De beelden van de glazenwassers die in de eerste aflevering van Elements over de muren klauterden waren van een poëtische schoonheid.
Recensie: Elements
Elke donderdag, Canvas ****
Vanwege de extra lange Panorama over de hommeles binnen de Hasseltse politie werd de start van Elements een week uitgesteld. Een begrijpelijke beslissing van Canvas gezien de explosieve inhoud van de reportage, maar wellicht heeft de wijziging er ook voor gezorgd dat nog minder mensen dan normaal de eerste aflevering van Elements hebben meegepikt. En dat is jammer, want als er één documentairereeks is die u dit najaar – wat zeggen we: dit jaar! – zou moeten zien, is het deze. En wel om twee redenen.
Een: maker Dimitri Van Zeebroeck is een kleine drie jaar aan Elements bezig geweest, heeft voor de opnames de hele wereld rondgereisd en is een paar keer net aan de dood ontsnapt. Nu is er niet altijd een rechtstreeks verband tussen de hoeveelheid werk die in een programma is gestoken en de kwaliteit ervan, maar in dit geval kun je er niet naast kijken dat Elements gemaakt is met veel liefde, geduld en zelfopoffering. En in een tijd dat sommige tv-programma’s door computers lijken te zijn bedacht, mag vakmanschap wel eens beloond worden.
Twee: tijdens de afleveringen van Elements zul je nauwelijks merken hoe tumultueus de opnames soms waren. Van Zeebroeck cijfert zichzelf namelijk helemaal weg en laat de mensen die hij portretteert, mannen en vrouwen die een speciale band hebben met de natuurelementen, schitteren. In de eerste aflevering was dat Ji Sheng Hui, een nietige glazenwasser uit Shanghai die samen met zijn collega’s dagelijks zijn leven waagt om de wolkenkrabbers in de miljoenenstad schoon te maken.
De beelden van de glazenwassers die over de muren klauterden – dansten bijna – waren van een poëtische schoonheid, maar het nuchtere commentaar van Sheng Hui – over de doden die tijdens het werk vallen, over hoe hij vreest voor het leven van zijn zoon, die ook in de branche zit – verhinderde dat je het overdreven zou romantiseren.
Het mooiste aan de eerste Elements was dan ook dat de documentaire niet de meeste indruk maakte op de momenten dat je het zou verwachten – terwijl de glazenwassers tegen de wolkenkrabbers hangen – maar net in de scènes dat Sheng Hui met zijn voeten op vaste grond stond. Bij de beelden van zijn dagelijkse douche of van zijn bustrip naar huis besefte je immers pas echt hoe nietig en eenzaam de man is. En ook hoe sterk Elements is.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van Elements? Laat het weten!
