De nieuwe telenovelle Ella krijgt nog even het voordeel van de twijfel.
Een nieuwe telenovelle bespreken is voor ondergetekende een beetje zoals een cricketmatch evalueren: het is moeilijk om te zeggen of wat er te zien is de moeite is of niet, omdat het spel op zich me gewoon niet echt interesseert. Ik snap wel dat telenovelles – soaps met een laagje hoogglans – populair zijn en dat er een groot publiek was voor de licht verteerbare verhalen uit Sara of LouisLouise, maar de uitvergrootte personages, de voorspelbaarheid en vooral de weinig fantasierijke dialogen in die reeksen zorgden ervoor dat ik er zelf telkens na een paar afleveringen de brui aan gaf.
Ella geef ik nog even het voordeel van de twijfel. Deze moderne versie van Assepoester bevatte in zijn eerste afleveringen weliswaar een hoop elementen die de telenovelle normaal gezien ondraaglijk maken – met in de eerste plaats nog maar eens een verwijfd personage dat voor de grappige momenten moet zorgen – maar veel dingen zaten wel goed. De sprookjesachtige setting en sfeer geven de reeks een bepaalde charme mee, de acteurs zijn redelijk ingetogen – met uitzondering dan van die homoseksuele kapper en de boze stieftante van Ingrid De Vos – en de dialogen bevatten net iets meer peper en zout dan verwacht.
Goed, er waren natuurlijk ook weer enkele lachwekkende momenten te rapen, zoals de scène waarin Ella door de kapper ‘beter dan een pot choco’ werd genoemd, dus misschien dat dit oordeel over enkele weken heel wat minder mild is. Maar als we nu zouden moeten kiezen tussen Ella en Engeland-India op de Commonwealth Games, dan gaan we toch voor het eerste.
Stefaan Werbrouck
Wat vindt u van Ella? Laat het weten!
