De oermoeder van de talentenjachten blijft ook in de nieuwe editie boven de afgeleiden uitsteken.
De toon van Idool 2011 zou anders zijn dan vroeger, zoveel was al duidelijk uit de reclamecampagne. Bij de vorige edities lag de nadruk in de spotjes op kandidaten die afgingen als een gieter, maar deze keer werd de talentenjacht uitgebreid aangeprezen als een opstapje naar de showbizz, onder de slogan ‘Elke grote carrière begint met een droom’.
Idool 2011 bracht in de eerste aflevering, waar de wouldbe-sterren zich verzameld hadden in het culturele centrum van Roeselare, dus minder onversneden uitlachtelevisie dan vroeger. Er waren wel een paar kandidaten die te kijk werden gezet, maar de meesten daarvan hadden het onheil toch over zichzelf uitgeroepen door voor de auditie net iets te veel zelfvertrouwen tentoon te spreiden. Als een gladjakker die zichzelf omschrijft als ‘een verkoper van enorm dure meubels’ en die uitgebreid vertelt hoeveel zijn kleren hebben gekost, grandioos de mist ingaat, voelen wij toch weinig medelijden.
Idem voor charmezanger Thierry Segers, die voor zijn auditie verklaarde dat hij eigenlijk al een idool is omdat hij af en toe op een pensenkermis staat te zingen en die zijn woede echt moest verbijten toen hij niet door mocht. Gelukkig vond hij enig begrip bij zijn ouders en had hij vlak na de opnames een uitlaatklep voor zijn teleurstelling, in de vorm van een optreden in Oostwinkel. Elke grote carrière moet ergens beginnen, maar Oostwinkel lijkt ons toch eerder een eindpunt.
Enkel bij de jongeman die handelswetenschappen studeerde en die gewoon meedeed om eens te zien of hij zangtalent en/of uitstraling had (negatief, op beide vragen), zat er net iets te veel leedvermaak in het programma, zeker toen een van de juryleden zijn versie van Never Gonna Give You Up omschreef als ‘Rick Astley voor holbewoners’. Er is en blijft toch een verschil tussen mensen van hun wolk af helpen en ze onder de grond schoffelen.
Voor de rest was Idool 2011 zeer goed gemaakte en vlotte televisie. De gebroeders Wauters blijven voor dit werk de beste presentatoren in Vlaanderen, de juryleden zijn mensen met een gedegen mening en het geheel is vinnig gemonteerd. Wij hebben ondertussen een beetje onze buik vol van talentenjachten, maar het valt toch op dat de oermoeder van dit soort programma’s ook in deze nieuwe editie ver uitsteekt boven afgeleiden als So You Think You Can Dance.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van Idool 2011? Laat het weten!
