Van Chili tot Tanzania: dit brengt de nieuwe tv-week

EL CLUB: verbannen priesters. © .

Van seksueel misbruik in de kerk in Chili tot een verrassend portret van reizigers op een trein in Tanzania: dit is er deze week op uw tv.

EL CLUB (Zaterdag 23/2, 22.50, Canvas)

Van Almodóvars La mala educación, via Oscarwinnaar Spotlight tot Grâce à Dieu, de nieuwste van François Ozon: seksueel en ander misbruik in de kerk wordt in de cinema al een tijdje niet meer met de mantel van de christelijke naastenliefde bedekt. Ook het grimmige El Club gaat over dienaars van God die hun soutane hebben bezoedeld en daar makkelijk mee weg lijken te komen.

In een afgelegen huis in een Chileens kuststadje wonen vier gewezen katholieke priesters samen met een ex-non die het huishouden bestiert en hen in de gaten moet houden. Geen overbodige luxe, want het kwartet huist daar niet zomaar: de kerk heeft hen er naartoe gestuurd om na te denken over hun zonden, onfrisse zaken als pedofilie en het ontvoeren van baby’s voor adoptie. Om de tijd te doden richten ze windhonden af, maar wanneer een vijfde priester met een bezwaard verleden bij hen intrekt, dreigt hun routineuze maar zorgeloze leven gehypothekeerd te worden.

Van Chili tot Tanzania: dit brengt de nieuwe tv-week
© .

Tony Manero, No, Neruda en Jackie: machtsmisbruik en omgaan met de schaduwzijdes van de macht lopen als een rode draad doorheen het oeuvre van de Chileense regisseur Pablo Larraín. Ook El Club, waarvoor hij zich liet inspireren door verhalen van prominente Chileense priesters die ondergedoken leven om strafrechtelijke vervolging te voorkomen, past in dat rijtje. Niet alleen het laakbare gedrag van de priesters wordt gehekeld, ook de handelwijze van de hogere clerus, die hen een hand boven het hoofd houdt, wordt op de korrel genomen.

Ook esthetisch is El Club, dat het midden houdt tussen een drama en een grotesk detectiveverhaal, opvallend. Samen met chef-fotografie Sergio Armstrong laat Larraín de beelden baden in een benepen horrorsfeer, inclusief gesilhouetteerde acteurs en vervormende groothoeklenzen. Alsof er een rozenkrans dichtgesnoerd wordt rond de keel van de personages.

De kerk was alvast niet opgezet met El Club. De Italiaanse bisschoppenconferentie sloeg de film in de ban, waardoor de Zilveren Beer van 2015 in meer dan 1100 Italiaanse bioscopen – waaronder heel wat arthousecinema’s – niet vertoond mocht worden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


COLD IN JULY (Maandag 25/2, 20.40, CAZ)

Knotsgek. Zo worden de kortverhalen en romans van de Texaan Joe R. Lansdale, bij ons bekend als de auteur van de serieHap and Leonard, weleens genoemd. Ook deze neonoir is een adaptatie van een van zijn boeken, over een familieman (Michael C. Hall uitDexter) die voor zijn leven vreest wanneer hij een inbreker doodschiet en diens vader (Sam Shepard) op wraak zint. Indietalent Jim Mickle(Stake Land, We Are What We Are)blijft hondstrouw aan de pulpsfeer van het boek en maakt gretig gebruik van de jarentachtigsetting om een gespierd eerbetoon te brengen aan de B-films uit die periode – van klasbakken als John Carpenter, Walter Hill en Brian De Palma. Zelfseighties hot shotDon Johnson kan opnieuw charmeren, dit keer als privédetective met Cadillac en stetson.


ISN’T IT ROMANTIC (Vrijdag 28/2, Netflix)

Natalie (Rebel Wilson) is een New Yorkse architecte met een lage dunk van de liefde, die op een dag in de metro een overvaller van zich afslaat en vervolgens onzacht tegen een paal op loopt. Wanneer ze in het ziekenhuis wakker wordt, blijkt haar saaie leventje in een romantische komedie veranderd te zijn, inclusief verwarrende driehoeksrelatie (ze moet kiezen tussen Liam Hemsworth en Adam Devine), kleffe popsongs engay best friend. Ze kan pas naar haar oude leven terug als ze de ware liefde vindt. Met een premisse als deze kunnen de makers vanIsn’t It Romantictwee kanten op: of ze maken een geinige satire die vrolijk met alle clichés van de romcom dolt, of een film die gaandeweg samenvalt met het beeld in de lachspiegel. Wij maken ons nu al op voor een spetterend begin en een zeemzoet laatste halfuur, en vragen ons met u af waarom Netflix deze film niet op 14 februari heeft gelost.


O.G. (Woensdag 27/2, Play)

O.G.
O.G.

Jeffrey Wright(Westworld, Basquiat, )is op zijn best in dit gevangenisdrama over een oudere gevangene die op een zucht van zijn vrijlating een jong heethoofd onder zijn hoede neemt. Achter die op het eerste gezicht weinig opzienbarende plot schuilt een bijzonder verhaal:O.G. werd volledig gefilmd binnen de muren van de Pendleton Correctional Facility, eenmaximum security prisonin de Amerikaanse staat Indiana. Regisseur Madeleine Sackler draaide er op hetzelfde moment ook de documentaireIt’s a Hard Truth Ain’t It, met als coregisseurs dertien gevangenen die een workshop film volgden en voor haar camera hun leven uit de doeken deden. Van die dertien zijn er ook verschillende te zien inO.G., waarover hoofdrolspeler Wright liet optekenen: ‘Wat het resultaat ook wordt, het feit dat we deze film gemaakt hebben, was op zich al betekenisvol.’ HBO heeft naast de film ook de rechten vanIt’s a Hard Truth Ain’t It gekocht, maar vooralsnog is niet duidelijk of die binnenkort ook op Play te zien zal zijn.


THE BOY WHO HARNESSED THE WIND (Vrijdag 1/3, Netflix)

William Makwamba was een jongen uit het straatarme Afrikaanse land Malawi met een droom: hij wilde de wind oogsten. Dat het hem ook lukte, bleek uit zijn TED Talk van een paar jaar terug, waarin hij uit de doeken deed hoe hij op zijn veertiende een windmolen bouwde aan de hand van een boek uit de bibliotheek. Leve bibliotheken! En leve Makwamba, intussen nog altijd maar 31, wiens memoiresThe Boy Who Harnessed the Windverfilmd werden door acteur Chiwetel Ejiofor(Twelve Years a Slave, The Martian). Ejiofors regiedebuut is een klassieke vertelling over moed en rampspoed, waarbij één visionair uiteindelijk een hele gemeenschap achter zich krijgt. Eigenlijk doet de acteur, die ook het scenario schreef én de vader van de jonge William speelt, hetzelfde als Kevin Hart in zijnAGuide to Black History(zie hieronder): een zwart verhaal vertellen dat het verdient gehoord te worden.


KEVIN HART’S GUIDE TO BLACK HISTORY (Nu op Netflix)

Kevin Hart's Guide to Black History
Kevin Hart’s Guide to Black History

In onder meer Nederland en de VS is februariBlack History Month: 28 dagen gewijd aan de geschiedenis van het Afrikaanse volk van de slaventijd tot nu. Omdat die geschiedenis al te vaak verengd wordt tot Martin Luther en Rodney King en Malcolm X, diept sterkomiek Kevin Hart – u kent hem van die recente Oscarcontroverse – in zijn nieuwe comedyspecial enkele minder bekende verhalen op. Wie even door de als sitcom opgevatte omkadering heenbijt, ontdekt zo een reeks geinige en interessante re-enactments die inzoomen op bijvoorbeeld Henry Brown, een slaaf die ontsnapte door zichzelf in een doos naar Philadelphia te laten opsturen. Opvoedkundig verantwoorde, Bert Kruismans-loze comedy: het zou zomaar een idee voor Hilde Crevits kunnen zijn! Eén goeie raad wel: de standaardinstellingen voorKevin Hart’s Guide to Black Historystaan op ‘Nederlands gesproken’. Eerst even aanpassen als u niet het gevoel wilt hebben dat u naar Disney Channel aan het kijken bent.


IF I LEAVE HERE TOMORROW: A FILM ABOUT LYNYRD SKYNYRD (Donderdag 28/2, 23.10, Canvas)

Europeanen kennen Lynyrd Skynyrd vooral vanSweet Home Alabamaen zanger Ronnie Van Zants sneer: ‘I hope Neil Young will remember/ A southern man don’t need him around anyhow’. In hun thuisland is de groep een instituut, van wie de status alleen maar gegroeid is sinds Van Zant, gitarist Steve Gaines en zijn zus, achtergrondzangeres Cassie Gaines, in 1977 bij een vliegtuigcrash om het leven kwamen. Vooral in de zuidelijke staten loopt het storm: hun songFree Birdgeldt er als officieuze volkslied en de band gebruikte deconfederate flagtrots als backdrop op hun liveshows. Rednecks, muzikale vrijbuiters of allebei? Lynyrd Skynyrd was een schoolvoorbeeld van wat Patterson Hood, frontman van Drive-By Truckers, ‘de dualiteit van het Zuiden’ noemt. Hij probeerde de groep in 2002 te vatten op de conceptplaatSouthern Rock Opera, en dat is ook de ambitie van de docuIf I Leave Here Tomorrow. Over dualiteit gesproken: Ronnie Van Zant werd naar verluidt begraven in een T-shirt van Neil Young.


ALLIED (Zondag 24/2, 20.40, VTM)

Allied
Allied© Daniel Smith

Dat Robert Zemeckis(Back to the Future, The Walk)een rasverteller is, bewijst hij eens te meer met deze romantische spionagethriller die veelvuldig knipoogt naarCasablanca. Brad Pitt is geknipt als de strak in het pak zittende Canadese geheim agent die tijdens WO II valt voor een Franse verzetsstrijdster (Marion Cotillard) met wie hij in Marokko een operatie uitvoert. De poppen gaan pas echt aan het dansen wanneer het smoorverliefde koppel in Londen de Duitse ambassadeur moeten vermoorden en blijkt dat Marianne een nazispion zou kunnen zijn. Zemeckis exploiteert maximaal de glamour en de stijl van het Hollywood van weleer.


TANZANIA TRANSIT (Woensdag 27/2, 22.55, NPO2)

In Afrika kun je als toerist treinreizen maken waarbij je je uren kunt vergapen aan de machtige landschappen. Deze docu speelt zich af in zo’n trein die dwars door Tanzania rijdt, van Dar es Salaam in het oosten naar Kigoma in het westen, al richt de Nederlander Jeroen van Velzen zijn camera vooral op wat er in de wagons gebeurt. Hij volgt er drie mensen: een religieuze charlatan, een vrouw die in de woestijn een bar runde en een oude Masai-krijger. Resultaat: een verrassend portret, zeg maar een dwarsdoorsnede van het moderne Tanzania, een land dat geplaagd wordt door corruptie, armoede, etnische onderdrukking en genderongelijkheid.


WHAT EVER HAPPENED TO ROSEMARY KENNEDY (Woensdag 27/2, 22.10, Canvas)

Dichter dan The Kennedy’s zijn The States nooit bij een eigen royalty gekomen, en net als iedere dynastie was Amerika’s meest vooraanstaande politieke familie niet vrij van schandalen. What Ever Happened to Rosemary Kennedy? hangt een kale lichtpeer boven de donkerste bladzijde uit hun fotoalbum.

Deze docu gaat niet over de manier waarop Joseph Kennedy tijdens de Drooglegging zijn fortuin vergaard heeft, noch over zijn affaires met actrices als Gloria Swanson en Marlene Dietrich, die een voorafspiegeling waren van de liederlijke avonturen van zijn zoons. Hij gaat wel over de manier waarop Kennedy zijn oudste dochter vakkundig uit de familie heeft weggesneden: zolang de mentaal zwakke Rosemary (ze had het IQ van een tienjarige) niet voor problemen zorgde, werd ze gedoogd. Toen ze rond haar 23e echter het familieblazoen dreigde te bezoedelen, liet hij bij haar in 1941 een lobotomie uitvoeren. Nadat die mislukt was, werd ze weggestopt in een instelling. De dramatische voice-over van What Ever Happened to Rosemary Kennedy? stelt onomwonden: ‘She became a threat to the boys’ career.’ Joe wilde namelijk per se een president als zoon.

ROSEMARY KENNEDY: het zwarte schaap van de familie.
ROSEMARY KENNEDY: het zwarte schaap van de familie.

De Franse regisseur Patrick Jeudy heeft al minstens vijf documentaires over de Kennedy’s gedraaid – zijn twee films over Marilyn Monroe niet meegerekend – en kijkt in What Ever Happened to Rosemary Kennedy? met onverholen afkeer naar het door ambitie voortgestuwde ouderpaar Joe en Rose. Vooral in haar geval is dat opmerkelijk, want het is niet evident iets negatiefs over de filantrope Rose Fitzgerald Kennedy te vinden. Er werd tot nu toe zelfs aangenomen dat ze niet op de hoogte was van de lobotomie van haar dochter, maar dat wordt in deze docu laconiek ontkend: ‘Rose deed alsof ze van niks wist.’

De Tweede Wereldoorlog was uitgebroken, de familie was teruggekeerd naar Amerika, het meeste personeel was vertrokken en Joseph Kennedy, de Amerikaanse ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, zat met Rose zo goed als alleen in de grote ambassadeurswoning in Londen. Misschien durft hij er bij gebrek aan bewijs niet echt op in te gaan, maar met één zinnetje suggereert Jeudy dat er op dat moment iets gebeurd zou kunnen zijn tussen de seksueel hyperactieve Joe en zijn aantrekkelijke dochter. Iets dat drastische maatregelen noodzakelijk maakte.

Eunice, volgens de film zowat de enige Kennedy-telg die zich na de noodlottige gebeurtenissen van 1941 nog om haar zus zorgen maakte, stampte twintig jaar later ter ere van Rosemary de Special Olympics uit de grond. Dat zet aan het denken: een geoliede pr-machine als die van de Kennedy’s had van een mentaal gehandicapt kind toch net zo goed een wapen kunnen maken? Het blijft vreemd, zelfs voor die tijd en in die familie, dat Rosemary moest verdwijnen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content