Tv-tip: ‘Raging Bull’, een meesterwerk met Robert De Niro (Canvas, 21.55u)

Voor zijn imposante incarnatie van bokskampioen Jack LaMotta in Martin Scorsese’s briljante biopic kwam Robert De Niro maar liefst dertig kilo aan. Hij won er ook een Oscar voor. Raging Bull is een van de belangrijkste Amerikaanse films van de jaren 80.

Raging Bull was de bijnaam van Jake LaMotta, een Italiaans-Amerikaanse middengewichtbokser die in 1949 wereldkampioen werd. Dat koosnaampje had hij voor het grootste deel te danken aan zijn agressieve boksstijl, maar ook buiten de ring was LaMotta een arrogante macho die het geweld niet schuwde. Dat stopt Martin Scorsese niet weg in deze magistrale biopic: hij zet LaMotta neer als een jaloers, paranoïde en brutaal beest dat zijn vrouw Vicky (Cathy Moriarty) en zijn broer en manager Joey (Joe Pesci) terroriseert.

Kortom: de film die Scorsese uit LaMotta’s biografie puurde, is allesbehalve flatterend voor de protagonist zelf. Toch was LaMotta bereid om als technisch raadgever te fungeren. ‘Toen ik de film zag, was ik overstuur’, zei hij. ‘Ik kom over als een slechterik. En toen besefte ik ook dat ik dat ook was. I was a no-good bastard.’

Het was Robert De Niro die Scorsese vroeg om de biografie van LaMotta te verfilmen. Aanvankelijk weigerde Marty, vooral omdat hij een hekel had aan sportfilms. Pas toen hij in een diepe depressie belandde – na een scheiding, een drugsverslaving en de geflopte musical New York, New York – kon hij zich inleven in de zelfdestructieve LaMotta. Voor zijn incarnatie van de bokskampioen kwam de acteur maar liefst dertig kilo aan.

Met de hulp van Taxi Driver-scenarist Paul Schrader verwerkte hij zijn favoriete thema – het katholieke schuldcomplex – in Raging Bull. Scorsese brengt LaMotta in beeld als een martelaar, een gekwelde ziel die naar loutering hunkert. Die komt er pas wanneer het bloed als uit een fontein opspat uit zijn tot moes geslagen gezicht. En dat in allemaal korrelige grijstinten. In totaal nemen die boksscènes nauwelijks tien minuten in beslag. Toch spendeerde Scorsese aan de opnames en choreografie ervan bijna evenveel tijd als aan de rest van de film.

De Niro won een Oscar voor zijn briljante vertolking, maar regisseur en film moesten het afleggen tegen Robert Redford en zijn Ordinary People. Onbegrijpelijk, want Raging Bull is een magnum opus, een ware knock-out. (LJ)