Recensie: Help, mijn man heeft een hobby

‘Help, mijn man heeft een hobby’ mag dan wel de meest gebruiksvriendelijke titel van het najaar hebben, de onbeschaamde presentator gaf het programma, dat op zich redelijke televisie opleverde, een smakeloos kantje mee.

Help, mijn man heeft een hobby

Elke dinsdag, vtm *

De prijs voor de meest gebruiksvriendelijke titel van het najaar mag zonder twijfel uitgereikt worden aan Help, mijn man heeft een hobby. Voor de mensen die uit het concept – Staf Coppens gaat op bezoek bij vrouwen die worstelen met de alles overheersende hobby van hun man – nog niet konden afleiden dat het programma heel dicht naast VT4-reeks Help, mijn man is een klusser heeft gelegen, zorgde vtm immers ook meteen maar voor een gelijkluidende naam.

Je zou de keuze om een doorslagje van een programma van de concurrent een bijna identieke titel te geven ook een gebrek aan inspiratie kunnen noemen natuurlijk, maar wij vinden het in de eerste plaats een nuttige service tegenover de kijker, die zo meteen weet wat voor vlees hij of zij in de kuip heeft.

In de eerste aflevering trok Staf Coppens naar een koppel in de Kempen, waarvan de relatie onder druk stond door de hobby van de man. Dré was namelijk bezeten van raceauto’s en had bovendien een klein probleem met dingen weggooien. Met als gevolg dat de tuin, de zolder en de garage van het gezin er uitzagen als een slagveld waar een bataljon Transformers in de clinch was gegaan met een hoop tractoren en niemand het overleefd had. Het was een formidabel zicht en we vermoeden dat de komst van Coppens en co niet alleen een bevrijding was voor Annie maar ook voor de buren.

Het vervolg liet zich raden voor iedereen die een aflevering van de reeks waarvan we even niet op de titel kunnen komen heeft gezien. Staf Coppens ging Dré opzoeken op de racetrack, nam hem mee naar huis voor een emotionele confrontatie met zijn vrouw – compleet met tranen én stemmig pianomuziekje – en liet hem toen onder lichte dwang afstand doen van zijn geliefde rommel. Dat viel de man zwaar, zeker toen de Opel Manta uit 1988 – nochtans een slecht jaar voor auto’s, aldus Dré – die ergens stond te verkommeren aan de beurt was. Omdat hij ooit met die wagen zijn racecarrière was begonnen, wou Dré hem laten staan maar dat was buiten de productieploeg gerekend, en toen de Manta werd opgeladen, weende hij tranen met tuiten.

Op zich profileerde Staf Coppens zich in Help, mijn man heeft een Hobby iets minder als relatietherapeut dan Peter Van Asbroeck in… euhm, dinges. Maar op een andere manier is de presentator even onbeschaamd als zijn collega. Telkens als Annie of Dré het moeilijk hadden, deed hij er namelijk nog een schepje bovenop om ervoor te zorgen dat de waterlanders zeker naar boven zouden komen. En dat gaf het programma, dat op zich redelijke televisie opleverde, een smakeloos kantje mee.

Stefaan Werbrouck

Wat vond u van Help, mijn man heeft een hobby? Laat het weten!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content