In deze melancholische prent volgt Mike Leigh een jaar uit het leven van een modaal en gelukkig getrouwd echtpaar. Het resultaat is een mooie, intieme en verrassend persoonlijke film die langzaam groeit in hoofd en hart.
‘De begrafenis van mijn opa, toen ik twaalf was’, antwoordde de Britse filmmaker Mike Leigh toen men hem vroeg wanneer hij voor het eerst de behoefte had gevoeld om het leven op film vast te leggen. Het typeert Leigh, die in zijn films met veel inzicht en gevoel voor humor observeert, maar ook altijd ruim aandacht schenkt aan de sombere momenten van het leven, zoals in dit Another Year.
‘Hoe gelukkig ben je op een schaal van één tot tien?’ vraagt maatschappelijk werkster Gerri (Ruth Sheen) aan een stugge vrouw die een voorschrift voor slaappillen wil. ‘Eén’, klinkt het laconiek. En dat soort verloren zielen duikt ook op in het privéleven van Gerri, een serene vrouw van rond de zestig die gelukkig getrouwd is met Tom (Jim Broadbent), een geoloog die altijd een kwinkslag klaar heeft. Het sympathieke koppel woont in het noorden van Londen. Naar hun rijtjeshuis met volkstuintje, een haven van stabiliteit en rust, keert Leigh vier seizoenen lang telkens terug, om te focussen op hun familie en vrienden, mensen die het leven minder gemakkelijk vinden.
Zo is er Toms jeugdvriend Ken, een zwaarlijvige vent die zijn zorgen wegzuipt en -paft om daarop in tranen uit te barsten. Of Toms oudere broer Ronnie, een wandelend hoopje tristesse, die even zwijgzaam is als het graf waarin hij net zijn vrouw te rusten gelegd heeft. De meest wanhopige is Mary, een manische collega van Gerri. Witte wijn is de brandstof voor haar vrolijkheid, een façade waar je zo doorheen kijkt, want de gescheiden Mary (een glansrol van Leigh-habituee Lesley Manville) smacht naar liefde en nestwarmte.
Uit fijnzinnige praatscènes aan de keukentafel en rond de barbecue borstelt Leigh een meeslepend groepsportret dat dubbelzinniger is dan het op het eerste gezicht lijkt, iets wat pas duidelijk wordt bij het intrigerende slot. Welke vragen over mededogen of geluk Another Year ook oproept, de antwoorden schuilen in wat Leigh door zijn hele film gadeslaat: het leven zoals het is.
