Recensie: Ergens Onderweg

© VRT - 2010

Ergens Onderweg was een aaneenschakeling van reisvideo’s waarvan de maatschappelijke relevantie ons ontging.

Elke maandag, één (0)

‘Ge kunt dat niet forceren.’ Also sprach Sergio bij het begin van Ergens Onderweg, terwijl hij met zijn dochter naar het zuiden van Frankrijk tufte. De tv-figuur heeft namelijk een nogal moeilijke relatie met de 12-jarige Steffi. Van de tijd dat zij op de planeet vertoeft, is hij naar eigen zeggen al twee keer tien minuten alleen met haar geweest , met als gevolg dat ze veel meer aan haar moeder hangt – ‘als een gezwel’, zoals Sergio het later plastisch uitdrukte. Hij had al een paar keer geprobeerd om een beter contact met Steffi te zoeken maar had ondervonden dat je zoiets niet zomaar kunt opleggen.

Nu zijn we wel benieuwd hoe Sergio het woord ‘forceren’ precies zou definiëren, aangezien ‘voor een tv-programma met je dochter naar de Côte d’Azur rijden met een camera op het dashboard en een tv-ploeg in je kielzog’ blijkbaar niet in die categorie valt. Al zijn we eigenlijk nog benieuwder hoe de makers van Ergens Onderweg deze reeks hebben verkocht aan de VRT, aangezien de maatschappelijke relevantie en/of meerwaarde ervan ons toch volledig ontgaat. Het enige wat wij zagen, was een aaneenschakeling van reisvideo’s – Sergio die met zijn dochter in de auto ‘Ik ga op reis en ik neem mee’ speelt, die gaat waterskiën en paardrijden in Zuid-Frankrijk, die aan de Pont du Gard in het water duikt – met een vader die zijn jolige zelf probeert te zijn en een ongeïnteresseerde puber.

Om dit binnengluren in het leven van een BV te kunnen verkopen als een waardevol één-programma dat naast De zussen van mijn dochter of De school van Lukaku mag staan, zal men de waarheid dan ook een beetje moeten forceren.

Stefaan Werbrouck

Wat vond u van Ergens Onderweg? Laat het weten!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content