Freelancejournalist en Vranckx-nomade Berber Verpoest volgde twee jonge Palestijnen in de aanloop naar de Right to Movement-marathon in Bethlehem, een jaarlijks evenement langs een aantal symbolische plekken in de door oorlog verscheurde regio.
Een marathon lopen in je eigen land: voor ons is het vanzelfsprekend, maar voor de inwoners van de Westelijke Jordaanoever is het een haast onmogelijke droom. Freelancejournalist en Vranckx-nomade Berber Verpoest volgde twee jonge Palestijnen in de aanloop naar de Right to Movement-marathon in Bethlehem, een jaarlijks evenement langs een aantal symbolische plekken in de door oorlog verscheurde regio.
BERBER VERPOEST: Nadat een vriend mij had gevraagd of ik niet wilde meelopen, ben ik er vorig jaar voor het eerst geweest. Ik heb toen niet meegelopen, maar ik dacht wel: ‘Hier kan ik iets strafs mee doen.’ Ik heb er daarna een artikel over geschreven in Mo en een beknopte videoreportage over gemaakt. Dit jaar is het gelukt om dat voor Vranckx uit te werken. De centrale figuur in mijn reportage is Marcel Abu Shedaq. Hij droomt ervan een professionele loper te worden, maar is nog maar één keer buiten Gaza kunnen gaan, om een wedstrijd te lopen in het Egyptische Sharm-el-Sheikh. Nu hoopt hij dus te kunnen meelopen in deze Palestijnse marathon, die ook heel wat internationale deelnemers telt. Via zijn verhaal blik ik terug op de oorlog van afgelopen zomer, waar Gaza nog lang niet van hersteld is. De regio ligt volledig in puin, er is nog niets heropgebouwd. Daarnaast volg ik Rawan Bannoura, een jonge Palestijnse die de marathon al drie keer heeft gelopen en nu deel uitmaakt van de organisatie.
Zijn mensen die in zulke omstandigheden moeten leven überhaupt wel bezig met sport?
VERPOEST: Vroeger, toen dit evenement nog niet bestond, was er zeker geen loopcultuur. Als je op straat ging lopen, werd je steevast vies aangekeken. Je moet weten dat het voor de mensen op de Westelijke Jordaanoever vaak erg moeilijk is om van de ene plek naar de andere te gaan. Ze moeten soms heel lang rondrijden en kunnen eender waar gecontroleerd worden. De muur van Bethlehem loopt door hun grondgebied, ze kunnen niet gaan en staan waar ze willen, hun vrijheid wordt op allerlei manieren beperkt: met deze marathon willen ze daar aandacht voor vragen. De naam Right to Movement vat mooi samen waar de organisatie voor ijvert: het recht op bewegingsvrijheid. En het wérkt. De marathon is al uitgegroeid tot een heus evenement waar jaarlijks veel sportievelingen aanwezig zijn, onder wie ook een paar professionele lopers uit alle windstreken. En dit jaar mochten er voor het eerst mensen uit Gaza en heel Palestina deelnemen.
Wat heeft je het meest verrast toen je er bent gaan draaien?
VERPOEST: De openheid van de mensen. Ik had verwacht dat het heel moeilijk werken ging zijn. Op een gegeven moment wás dat ook zo. Toen we begonnen te filmen, ging ik er zelfs van uit dat we van een kale reis zouden terugkeren. Uiteindelijk hebben we toch toestemming gekregen, anderhalve dag voor de marathon van start ging. Door de vele straffe getuigenissen is het een van de meest intensieve weken geweest die ik als journalist heb meegemaakt. Maar de mensen waren echt bereid om hun verhaal te doen en ons te helpen de reportage te verwezenlijken. Weet je, het verhaal van die marathon leek mij de uitgelezen manier om een complexe situatie op een heel duidelijke en persoonlijke manier te brengen. En wie weet er ook een breder publiek mee aan te spreken.
Andreas Illegems
