In de eerste aflevering van Wauters vs Waes ging er zoveel aandacht naar de tweestrijd tussen de twee presentatoren dat het resultaat een stuk minder boeiend werd dan verhoopt.
Je moest de afgelopen tijd al bijna in Turkmenistan, Bhutan of Vanuatu hebben gezeten om niet te weten dat vorige week Wauters vs Waes van start ging. De hoofdrolspelers uit deze coproductie tussen de VRT en vtm waren voor de start niet weg te slaan uit de media, en het programma zette qua aandacht zelfs In Vlaamse Velden in de schaduw – het feit dat de dramaserie vooral een beroep doet op jonge en tamelijk onbekende acteurs zal daar wel voor iets tussen hebben gezeten.
De druk besproken aanloop was gezien de naambekendheid van Wauters en Waes niet zo verwonderlijk, maar je kunt er toch een paar kanttekeningen bij plaatsen. Ook al zijn de duellisten ontegensprekelijk twee van de meest getalenteerde tv-presentatoren van Vlaanderen, het is toch niet alsof Roger De Vlaeminck en Eddy Merckx hadden besloten om voor eens en altijd uit te maken wie de allergrootste is. En de tien uitdagingen die Wauters en Waes uitgaan, kunnen alle kanten uitgaan, waardoor het concept achter het programma moeilijk te vatten is. Is dit een duel om te beslissen wie er de fitste van de twee is, de slimste, diegene met het meeste karakter of kijken ze eigenlijk gewoon wie er het verst kan pissen?
In de eerste aflevering moest het duo de klassieke wielerrace Bordeaux-Parijs overdoen en bijna 600 kilometer fietsen op een antiek stalen ros zonder versnellingen én gekleed zoals de wielrenners die in 1891 voor het eerst de afstand aflegden. Een opdracht die geknipt leek voor dit programma – Heroïek! Tragiek! Franse landschappen! – maar in de praktijk viel het wat tegen. Ik kan me voorstellen dat je rond Bordeaux-Parijs een bijzonder boeiende Tomtesterom zou kunnen maken, waarin te zien is hoe je je kunt voorbereiden op zo’n afstand, hoe de renners van toen het ervan afbrachten en hoe Frankrijk in ruim honderd jaar tijd veranderd is.
In Wauters vs. Waes was er echter bijzonder weinig aandacht voor de historische achtergrond of de couleur locale en ging het 90 procent van de tijd over wie waar zat, hoever de ene voorlag op de andere en hoelang ze mochten slapen om niet te verliezen. En aangezien het mij niet echt uitmaakte wie er als eerste aan zou komen in Parijs, werd het hele spelletje snel inhouds- en betekenisloos. Er zaten een paar grappige momenten in de aflevering – het gevloek van Waes toen zijn gps het veel eerder opgaf dan hij bijvoorbeeld – en je kunt niet anders dan bewondering hebben voor het doorzettingsvermogen van de twee presentatoren, maar echt goede televisie leverde Wauters vs Waes vooralsnog niet op.
Stefaan Werbrouck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier