Het nieuwe programma ‘Wereldsteden’ volgt zes Vlamingen die verhuisd zijn naar een wereldstad om het er te maken.
Oost west, thuis best? Niet voor de zes Vlamingen die meer dan een jaar lang gevolgd werden tijdens of na hun verhuizing naar het buitenland. Ze proberen er met veel vallen en opstaan hun uiteenlopende dromen te doen uitkomen. Stefaan Ledeganck, die een deel van de regie en de eindredactie voor zijn rekening nam, was een van de mensen die dat proces mochten volgen.
Was hun keuze positief of eerder een vlucht?
Stefaan Ledeganck: Bij sommigen was het vooral een positieve keuze. Joke bijvoorbeeld, die naar Miami verhuisde voor het prachtige weer en daar de advocatuur inruilde voor thaiboksen. Of Karin, die gepassioneerd is door tango en naar Buenos Aires trok. Patrick is dan weer in New York gebleven omdat hij na een afgesprongen huwelijk te trots was om terug te keren voordat hij daar iets opgebouwd had. Ik denk wel dat ze allemaal ergens wel willen breken met een deel van hun verleden. Het is dus altijd dubbel.
Hebben jullie hen een handje geholpen?
Ledeganck: Er is wel eens een contact gelegd. Patrick wilde een boek uitgeven en vroeg aan ons of we niemand kenden in de uitgeverswereld. Maar verder dan dat is het nooit gegaan. We hebben hen enkel gevolgd. Na verloop van tijd ontstaat er wel een vertrouwensrelatie en kwamen ze soms raad vragen toen de camera’s niet meer draaiden. Hun lef kan jaloezie opwekken, maar je zult merken dat hun pad niet altijd over rozen gaat en sommige dromen onvervuld blijven. (TVL)
