Een schoonheidsfoutje niet te na gesproken brengt ‘Friday Night Lights’ in het tweede seizoen weer drama van een zelden gezien niveau.
Friday Night Lights – Seizoen 2
Reeks: **** ~ Extra’s: ** (Universal)
Reeks. ‘Onze identiteit wordt bepaald door football’, zo zegt Brian Williams – alias ‘The Smash’ – ergens halverwege Friday Night Lights II tegen zijn rebelse teamgenoot Tim Riggins, die vanwege zijn gedrag en zijn drankprobleem uit de ploeg is gezet. Het zinnetje geldt niet alleen voor de twee sterkhouders van de Dillon Panthers, het team van de plaatselijke high school, maar voor iedereen in het Texaanse stadje. Dillon ademt football, het leven golft er op en neer op het ritme van de sport en alles draait er om de wedstrijden die de ploeg elke vrijdagavond moet spelen.
Bij het begin van deze tweede reeks werkt Eric Taylor, de coach die het team in het vorige seizoen naar het kampioenschap leidde, aan de universiteit van de Texaanse hoofdstad Austin maar lang duurt dat niet. Zijn vrouw Tami, die haar handen vol heeft met hun kersverse dochter, en de nieuwe coach van de Panthers, wiens tirannieke methodes niet in de smaak vallen bij spelers en supporters, kunnen hem wel gebruiken. Dus komt Eric via een achterpoortje terug en wordt het ‘dream team’ thuis én op het veld herenigd.
Eric en Tami zijn trouwens een unicum, zowel in Dillon zelf, een plaats waar gebroken gezinnen veeleer de regel zijn, als in het tv-landschap in het algemeen. De Taylors hebben wel hun problemen – vooral met hun rebelse tienerdochter – maar in se zijn ze een heel stabiel, hecht duo met een gelukkig huwelijk. Zo’n harmonieus koppel krijgt maar zelden een hoofdrol in een serie, omdat men ervan uitgaat dat het saaie televisie oplevert, maar in Friday Night Lights zijn Eric en Tami het kloppende hart, het centrum waarrond alle verhalen draaien. Dat de schrijvers dat aandurven en er ook moeiteloos in slagen het duo boeiend te houden, spreekt voor hun moed en talent.
Friday Night Lights brengt in het tweede seizoen weer drama van een zeldzaam hoog niveau, met in zowat iedere aflevering wel een moment waarbij je een krop in de keel krijgt. Al bevat de reeks ditmaal wel een schoonheidsfoutje: de moordzaak waarin de tieners Landry en Tami betrokken raken. Ook al wordt die subplot redelijk sober uitgewerkt, toch vloekt het hele idee erachter met het realistische gehalte van de rest van de reeks.
Extra’s. Enkele gewiste scènes en commentaartracks (waarin de schrijvers onder meer hun keuze voor de moordzaak verdedigen) en een interview over hoe de serie over veel meer gaat dan football. Maar dat wist u als Focus-lezer natuurlijk al.
Stefaan Werbrouck
