Recensie: ‘Geubels en de Belgen’

De Belgen waren uitstekend in de eerste aflevering van Geubels en de Belgen. Geubels iets minder.

Ma’k ik binnen, ma’k ik binnen om een recensie te beginnen? Als de eerste aflevering van Geubels en de Belgen één ding goed deed, dan was het wel de duidelijke ‘Kvraagetaan’-vibe die over het programma hing. Philippe Geubels wil in het programma op een humoristische manier de typische Belgische gewoontes en manieren in kaart brengen, en omdat in de eerste aflevering het thema ‘opgroeien’ centraal stond, ging het al snel de nostalgische toer op. Met verhalen over de voor- en nadelen van de walkman, over hoe je vroeger opgewonden moest raken door pikante cijfercombinaties in te geven in je rekenmachine, over je eerste kus, voor de meeste kijkers die zelf al hun kindertijd voorbij zijn, zal het een ’trip down memory lane’ geweest zijn.

Ook al omdat Geubels en de Belgen voor een groot deel bestaat uit getuigenissen van bekende en minder bekende landgenoten, die vertelden over hun eigen jeugd. Hun verhalen waren erg herkenbaar en voor een keer kwamen de onbekende Vlamingen eigenlijk gevatter uit de hoek dan hun bekende tegenhangers. De quote van de aflevering staat bijvoorbeeld op naam van ene Fons Straetmans, die een tongkus heel beknopt omschreef als ‘vanboven kloppen om vanonder binnen te geraken.’

Wat je van het andere deel van het programma vindt – de stukken tussendoor waarin Philippe Geubels voor een publiek moppen vertelt rond het centrale thema – hangt wellicht sterk af van je houding tegenover de stand-up comedian. Zonder afbreuk te willen doen aan het feit dat Geubels soms echt grappig kan zijn, vind ik persoonlijk dat zijn humor te vaak gemakkelijk en vrijblijvend is, vol clichés als de ‘boze schoonmoeder’ of voor de hand liggende dubbelzinnigheden. Dat was ook in Geubels en de Belgen het geval, met toch niet echt geweldige mopjes over het medisch onderzoek op school (‘Ik gaf altijd de urine van mijn zus af. Tot ik op een dag zwanger bleek’), Marokkanen op school of masturberen op je slaapkamer.

Stefaan Werbrouck