Revolution & Under the Dome: High concept, low impact

Zowel Revolution als Under the Dome pakken uit met een sterk en intrigerend concept, maar geen van beide slaagt erin de belofte waar te maken.

J.J. Abrams heeft op tv-vlak veel verdiensten, maar hij heeft ook één kwalijke evolutie op zijn geweten: door het succes van Lost is er de laatste jaren een overvloed gekomen van high-concept drama’s, tv-series die net zoals de reeks over de passagiers van Oceanic Flight 815 vertrekken van een intrigerend mysterie en dan gaandeweg de raadsels oplossen. Dat is een spijtige trend, omdat de series na Lost de kwaliteit van die reeks zelden of nooit hebben kunnen evenaren of zelfs benaderen. Het is natuurlijk erg bediscussieerbaar hoe lang Lost tijdens de zes seizoenen goed is gebleven maar niemand zal wel ontkennen dat de eerste jaargang meer dan uitstekend was.

Epigonen als Flashforward, Terra Nova of Alcatraz zakten echter al snel na het spectaculaire begin in elkaar, en ook de twee nieuwe troonpretendenten, Revolution en Under the Dome, kunnen het niveau niet lang aanhouden. Nochtans beschikken beide series over uitstekende geloofsbrieven – Revolution is mee bedacht en gemaakt door Abrams, Under the Dome is gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King – en een goed concept. Revolution speelt zich af in een wereld die het zonder elektriciteit moet stellen na een mysterieuze black-out waarin alle stroom wegviel – wat volgt, is een zoektocht naar het waarom van die panne en een postapocalyptisch survivaldrama. In Under the Dome draait alles om het fictieve stadje Chester’s Mill, dat volledig van de buitenwereld wordt afgesloten wanneer er op een dag een bizarre koepel over het dorp verschijnt. De inwoners moeten achterhalen waar de doorzichtige bel vandaan komt, terwijl de onderlinge relaties extra onder druk worden gezet door het isolement.

Beide series beginnen spectaculair – en in het geval van Under the Dome ook bloederig, met een koe die letterlijk in twee wordt gesneden door de koepel – en ook de eerste afleveringen, waarin het hele concept vorm krijgt, zijn goed. Maar daarna verwatert het snel, omdat de hoofdpersonages en hun verhalen veel te clichématig zijn om de aandacht vast te houden. Om nog eens de vergelijking met Lost te maken: die reeks werd gedragen door alle achtergrondverhalen over het turbulente leven van Jack Shephard, John Locke en co., en het mysterie was zeker in het begin de kers op de taart. Maar zowel bij Revolution als Under the Dome heb je de indruk dat de makers zo tevreden waren met het uitgangspunt dat ze ervan uitgingen dat al de rest vanzelf interessant zou worden. Helaas: als het over high-concept drama’s gaat, kunnen tv-schrijvers in de toekomst maar beter Jacks woorden op hun bureau zetten: ‘We have to go back.’ Extra’s: geen bij Under the Dome, enkele webisodes, korte docu’s en gewiste scènes bij Revolution.

Stefaan Werbrouck