Dvd-Recensie ‘Safety First’

In slechts acht afleveringen groeit het eerste seizoen van Safety First uit tot een van de beste en friste Vlaamse sitcoms van de afgelopen jaren.

Voor de kijkcijfers zal het natuurlijk geen kwaad gekund hebben, maar eigenlijk was de hype rond ‘de Smos’ het slechtste wat Safety First kon overkomen. De bewakingsagent die door Matteo Simoni wordt neergezet, is immers het meest extreme en overduidelijk komisch bedoelde personage uit de hele reeks, en daardoor ook datgene dat de meest gemengde reacties uitlokte. Veel mensen waren fan van hem – vandaar de hype – maar voor veel anderen zal de Smos ook de factor geweest zijn die hen bij het begin van de reeks deed beslissen dat Safety First niets voor hen was.

En dat is jammer, want niet alleen wordt de Smos gaandeweg het eerste seizoen een mooier personage dan het gedoe laat vermoeden, de andere karakters van Safety First zijn ook met een veel minder grove borstel geschilderd dan hij. Dirk Porrez begint als een typische alfaman wiens ambitie veel groter is dan zijn talent, maar al snel schemert de kwetsbaarheid door, hoe hij zijn onzekerheid probeert te compenseren door alles zo groot mogelijk aan te pakken. Zijn compagnon de route Luc (de onnavolgbare Ben Segers) lijkt dan weer lomp en onbehouwen, maar gaandeweg groeien hij en Ingrid – de zus van Dirk – uit tot de emotionele kern van de serie, met hun onhandige toenaderingspogingen en stuntelige verlegenheid.

Het is aartsmoeilijk om een komische reeks te maken die je zowel laat lachen als ontroert, maar Safety First slaagt erin, omdat in alle grappige situaties die de personages meemaken vooral de menselijkheid van Dirk en co. doorschemert, en hun kleinmenselijkheid. De omschrijving op de achterkant van de dvd-box als een ‘nu al legendarische serie’ is weliswaar fel overdreven, maar ik kijk toch al danig uit naar het tweede seizoen, en dat is bij een Vlaamse sitcom zeer lang geleden. Extra’s: bloopers en making of.

Stefaan Werbrouck