Van Boyhood tot The Big Lebowski: dit is de volgende dagen op uw tv

© .

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 23 tot vrijdag 29 juni 2018.

SACRO GRA (Donderdag 28/6, 23.55, NPO 2)

Niet te verwarren met de heilige graal, maar in Sacro GRA onderneemt regisseur Gianfranco Rosi ook een heuse queeste: in de vergeten periferie van Rome vindt hij vreemde prinsen en prinsessen, ridders en kastelen, verstopt in een jungle van afritten en flatgebouwen.

Van Boyhood tot The Big Lebowski: dit is de volgende dagen op uw tv

‘GRA’ is de afkorting van Grande Raccordo Anulare, de 68,2 kilometer lange ringweg rond Rome. Rosi laat de 160.000 voertuigen die daar dagelijks passeren links liggen en zoekt naar de mensen die in die onzichtbare stad aan de rand van de Italiaanse metropool hun dagen in de anonimiteit slijten. ‘Toen ik research deed voor deze docu, had ik altijd Italo Calvino’s De onzichtbare steden bij me’, aldus Rosi. In die roman beschrijft Marco Polo zijn reizen aan Koeblai Khan, en net als in dat boek laat ook Rosi veel aan uw interpretatie over.

Wat hij toont, zijn de mensen die in die vreemde omgeving wonen, zoals ambulancier Roberto, die vooral ’s nachts moet uitrukken bij verkeersongevallen, die thuis in isolement lijkt te skypen met verwanten en dan weer teder voor zijn oude moeder zorgt. Prins Filippo, met dikke sigaar, is een verarmde aristocraat die zijn kitscherig ingerichte villa verhuurt voor modeshows, opnames van fotoromans, feestjes en tussendoor als B&B. Wetenschapper Francesco inventariseert met gesofisticeerde geluidsapparatuur de palmbomen die zijn aangetast door de rode palmkever – wat voor hem trouwens meer een heilige missie dan een job lijkt. Door een raam filmt Rosi de adellijke Paolo en zijn volwassen dochter Amelia, die om onduidelijke redenen in een minuscule flat terecht zijn gekomen. Elders verzamelt zich een groep mensen in de hoop op een verschijning van de Heilige Maagd. En Caesar, een van de weinige overgebleven palingvissers op de Tiber, woont op een boot onder de GRA, waar hij de krant aan zijn Oekraïense vrouw voorleest.

‘De puurheid waarmee Rosi naar zijn personages kijkt, doet denken aan Franciscus van Assisi’, jubelde juryvoorzitter Bernardo Bertolucci in Venetië, waar Sacro GRA met de Gouden Leeuw bekroond werd – als eerste documentaire ooit. Anderen, onder meer Variety, vonden het idee dan weer interessanter dan het resultaat. Hoe dan ook, Sacro GRA staat mijlenver van bekendere filmportretten van Rome, zoals La grande bellezza of Fellini’s Roma, en toont het leven in de periferie van de eeuwige stad, een plek die zonder stedenbouwkundige visie, met nauwelijks sporen van het verleden, op haar manier even tijdloos is, maar onmetelijk veel verder af. Een onzichtbare stad.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


THE CROSSING (Zondag 24/6, Play More)

Zouden de VS vluchtelingen met open armen ontvangen als het om Amerikanen uit een verre toekomst gaat? De ABC-serie The Crossing – van dezelfde zender als Lost en met evenveel plotwendingen als die serie – zoekt het uit. Vlak bij de kust van Oregon ontwaken plots tal van mensen, onder water. De meesten verdrinken, 47 van hen overleven en zoeken hun heil in het dorpje Port Canaan. Ze beweren dat ze uit de toekomst komen en dat de VS anno 2187 in handen is van de Apex, een genetisch gemanipuleerd superras met buitengewone krachten dat alle gewone mensen uitroeit. Een van de nieuwkomers (Natalie Martinez uit Under the Dome en CSI: NY) is op zoek naar haar dochtertje, dat ze tijdens de vlucht uit het oog verloor. En hoe snel zullen de lokale sheriff (Steve Zahn uit Treme) en federaal agente Ren (Sandrine Holt uit House of Cards) doorhebben dat de Apex allang in de overheid zijn geïnfiltreerd?


2DOC – A YEAR OF HOPE (Woensdag 27/6, 22.55, NPO2)

Met 3,1 miljoen daklozen is Manilla de houder van een triest wereldrecord. In de Filipijnse hoofdstad, waar bijna de helft van de bevolking in krottenwijken woont, zwerven ook tienduizenden straatkinderen rond. Wat als zij kansen zouden krijgen? Die vraagt stelt de Deense Mikala Krogh in A Year of Hope, waarin enkele straatkinderen via een stichting de kans krijgen om hun leven compleet om te gooien. Een jaar lang leren ze voor zichzelf te zorgen en wordt hun eigenwaarde opgekrikt via muzieklessen en sport. En dat allemaal op een eiland ver van de stad. Maar zal dat ene jaar in het paradijs wel volstaan? De kinderen zijn vrijwel allemaal seksueel misbruikt, mishandeld en hebben vaak te maken gehad met drugs en verslaving. Een van hen, een vijftienjarige jongen, zag zelfs zijn familie voor zijn ogen neergeschoten worden en is sindsdien het lachen verleerd.


PARADISE TRIPS (Zaterdag 23/6, 22.35, VTM)

Paradise Trips
Paradise Trips

Achter de dikke neus en walrussnor van buschauffeur Mario Dockers in deze Vlaamse roadmovie herkent u Gene Bervoets. De chagrijnige Mario onderbreekt zijn pensioen om een bende ongewassen ravers in zijn bus – vroeger reed hij met nette bejaarden naar het Zuiden – naar een festival in Kroatië te voeren. Eens ter plekke loopt hij Jim (Jeroen Perceval) tegen het lijf, met wie hij al jaren niet meer op goede voet staat. Dat Paradise Trip voorspelbaar is, is een understatement, maar Bervoets is zo overtuigend als conservatieve mopperkont dat het nooit gaat vervelen. En dat hebt u nog niet gezien wat regisseur Raf Reyntjens, die voordien onder meer de video van Stromaes Papaoutai maakte, doet met Mario’s paddotrip.


GLOW (Seizoen 2 vanaf 29/6, Netflix)

Ronde twee voor de Gorgeous Ladies Of Wrestling (GLOW). De serie over worstelende dames in de jaren tachtig werd verlengd met tien knetterende afleveringen. Net als in het eerste seizoen laaien de spanningen tussen de vechtende actrices soms hoog op. Ruzies die tijdens het programma worden gefaket, worden buiten de ring echt uitgevochten. De voormalige hartsvriendinnen Ruth (Alison Brie uit Community en Mad Men) en Debbie (Betty Gilpin) lijken hun persoonlijke geschillen maar niet te kunnen bijleggen, en dat weegt op de groep. Daarnaast worden de dames geconfronteerd met de voor- en nadelen van de roem, al moeten ze pas écht knokken wanneer hun zender GLOW wil inruilen voor een andere worstelshow.


ANON (Netflix)

Anon
Anon

In een niet zo verre toekomst heeft rechercheur Sal Frieland (Clive Owen) de makkelijkste job ter wereld. Anonimiteit is taboe geworden en elk individu slaat zijn doen en laten via de ogen op in een soort cloud die ook voor de overheid en de politie toegankelijk is, dus kun je misdadigers in een mum van tijd ontmaskeren. Tot blijkt dat een ongrijpbare vrouwelijke hacker (Amanda Seyfried) tegen betaling de opnames van schuinsmarcheerders, oplichters en andere overtreders opschoont, waarop die eindigen met een kogel in de kop. Maar is alles wel wat het lijkt in een wereld waar alles precies is wat het lijkt? Voor de onderkoelde dystopie Anon liet Andrew Niccol, regisseur van pareltjes als Gattaca en Lord of War, het witte doek links liggen en koos hij voor Netflix. Hoewel het gebruik van grafische gimmicks en point-of-viewscènes op den duur wat te repetitief en makkelijk voelt, biedt deze kruising tussen Strange Days en de Black Mirror-episode The Entire History of You voldoende dystopisch kijkplezier voor een druilerige zomeravond.


MORISOT – MOED, STORM EN LIEFDE (Donderdag 28/6, 21.55, NPO2)

Terwijl Monet, Degas, Renoir en co. in het negentiende-eeuwse Frankrijk naam en faam verwierven, werd hun vrouwelijke collega Berthe Morisot (1841-1895) – de énige vrouwelijke grondlegger van de impressionistische schilderkunst – een pak minder bekend bij het grote publiek. De Nederlandse documaker Klaas Bense (Diary of a Times Square Thief, One Fine Day) detecteerde via eBay een schilderij waarop Berthe afgebeeld staat, en ging op zoek naar de herkomst ervan. Dat levert een fleurige hommage op, waarin Bense de Parijse bourgeoisdochter vooral neerzet als een vurige feministe: ook zij moest zich een weg banen door een vrouwonvriendelijke wereld die haar creativiteit en onafhankelijkheid voortdurend ondermijnde. Slimme vondst: een sleutelrol in de docu is weggelegd voor de Franse rapper Cayenne, die een nummer aan Morisot opdroeg en zegt: ‘Haar belang voor een moderne vrouw als ik, is dat ik mezelf herken in haar moed.’


THE BIG LEBOWSKI (Vrijdag 29/6, 21.15, Canvas)

The Big Lebowski
The Big Lebowski

De cultstatus van deze klassieker van de Coen-broers lijkt met de jaren alleen maar te groeien. Er zijn zelfs boeddhisten die in The Dude (Jeff Bridges) een zenmeester zien. U weet dat het over ondergepiste tapijten, persoonsverwisselingen, de sabbat respecteren, Duitse nihilisten en bowlen gaat, u kunt te pas en te onpas zinnen debiteren als ‘This is not ‘Nam. This is bowling. There are rules’, ‘What’s a pederast, Walter?’, u weet dat u The Dude ook kunt aanspreken als His Dudeness, Duder of El Duderino en u fokt nooit met de Jesus. En toch zult u opnieuw kijken. Hier met die White Russians!


BOYHOOD (Vrijdag 29/6, 22.30, NPO 3)

Iemand zien opgroeien blijft overweldigend, en dat wilde Richard Linklater in een film vatten. Niet door acteurs van verschillende leeftijd achtereenvolgens een opgroeiende knul te laten vertolken, maar door over een periode van twaalf jaar telkens weer dezelfde cast op te trommelen. Ellar Coltrane speelde van zijn zesde tot zijn achttiende de jonge Mason Evan Jr., Patricia Arquette en Ethan Hawke gaven over een even lange periode gestalte aan zijn ouders. Linklater, die iets soortgelijks deed met het romantische Before Sunrise en de twee vervolgen daarop, brouwt zo een wonderlijk huwelijk tussen fictie en documentaire dat terecht tot de grote films van dit decennium gerekend wordt.


THE YOUNG ONES (Zondag 24/6, 20.10, Caz)

Jongelui!

Lang, héél lang geleden was er eens een jaar dat we voor het gemak 1982 zullen noemen. Wilfried Martens en Maggie Thatcher mochten zichzelf toen nog premier noemen, er stond een rij werklozen die van hier tot Tokio reikte, de radio stortte de hele dag ongevraagd het geblèr van muzikale horroracts als Boys Town Gang, Tight Fit en Nicole – Ein bisschen Frieden?Kill, kill, kill, ja! – over ons uit, en de Bende van Nijvel trok dood en verderf zaaiend door het land.

Kortom, het waren bijzonder barre tijden, maar zie: net in dat duistere jaar startte de BBC out of the blue met een komische reeks waar iedereen jonger dan vijfentwintig destijds héél erg hard om moest lachen. The Young Ones, heette die, en Caz heeft het prima idee opgevat ze helemaal te herhalen.

En wie krijgt er van de koekenpan?
En wie krijgt er van de koekenpan?© The Young Ones

Het scenario-idee achter The Young Ones was even simpel als briljant: zet een suffe hippie (Neil!), een agressieve punker (Vyvyan!), een betweterige salonanarchist-student (Rick!) en een akelig gladde gladjanus (Mike!) samen in een studentenkot waar nooit een vrouw, laat staan een póétsvrouw passeert, en zie wat er gebeurt.

Behalve rondhangen en de groeiende berg afwas negeren voornamelijk niks, zo bleek, máár: er kon in de tussentijd tenminste geregeld luid gelachen worden met de hippie die door de agressieve punk altijd keihard met een koekenpan op zijn hoofd werd getimmerd.

Of met de salonanarchist, die door de agressieve punk met dezelfde koekenpan even keihard op zijn hoofd werd getimmerd, gewoon omdat het leuk was.

Of nogmaals met de hippie, die uiteraard ook door de salonanarchist met een koekenpan op het hoofd werd getimmerd – het was tenslotte een bloody hippie.

Waarom de gladjanus in verhouding zo weinig met een koekenpan op zijn hoofd werd getimmerd was een van de grote mysteries van The Young Ones, en misschien een klein scenarieel minpuntje – de gladjanus was alleszins glad genoeg om zelf meppen met een koekenpan te vermijden, terwijl hij uiteraard wel geregeld een flinke corrigerende tik met de koekenpan uitdeelde aan de hippie. Omdat suffe hippies dat nu eenmaal verdiénen, folks!

Om maar te zeggen: The Young Ones zorgden voor good times waar wij met bijzonder veel plezier op terugkijken, zeker omdat er ook geregeld muzikale gasten in het studentenhuis langskwamen om tussen de waanzin door de livesoundtrack te verzorgen.

Het ging daarbij niet om gerijmel van fletse rappers of singer-songwriters, zoals de jeugd van tegenwoordig dat de hele dag moet doorstaan, maar om ouderwets beukende punk, metal en rock-‘n-roll, die perfect paste bij het uitdelen van een paar stevige meppen met een koekenpan. Denk Motörhead, denk Cliff Richard.

Zet uw digicorder klaar, en hou de koekenpan binnen handbereik voor het geval er ondertussen een hippie zou passeren.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content