Restaurantkeukenpret troef in deze sfeervolle en meesterlijke culinaire fabel over een kieskeurige rioolrat die ervan droomt om chef-kok te worden van een Parijs toprestaurant.
Ratten in de keuken: het idee alleen al bezorgt elke chef-kok of foodie gegarandeerd een appelflauwte. Maar stop dat gegeven in een animatiefilm van de digitale tovenaarsbende van Pixar en je krijgt een heerlijke culinaire fabel. Ratatouille is een van de leukste én origineelste eetfilms ooit.
Hoe korter de pitch, hoe beter. Concreet: de rat Remy droomt ervan om topkok te worden. De Franse plattelandsrat heeft een verfijnde smaak en haalt de neus op voor de traditionele vuilnismaaltijden. Wanneer hij per toeval in een Parijs sterrenrestaurant terechtkomt, raakt hij bevriend met Linguini, een verlegen keukenhulpje dat zelfs geen ei kan bakken. Remy besluit hem te helpen en kan zo eindelijk de chef de cuisine worden die hij altijd al had willen zijn.
Vermaak en een boodschap – ga voor je dromen en verkies uitmuntendheid boven middelmatigheid – sluiten elkaar zelden uit in een genre dat bepaald is door de Disney-erfenis. Maar je moet Pixar nageven dat het de oude sprookjesaanpak van Walt Disney ook in dit filmische feestmaal, een sprankelend mix van slapstick, snel geserveerde inventieve gags en doorleefde personages, overtreft met zijn vakmanschap.
Ratatouille weet zelfs de smaakpapillen aan te spreken – geen kleintje voor een animatiefilm: het eten ziet er zo fotorealistisch uit dat je de borden, pannen en kookpotten zou willen aflikken. Dat ze bij Pixar ijverige leerlingen zijn, blijkt ook hier: alle animatoren volgden kookles en keken de gerenommeerde Californische topchef Thomas Keller op de vingers terwijl hij gerechten voor zijn driesterrenrestaurant The French Laundry bereidde. Stonden eveneens op het menu: bezoeken aan de keuken van Franse toprestaurants als Guy Savoy, Taillevent en La Tour d’Argent.
En terloops krijgen ook critici een veeg uit de pan. ‘De bittere waarheid die wij recensenten onder ogen moeten zien, is dat zelfs middelmatig geklungel meer zegt dan ons oordeel erover’, stelt culinair criticus Anton Ego, die Remy’s stoofpot komt proeven.
