Recensie ‘The Sky is the Limit’

Op sommige momenten had je het gevoel een glimp op te vangen van de mens achter de rijkdom, maar veel vaker koos The Sky Is the Limit voor scènes die alle clichés bevestigden.

Het is een gegeven dat tijdens de lessen aardrijkskunde op de middelbare school altijd verborgen werd gehouden, maar er ligt een schiereiland in Herentals. Met daarop de villa van Harry Schurmans, een kunsthandelaar met een grote liefde voor spek, gras en Russische blondines, drie passies die hij kan combineren wanneer hij ’s ochtends vroeg vanuit zijn een speciale slaapkamer op het terras over zijn gazon kijkt, terwijl de mooie Olga naast hem ligt en het ontbijt staat te wachten. Ook groene ondernemer Jan Kriekels is een kasteelheer in het diepst van zijn gedachte: hij heeft van zijn huis een surrogaatburcht gemaakt, compleet met slotgracht en ophaalbrug, en een deur die rechtstreeks uit de gevangenis van Lantin komt – Kriekels heeft ze wel omgekeerd in zijn woonst laten plaatsen.

De buitenwereld blijft dus beter buiten bij hem, behalve dan als ze in de vorm van een cameraploeg langskomt. Kriekels was samen met Schurmans en voetballer Steven Defour immers de hoofdrolspeler in de eerste aflevering van The Sky Is the Limit, een nieuwe docusoap over het leven van enkele steenrijke Vlamingen. Vermoedelijk is onmetelijke rijkdom pas echt leuk als je die af en toe uitgebreid tentoon kunt spreiden: niet voor niets liet Kriekels in zijn tuin een zwembad in de vorm van een vagina aanleggen dat vanuit de ruimte te zien moest zijn. Een mooie geste tegenover astronauten die zo lang zo ver van hun vrouw moeten verblijven, en een van de vele redenen waarom Jan volgens zijn vrouw Kirsten later bekend zou staan als een groot denker, de nieuwe Einstein zelfs.

Er werd in The Sky Is the Limit gretig ingezoomd op de decadente kantjes van het leven van Schurmans, Kriekels en hun vrouwen, met scènes waarin Olga haar handtassencollectie toonde – waaronder een van pythonleer en een kleine Bulgari-handtas ‘voor ’s avonds’ – of waarin Kirsten haar kinderen aan de schoolpoort ging ophalen met een Porsche. Correctie: met twee Porsches, want in één was er niet genoeg plaats voor iedereen, dus kreeg de nanny haar eigen sportwagen mee. Dat vlak daarna te zien was hoe Kriekels zich klaarmaakte voor een lezing over de toekomst van onze planeet en zijn groene filosofie, maakte het nog net iets absurder. Maar dat was ongetwijfeld ook de bedoeling: The Sky Is the Limit liet de hoofdrolspelers wel een glamoureuze zeepbel blazen maar probeerde die tegelijk ook wat te doorprikken.

Het resultaat was echter een programma met twee gezichten. Op sommige momenten had je het gevoel dat je even een glimp opving van de mens achter alle rijkdom, toen ondernemer Kriekels samen met de kinderen in zijn ‘war room’ ging eten of toen Defour met zijn vriendin aan het wandelen was langs de Portugese kust. Maar veel vaker koos The Sky Is the Limit voor de meer sensationele, kleurrijke momenten, voor scènes die alle clichés over rijk zijn bevestigden. Als guilty pleasure had de eerste aflevering daardoor wel enige verdienste, alleen zijn er de afgelopen jaren al zoveel van die programma’s te zien geweest dat in dat genre ook de limiet is bereikt.

Stefaan Werbrouck