Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 5 augustus tot vrijdag 11 augustus.
LES VACANCES DE MONSIEUR HULOT (vrijdag 11/8, 22.15)
Buster Keaton was de meester van de gags, maar de komedies van Jacques Tati hoeven er niet voor onder te doen. De Fransman maakte naam als Monsieur Hulot, een slungelachtig typetje met onafscheidelijke pijp, hoedje en een pak met te korte broekspijpen dat hij in 1953 introduceerde in Les vacances de Monsieur Hulot, een burleske fantasie over het vakantiegedrag van de modale Fransman.
De onhandige Hulot trekt met zijn rammelkar naar een badplaats aan de Atlantische kust, waar hij van het strandleven wil genieten. Hij heeft een kamer geboekt in Hotel de la Plage, een microkosmos met eigen gewoontes en gebruiken. De excentrieke Hulot verstoort er de rust van de overige vakantiegangers – onder wie een oude militair, een zakenman die niet zonder zijn werk kan en enkele Britse toeristen.
Tati nam deze nog altijd even frisse komedie – tevens een satire op massatoerisme – in fonkelend zwart-wit op in Saint-Marc-sur-Mer, in de buurt van Saint-Nazaire. De binnenopnames vonden een jaar later plaats in de studio’s van Boulogne-Billancourt nabij Parijs. Dat hij uiteindelijk meer dan 22 weken nodig had om zijn film in te blikken, had te maken met het slechte weer, maar vooral met zijn legendarische controlezucht en drang naar perfectionisme.
Les vacances de Monsieur Hulot is een onweerstaanbare parade van poëtische en absurde gags – visueel én auditief. Sommige ervan, zoals die rond de tennispartij of de picknickuitstap, zijn staaltjes onvervalste pantomimekunst. Het sterke is dat Tati elke vondst uitwerkt tot een grappige situatie zonder dat ze gefabriceerd overkomt. Meestal staat het onbeholpen gedrag van Hulot centraal, een zwijgzame, ouderwetse dromer met een kinderlijke geest die het moeilijk heeft om zich aan te passen aan zijn omgeving en de veranderde tijden. Dat maakt van hem nog geen anachronisme of een nostalgicus: Tati voert Hulot juist op als een stoorzender die zijn eigen impulsen volgt en écht geniet van zijn vrije tijd, zonder rekening te houden met de klok of dagelijkse gewoontes. Schrijf maar op die ansichtkaart: ‘Nog nooit zo’n leuke vakantie gehad.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
LAST CHANCE U – SEIZOEN 2 (nu in Netflix)
‘Life ain’t fair. Football ain’t fair.’ Netlix scoorde vorig jaar een touchdown met de docureeks Last Chance U, over een school die probleemjongeren probeert klaar te stomen voor een carrière in het American football. Een tweede seizoen kon onmogelijk uitblijven. Ook dit keer worden de jongens van de EMCC Lions gevolgd op hun hobbelige weg naar de top. De begeleiders en leraars van het East Mississippi Community College steken een tandje bij wanneer ze merken dat het succes van het eerste seizoen nefast blijkt voor de teamgeest. Vooral coach Buddy Stephens wil de dingen anders aanpakken, maar moet vaststellen dat bij de openingswedstrijd niet genoeg Lions komen opdagen.
ICARUS (vanaf vrijdag 4/8 in Netflix)
Documaker Bryan Fogel laat zich door de Russische dokter Grigory Rodchenkov, tevens lid van Poetins Orde van de Vriendschap, volpompen met illegaal spul. Daarmee wil hij niet alleen zijn prestaties op de fiets verbeteren, hij wil ook aantonen hoe makkelijk het is om dopingtests te omzeilen. Wat start als de Super Size Me van het wielrennen transformeert tot een klokkenluidersthriller wanneer enkelen van Rodchenkovs collega’s het loodje leggen en de dokter moedertje Rusland ontvlucht. Voor de camera onthult Rodchenkov een plan dat jarenlang minutieus werd voorbereid door hoge functionarissen van het Kremlin: tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji van 2014 – waar de Russen 33 medailles wonnen – werd met doping vervuilde urine massaal geswitcht met schone pipi. Beklijvend.
TOP OF THE LAKE: CHINA GIRL (vanaf 11/8 via Lumiereseries.com)
Top of the Lake: China Girl, van Gouden Palm-winnares Jane Campion, was de eerste tv-serie die op het festival van Cannes in première ging. En ja, ze bleek rijp voor de Croisette. In seizoen 1 zag u hoe detective Robin Griffin (een ijzersterke Elisabeth Moss) de verdwijning van een zwangere twaalfjarige oploste en een pedofilienetwerk opdoekte. In het tweede seizoen heeft ze wel de bergmist en uitgestrekte velden van Nieuw-Zeeland achter zich gelaten, de gebeurtenissen aldaar allerminst. En dan spoelt in haar thuisstad Sydney plots een koffer aan met daarin het lijk van een Aziatische prostituee. Ook Griffins afgestane dochter – Nicole Kidman speelt haar adoptiemoeder – duikt op en vormt een link met ‘China Girl’. Griffin gooit zich op de zaak en bindt opnieuw de strijd aan met misogynie, dat van het bordeel, het politiebureau en dat uit haar eigen verleden. Staat haar bij: Gwendoline Christie, bekend als Brienne of Tarth uit Game of Thrones.
LA GRANDE BELLEZZA (donderdag 10/8, 22.25, Canvas)
Gelukkig heeft Federico Fellini ooit La dolce vita gedraaid, zijn ode aan het decadente leven in het Rome van de jaren zestig. Anders was deze overdonderende citytrip door de Eeuwige Stad – een soort vervolg dat zich vijftig jaar later afspeelt – er misschien nooit gekomen. De pedante Jep Gambardella (Toni Servillo) is een schrijver op de dool en de keizer van het Romeinse nachtleven. Nu hij wat ouder wordt, ruimt zijn gulle lach plaats voor melancholie. Paolo Sorrentino’s majestueuze eerbetoon is opgevat als een zwierige dans door een stad waarin alles verzuipt in een bacchanaal van morele lethargie en de vulgariteit het meestal van de schoonheid haalt. Bijzonder fraai en goed voor de Oscar voor beste buitenlandse film.
THE NIGHT MANAGER (zaterdag 5/8, NPO1, 23.35)
Een ex-militair die werkt als nachtconciërge in een luxueus Zwitsers hotel (Tom Hiddleston) wordt ingelijfd bij de Britse geheime dienst. Zijn missie: de organisatie van de schatrijke Richard Roper (Hugh Laurie) infiltreren. Die verpatst vrijwel alles: van kalasjnikovs en napalm tot F-22 Raptor-jets. The Night Manager, naar de bestseller van John le Carré, is op zijn zachtst gezegd een ambitieuze miniserie. Elke aflevering kostte een slordige 3,5 miljoen euro, voor de sfeervolle regie (goed voor een Emmy) werd een beroep gedaan op de Deense Oscarwinnares Susanne Bier, en met Laurie en Hiddleston (beiden goed voor een Golden Globe) telt de cast grof sterrengeschut. Nog in de categorie prijzen: Hiddleston won de Rear Of The Year-award voor zijn blote kont, die in de serie even te zien is in een seksscène. Twitteraars gaven ’s mans bekoorlijke nectarines zelfs een naam: #Hiddlesbum.
SELMA (zondag 6/8, 23.30, NPO 2)
‘Segregatie vandaag, segregatie morgen, altijd segregatie!’ riep George Wallace uit tijdens zijn inauguratierede als gouverneur van de staat Alabama. Martin Luther King Jr. verzette zich tegen Wallace’ beleid van raciale ongelijkheid, onder meer door een historische protestmars te organiseren. Die vertrok in 1965 vanuit het stadje Selma naar het 87 kilometer verder gelegen Montgomery, de hoofdstad van de staat. Toch legt regisseur Ava DuVernay in deze verkapte biopic het accent niet op de figuur van King – waardig vertolkt door David Oyelowo -, maar op het belang van de hardhandig onderdrukte mars voor de zwarte bevolking in haar strijd voor stemrecht. Ook de afwezigheid van een belerend toontje strekt tot aanbeveling.
WET HOT AMERICAN SUMMER: 10 YEARS LATER (vanaf vrijdag 4/8 in Netflix)
Bij zijn Amerikaanse release in 2001 werd Wet Hot American Summer niet echt uitbundig onthaald door pers en publiek. De lowbudgetkomedie over een problematisch jeugdkamp was gedoemd om snel vergeten te worden. Het draaide enigszins anders uit. Doorheen de jaren verwierf Wet Hot American Summer een heuse cultstatus, en daar speelt Netflix nu handig op in met deze vervolgserie. In Ten Years Later komen de kampleden na een decennium opnieuw samen en ontdekken ze dat het kamp gesloten wordt. Amy Poehler (Parks and Recreation), Chris Pine (Star Trek) en tal van andere originele castleden keren terug om hun geliefde zomerkamp voor de ondergang te behoeden.
CASINO (woensdag 9/8, 22.15, Canvas)
Sinds Rundskop en The Drop weten we dat Michaël R. Roskam een grote fan van misdaadfilms is. Die gezonde verslaving blijkt ook uit zijn keuzefilm voor het zomerse filmmagazine Cinema Canvas. In dit ambitieuze epos van net geen drie uur troont Martin Scorsese u mee naar het Las Vegas van de jaren zeventig, toen het gokparadijs nog stevig in de greep van de maffia zat. Scorsese gebruikt de kitscherige woestijnstad als een doek waarop hij zijn kijk op Amerika’s fascinatie met geweld, macht, hebzucht en kapitalisme schildert. De cast, met Robert De Niro, Joe Pesci, James Woods en Sharon Stone, is top, en dat geldt ook voor het luxueuze productiedesign van Dante Ferretti.
1993 (zondag 6/8 marathon in Play More, vanaf vrijdag 18/8 via Lumiereseries.com)
In de uiterst stijlvolle, op ware feiten gebaseerde Italiaanse dramaserie 1992 zagen we hoe operatie-Mani Pulite (schone handen), het fameuze onderzoek naar wijdverspreide corruptie en machtsmisbruik in de Italiaanse politiek, leidde tot het Tangentopoli-schandaal (‘stad van de onfrisse zaakjes’). Enkele politici en industriëlen werden in 1992 in de boeien geslagen, anderen pleegden zelfmoord voordat ze voor de rechter konden verschijnen, en het toenmalige politieke systeem in Italië – de zogenaamde Eerste Republiek – implodeerde en verdween.
‘In het vervolg, 1993, tonen we de anarchie die dat grootscheepse onderzoek teweegbracht’, aldus scenarist Stefano Sardo. ‘Tangentopoli was haast als een oorlog. Iedereen wilde van die historische omwenteling profiteren om de macht te grijpen. Ook de zes fictieve personages die we binnen dat historische kader volgen, proberen hun ambities waar te maken.’
1993 werd al vergeleken met House of Cards en Game of Thrones. Blij mee?
Stefano Sardo: Uiteraard. Dat zijn twee ijzersterke series. Ons hoofdpersonage, reclameman Leonardo Notte, heeft geen moreel kompas, net zoals Frank Underwood in House of Cards. Toch hebben we vooral inspiratie geput uit Boss, een serie over de burgemeester van Chicago die over de stad regeert als een gestoorde vorst.
Mediamagnaat Silvio Berlusconi richtte in 1993 zijn rechtse partij Forza Italia op. Zijn beslissing om in de politiek te stappen wordt gezien als een reactie op operatie-Mani Pulite.
Sardo: In het eerste seizoen was Berlusconi meer een achtergrondpersonage. In 1993is hij prominent aanwezig. Paolo Pierobon vertolkt hem op een originele manier, hij heeft zijn tics en maniertjes niet klakkeloos gekopieerd. Het verhaal van die woelige jaren negentig is met 1993 trouwens niet volledig verteld. De trilogie zal pas compleet zijn met 1994, het jaar waarin Berlusconi premier werd. Interessant is dat de opmars van Berlusconi wel wat gemeen heeft met de verkiezing van Donald Trump. Het zijn allebei tv-figuren die de taal van de man in de straat hanteren en media-aandacht belangrijker vinden dan hun electoraat.
Berlusconi plant een terugkeer.
Sardo: En de kans bestaat dat hij opnieuw zal winnen. Zijn partij is verzwakt, maar hij speelt de rol van de oude man die een coalitie van verschillende partijen rond zich verzamelt, waardoor hij uiteindelijk opnieuw aan de macht zou kunnen komen. Het zou ongelooflijk zijn, maar telkens als je denkt dat Il Cavalieri tegen de vlakte ligt, verschijnt hij weer op het toneel. Als een kat met negen levens.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
