In het nieuwe candid camera-programma, gepresenteerd door William Boeva, strijden negen prettig gestoorde lolbroeken om de Balls of Steel-trofee.
Ziehier Balls of Steel, een niet-alledaagse verborgen-camerashow, met een bende wacko’s die luisteren naar namen als Nancy Nympho, Gastapo, de Snode Duivel en Gay Charles, stuk voor stuk nobele onbekenden die verborgen-camerafilmpjes opnemen op straat. Vijf van de negen lolbroeken worden wekelijks door stand-upcomedian William Boeva (24) ontvangen in zijn studio, waar ze strijden om de Balls of Steel-trofee. Voor het eerst in zijn carrière mag Boeva een eigen programma presenteren: ‘Ik heb wel een paar keer in panelshows gezeten, maar dit is voor mij toch wel heel nieuw. In het begin was ik extreem zenuwachtig, maar na tien afleveringen begon ik het alweer te missen.’
In Balls of Steel lijk je wel de meest normale van het gezelschap.
William Boeva: Ja. De rest is zo zot als een kruk. Maar dat vond ik er net zo leuk aan. Meestal krijg ik de volle lading als ik in een programma zit, omdat ik er nogal anders uitzie. Nu is dat geen punt meer. Ik bedoel: Hans Otten zit er ook in, als een parodie van zichzelf. Die mens bestaat blijkbaar écht. (lacht)
Balls of Steel is een Brits format, en er bestaat ook al een Australische versie van. Klopt het dat jullie daarvan afwijken?
Boeva: Ja. Ik heb de Australische versie gezien, en daar is het studiogedeelte veel beperkter. Negentig procent filmpjes en tien procent talkshow. Wij hebben dat talkshowgedeelte wel wat uitgebreid.
Je breit het geheel aan elkaar met wat moppen. Voor het studiogedeelte schreef je samen met De Hofleveranciers, het creatieve collectief waar je deel van uitmaakt.
Boeva: Ja, maar wel altijd in samenspraak met Hans Otten, die voor het productiehuis Eyeworks verantwoordelijk is voor het programma. Eyeworks maakt ook de filmpjes en al de rest. Met hem klikte het vanaf het begin. Han Coucke, die de Snode Duivel speelt, zit daar ook bij. En Erhan Demirci, de Interimman. We zijn allemaal verschillende soorten mensen. Dat is fijn werken, omdat je een basis hebt om op terug te vallen. In het comedywereldje of op televisie sta je er vaak helemaal alleen voor. Ik vind dat niet zo fijn. Ik word graag omringd door mensen.
Moet je op tv vaak opletten met wat je zegt?
Boeva: Natuurlijk. Ik had daar aanvankelijk wel wat schrik voor, maar ik probeer er niet al té veel rekening mee te houden. In mijn show ook niet trouwens. Als de mensen lachen, is het allang goed. Comedy is ook een soort verwerkingsproces: als je iets heel pijnlijks vertelt, kun je er in het begin niet altijd om lachen, maar tien jaar later misschien wel. Bovendien gaf 2BE ons veel vrijheid. Het was toegestaan om met de zender te lachen. Hans Otten krijgt ook de volle lading, terwijl hij het programma mee bedacht en geschreven heeft.
Je houdt van variatie. Zo speel je ook nog de hoofdrol in een animatiereeks voor Ketnet: Joe & Waldo, gebaseerd op de kinderstrip van Pieter De Poortere.
Boeva: Dat is deels animatie, deels live action. We acteren, onder leiding van coscenarist en regisseur Han Coucke, voor een green key. En nadien creëert Pieter De Poortere samen met Beast Animation het universum. Het is echt iets totaal anders, en wel fijn. Als je alleen met comedy bezig bent, dan wordt dat bandwerk, dan stopt je brein met creatief te zijn. Nu mag ik mijn voorstelling Megalomaan spelen, een tv-programma presenteren én bezig zijn met een reeks voor kinderen van drie tot zes. Ik vind het tof dat die afwisseling er is. Zo blijf je geprikkeld.
