorpsschooltje en dat de afgelopen weken uitgroeide tot een onverwachte hit op NPO 3. De moedermaffia op het schoolplein, de pro’s en contra’s van wc-rollen, de slome directeur: mensen met kinderen op de lagere school zullen groen grijnzen. Ster van de show is de neurotische juf Ank, die moeite heeft met het bijbenen van de tijdsgeest en haar kinderen (maar vooral zichzelf) voorhoudt: ‘Het is niet raar, het is bijzonder.’ Tegen een zwarte vader die te laat komt op een ouderavond, zegt ze: ‘We zijn nog bezig. Je kunt komen schoonmaken over een halfuur.’ Tenenkrommend topmomentje. Wie vanaf nu elke avond een aflevering bekijkt op NPO.nl, kan zondag inpikken bij nummer vijf.

HARD SUN (zaterdag 10/2, 20.35, Canvas)

‘News guy wept and told us/ Earth was really dying/ Cried so much his face was wet/ Then I knew he was not lying.’ David Bowie bezong in Five Years al het nakende einde van de wereld. En die song inspireerde dan weer deze nieuwe achtdelige Britse serie van Neil Cross, de maker van misdaadreeks Luther. Met Hard Sunneemt hij de apocalyps als uitgangspunt, een thema dat tv-scenaristen al geruime tijd bezighoudt (zie ook The Walking Dead of The Leftovers), en hangt daar een hypergestileerde en gewelddadige samenzweringsthriller aan op.

In tegenstelling tot in bovenvermelde reeksen komt de apocalyps in Hard Sun niet als een verrassing. Tijdens een moordonderzoek stoten rechercheurs Charlie Hicks (Jim Sturgess), een charmante gezinsman, en Elaine Renko (voormalig fotomodel Agyness Deyn), een ijskoude, androgyne dame, op het ultieme bewijs dat de aarde en dus ook de hele mensheid binnen vijf jaar door de zon vernietigd zullen worden. De Britse veiligheidsdienst MI5 wil koste wat kost vermijden dat de informatie publiek wordt gemaakt en tracht het dossier in de doofpot te stoppen door iedereen die er iets over weet uit de weg te ruimen. Ook Renko en Hicks belanden op de hitlist.

Om de premisse wat wetenschappelijke fond te geven, werd de Britse natuurkundige Brian Cox als consultant aangetrokken. Zelfs dan nog valt Hard Sun allesbehalve serieus te nemen. De personages zijn eerder karikaturen, en het verhaal dendert in ijltempo voort. Globale samenzweringen en een hacktivist die wordt gespietst nadat hij uit een appartementsgebouw is gevallen: in de pilootaflevering zitten meer van de pot gerukte ontwikkelingen dan in een heel seizoen van de meeste andere reeksen. Daarnaast wordt er naar hartenlust vreemdgegaan, steken familiale problemen de kop op en is er een ridicule confrontatie tussen de twee hoofdpersonages en MI5-agenten in een residentiële wijk in Londen.

Toen de eerste twee afleveringen een maand geleden op BBC One werden uitgezonden, waren de reacties verdeeld. Sommige kijkers waren meteen verslaafd, anderen detecteerden plotgaten en vonden het verhaal buitenproportioneel gewelddadig of zelfs compleet geschift. Zelfs bij The Guardianraakten ze er niet over eens. Een recensent van de Britse krant deed Hard Sun af als bloederige nonsens, een andere gaf de serie vier sterren en prees ze als een apocalyptisch drama met lef. Hoe dan ook, nu de indruk ontstaat dat het einde der tijden echt nabij komt, kruipt Hard Sun op een absurde manier onder uw vel.