Leonardo DiCaprio speelt in deze fascinerende sf-actiepuzzel een psychische superspion of extractor die het onderbewustzijn van mensen binnendringt om geheimen te stelen.
Had u altijd al in zo’n onmogelijk bouwwerk van graficus M.S. Escher willen rondlopen? Dan is Inception uw ding, een begeesterende mind fuck van Christopher ‘Batman Begins’ Nolan waarin hij voortdurend tussen droom en realiteit switcht.
Dom Cobb (Leonardo DiCaprio) is een ‘extractor’, een psychische superspion: hij dringt het onderbewustzijn van mensen binnen om er hun geheimen te stelen. Met zijn team van droomontwerpers (Joseph Gorden-Levitt, Ellen Page en Tom Hardy) brengt hij eerst iemand in droomtoestand, vervolgens nemen zij samen het creatieve droomproces over. De geest van de gemanipuleerde persoon vult die wereld aan met zijn eigen projecties en onderbewustzijn.
Nolan laat bovendien de plot voortdurend van de ene droomfase naar de andere verspringen, zelfs naar een droom in een droom. Dat gegoochel met de narratieve structuur gaat helemaal in overdrive wanneer Cobb in opdracht van een Japanse tycoon (Ken Watanabe) het omgekeerde moet doen: een nieuw idee planten in de geest van een concurrerende magnaat (Cillian Murphy) zodat die het imperium van zijn vader gaat opsplitsen.
Die missie dreigt ook nog eens bemoeilijkt te worden door Cobbs eigen trubbels: in zijn dromen wordt hij geplaagd door herinneringen aan zijn overleden vrouw (Marion Cotillard, met Piafs Non, je ne regrette rien op de klankband) – Cobb werd ervan verdacht dat hij haar vermoord had.
Inception gaat kriskras van Tokio naar Parijs naar Mombassa, een trein dendert zonder rails over een boulevard, er is een vechtscène waarin iedereen gewichtloos door een hotelgang en -lift zweeft. Zowel verhaal als actie zijn de ene keer helder, dan weer ongrijpbaar. Alleen rekt Nolan de aan Bond herinnerende finale in een sneeuwlandschap iets te lang, waardoor je uit zijn draaikolk gerukt wordt.
Dat een eenvoudig beeld soms meer zegt dan onstuimige actietaferelen weet Nolans overigens ook: het raadselachtige open einde, met die wentelende miniatuurtol, zal u niet meteen loslaten.
