Twee jaar na de stijlvolle neonoir Drive stond het duo Ryan Gosling-Nicolas Winding Refn er opnieuw met deze meesterlijk geregisseerde gangstertrip Only God Forgives.
Twee jaar na de stijlvolle neonoir Drive stond het duo Ryan Gosling-Nicolas Winding Refn er opnieuw met dit Only God Forgives. Wie Gosling kent als charmante romantische held zal raar opkijken bij deze film, een soort hedendaagse Griekse tragedie, verpakt als een spirituele actiethriller.
Gosling speelt de mysterieuze, zwijgzame Julian, een expat die een muay-thaiboksclub runt als dekmantel voor zijn drugshandel. Zijn psychotische broer Billy verkracht en vermoordt een minderjarige prostituee en wordt daarop gearresteerd door de politie. Die laat de vader van het meisje toe om Billy eens een goede rammeling te geven, die echter fataal afloopt. Politiechef Chang ziet daar geen graten in, maar hakt met zijn samoeraizwaard de vader wel een arm af omdat die zijn dochter toeliet in de seksindustrie te werken. Julians geschifte en dominante moeder Crystal (Kristin Scott Thomas) eist dat hij wraak neemt.
Regisseur Winding Refn, die zelf kleurenblind is, gebruikt intens rood en groen om van de Thaise hoofdstad een passende fonkelende hel bij dat verhaal te maken. Julians getroebleerde ziel wordt gereflecteerd in de contemplatieve, broeierige sfeer, die ondanks de hallucinante gewelduitbarstingen pas wordt doorbroken bij de entree van Crystal. Kristin Scott Thomas, die zich door Lady Macbeth en modeontwerpster Donatella Versace liet inspireren, is zo over the top als wraakzuchtige matriarch dat het haast ridicuul wordt.
Zelf noemt de door geweld gefascineerde Refn Only God Forgives pure fetisjcinema, deels ter plekke verzonnen, deels een bespiegeling over de existentiële angsten die hem kwelden toen zijn vrouw opnieuw zwanger was. Net als Drive is ook deze labyrintische nachtmerrie opgedragen aan de Chileense cultregisseur Alejandro Jodorowsky, maar deze keer is diens invloed veel duidelijker, van de trippy sfeer en de surrealistische zijsprongen tot de bloedballetten en lichamelijke verminkingen.
Bij de release waren de meningen op zijn zachtst gezegd verdeeld: coole pulp of pompeuze auteurscinema? Of conceptuele avant-garde, gestuurd door de tarot. Refn maakt nooit een film zonder zich eerst de kaarten te laten leggen bij mysticus Jodorowsky.
