Recensie: ONmogelijk

De Vlaamse ‘mentalist’ Gili mag zijn goocheltrucjes nu ook opvoeren in de nieuwe quizshow ONmogelijk op Eén, maar in de eerste aflevering bleef de magie toch uit.

ONmogelijk *

Elke zaterdag, één

Alle respect voor Gili, de man die met zijn theatershows in heel Vlaanderen ging tonen dat de claims van zogenaamde helderzienden, gedachtelezers en andere ‘believers’ in een zesde zintuig eigenlijk terug te voeren zijn op eenvoudige goocheltrucjes en een goed ontwikkelde intuïtie. Dat de zelfverklaarde ‘mentalist’ van de VRT de kans kreeg om een quizshow te maken rond schijnbaar onmogelijke uitdagingen weze hem dus gegund.

In ONmogelijk – een bewerking van een Brits format – laat Gili zijn kunsten zien aan twee kandidaten, die dan geld kunnen verdienen door uit te maken of de act in kwestie echt is of niet. In de eerste aflevering probeerde hij raden te welke Hollywoodster de jongeman zou kiezen om hem te vertolken in zijn biopic (‘instinker’ Matthias Schoenaerts) en deed hij alsof hij een ballon kon opblazen met helium door het edelgas eerst in te ademen – uitdagingen die respectievelijk mogelijk en onmogelijk waren.

Ook al werden de trucs gaandeweg uitgebreider en complexer – uiteindelijk claimde Gili dat hij zijn handtekening had gezet op elk briefje van tien euro in de portefeuilles van de mensen in het publiek – toch voelde ik mijn aandacht steeds meer verslappen. Ten eerste omdat het tempo zo laag lag, en elke uitdaging begeleid werd door een ellenlange aanloop.

En ten tweede omdat de uitkomst van de proeven me ook niet bijster hard interesseerde: het enige verschil tussen ‘mogelijk’ en ‘onmogelijk’ was immers of er al dan niet een goocheltruc voor bestond – en hoe die dan in elkaar zat, kwam je toch niet te weten. De grootste uitdaging van ONmogelijk was dan ook om de eerste aflevering tot het einde uit te zitten.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content