‘Humor op het beeldscherm, humor op het podium en humor in de dagelijkse omgang met elkaar. Het maakt het leven net iets aangenamer, toch?’ Komiek en presentator Erhan Demirci schrijft een nieuwjaarsbrief aan wie in 2015 eens op de bek wil durven gaan.
Waar is de tijd. Het moet op z’n minst twintig jaar geleden zijn dat ik op 1 januari rond 8 uur aan het bed van m’n ouders ging staan om hen mijn nieuwjaarsbrief voor te lezen. Je weet wel, een brief die altijd eindigt met “een zoen van jouw kapoen”. Tegen het einde toverde mama een grote glimlach op haar gezicht en m’n papa was dan nog steeds bezig met de vertaling naar het turks van de allereerste zin. De traditionele nieuwjaarsochtend begon ook elk jaar met de al even traditionele ruzie met m’n twee jaar jongere zus. De inzet was wie mocht beginnen met het voorlezen van de nieuwjaarsbrief. The beginner takes it all , weet je wel! Om een, voor haar, onduidelijke reden mocht ik altijd beginnen. Dat ze eerst een halfuur de vuilbak moest doorzoeken om haar brief terug te vinden, had hier volgens mij totaal niets mee te maken. Mijn dreigementen om haar staartje in brand te steken al evenmin. Stiekem hoop ik ooit hetzelfde te mogen verwachten van m’n eigen kinderen. Tegen dan zal het voorlezen waarschijnlijk digitaal gebeuren. De eerste die dan zijn eigen tablet terugvindt in de vuilbak, mag van mij beginnen.
Vandaag mag ik zowaar nog eens zelf een brief schrijven. Geen vulpen en papier maar een leeg A4’tje in Word, 4000 tekens als richtlijn en humor als domein. Ik vrees dat dat laatste via een nieuwjaarsbrief niet zo evident zal zijn. Maar een glimlach, net zoals toen bij mama, moet wel mogelijk zijn. En anders vertel ik op het einde wel een flauwe grap. Werkt altijd.
2014 was een mooi jaar wat betreft humor. “What if two” wint een Emmy in de Verenigde Staten en Adil wint het grappigste quizprogramma van Vlaanderen. Beide maken me enorm trots. Het eerste omdat het Belgisch is en het tweede omdat het nu bewezen is dat kroezelhaar niet enkel cool, maar ook grappig en intelligent kan zijn. We worden op vlak van humor dan ook serieus verwend in België. Met relatief weinig budget worden er topprogramma’s en -series gemaakt. Gelukkig vaak met humor als ondertoon. Hopelijk wordt 2015 een even goed jaar.
Voor mezelf was het een eerste echte kennismaking met het grote publiek. De ene keer was het grappig, de andere keer wat minder. Maar telkens opnieuw kreeg ik van meer ervaren collega’s te horen: “Door uzelf belachelijk te durven maken, gade het leren.” Ik hou me voorlopig aan deze wijze les der humor. Het is met vallen en opstaan dat je het leert. Hopelijk leer ik op een dag eens opstaan. Maar voor het moment geniet ik vooral van het vallen.
Ik denk trouwens dat we dat allemaal eens wat vaker moeten doen; “Zo ne keer goed op ons bakkes durven gaan”. We willen het allemaal iets te goed doen, iets te goed hébben. We nemen onszelf met momenten, ik inclusief, net iets te serieus. “Let’s loosen up in fifteen, let’s discover each other” hoorde ik onlangs een Amerikaanse comedian tijdens zijn tv-show zeggen. Ik denk dat hij een punt heeft. Als het dat is wat hij bedoelde natuurlijk. Want het woord “bitch” liet ik weg én hij was tegen zijn minnares bezig. Ach, ik denk dat jullie wel weten wat ik bedoel.
Waar ik naartoe wil met dit schrijven weet ik niet echt maar het is gewoon een gevoel dat in me opkomt. Humor op het beeldscherm, humor op het podium en humor in de dagelijkse omgang met elkaar. Het maakt het leven net iets aangenamer, toch? Van beginnende comedians tot gevestigde waarden. De Vlaamse comedywereld bulkt van het talent. Ieder van hen probeert op zijn manier dit prachtig stukje Belgenland een aangenamere plaats te maken. Dat moeten we met z’n allen blijven doen en vooral blijven koesteren in ’15!
Misschien was het wel gewoon dit wat ik met deze brief wilde meegeven.
Liefste mensen, ik wens jullie en al wie jullie liefhebben een gemoedelijk, grappig maar vooral gezond 2015 toe. Laat de lach op jullie gezicht nooit ontbreken!
Yeni yiliniz kutlu olsun.
Gelukkig nieuwjaar.
Erhan
PS: O ja, ik had het jullie beloofd. Ik vrees dat deze tekst niet altijd even grappig was dus daarom nog dit:
Twee sneeuwvlokken komen elkaar tegen.
Zegt de één tegen de ander:
“Waar ga jij heen”?
“Ik ga naar Oostenrijk, een feestje bouwen. En jij?”
“Ik ga naar België, paniek zaaien…”
Hopelijk was dit een glimlach waard!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier