Recensie: Fictiereeks ‘De Vijfhoek’ kan niet overtuigen

De Vijfhoek, de nieuwe Vlaamse fictiereeks op Eén over het leven in de hoofdstad, had iets kunnen worden, als het goed gemaakt was. Helaas.

De Vijfhoek

Elke dinsdag, één *

Quote: ‘Waarover gaat ge dan schrijven? Gebroken armen en benen? De overlijdensberichten?’ De vader van Ellen ziet de beroepskeuze van zijn dochter niet echt zitten.

Blijkbaar kunnen we op nieuwe Vlaamse fictiereeksen hetzelfde rekensommetje toepassen dat gebruikt werd om de prestaties van de Belgische atleten op de Olympische Spelen te voorspellen: deel het aantal medaillekandidaten door drie, en je weet ongeveer hoeveel eremetaal je zult hebben.

We zijn drie dagen ver in het nieuwe tv-seizoen, drie verse dramaseries hebben zich aan het publiek voorgesteld en maar één daarvan – Clan – verdient een medaille. Deadline 14/10 begon afgelopen zondag teleurstellend en ook het nieuwe De Vijfhoek op één kon niet echt overtuigen.

Terwijl we bij Deadline 14/10 echter nog de hoop hebben dat de reeks de volgende weken kan uitgroeien tot een degelijke thrillerserie – misschien zit er zelfs een Olympisch diploma in! – vrezen we dat De Vijfhoek in de eerste ronde zal sneuvelen. Het idee achter de reeks – de mensen in een fictieve Brusselse wijk nemen het op tegen een erg ambitieuze bouwfirma – is nochtans niet slecht, en goed uitgewerkt had het een mooi ensembledrama over het leven in de hoofdstad kunnen worden.

Alleen was de eerste aflevering allesbehalve goed uitgewerkt. Integendeel, het moet van het illustere Los Zand zijn geweest dat we nog eens zo’n parade bordkartonnen personages (de sinistere bouwpromotor, de opstandige tienerzoon, de cynische hoofdredacteur, de Vlaamsgezinde bankier, de tierende cafébazin…) hebben gezien. En sommige scènes waren zo knullig dat ze eigenlijk onbedoeld een beetje grappig werden – zoals toen wouldbe-journaliste Ellen op de redactie van De Brusselaar ging vragen waarom haar stuk over een boksmatch niet was verschenen en ze de arme man die haar een compliment gaf meteen beschuldigde van seksuele avances.

Omdat het bij momenten op de lachspieren werkte, was de eerste aflevering al bij al nog amusant, maar eerlijk is eerlijk: dit leunt even dicht aan bij goede tv-fictie als een vijfhoek bij een cirkel.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content