Praised be! The Handmaid’s Tale is eindelijk te zien op het open net. Vijf weetjes over de buitengewoon straffe dystopische serie.
#BlackWivesMatter
In de gelijknamige roman van de Canadese Margaret Atwood kwamen geen kleurlingen voor. Die werden door Gilead, het ultramisogyne regime dat de plak zwaait in de VS en vrouwen reduceert tot fokvee, gelabeld als ‘kinderen van Ham’ – een verwijzing naar de vervloekte zoon van Noach – en werden onder dwang naar het Midwesten verkast, waar hun een sinister lot wachtte. Na een stevige discussie met Atwood besloten de producers van de serie daarvan af te wijken. Volgens hen zou het moeilijker zijn om de afwezigheid van zwarten te verantwoorden in een serie dan in een boek. En zo komt het dat Moira (Samira Wiley), de beste vriendin van Offred (Elisabeth Moss), een zwarte vrouw is.
Zandkastelen
Reed Morano, de vrouw die de eerste drie afleveringen regisseerde en zo vrijwel eigenhandig de blauwdruk leverde van de veelgeprezen, filmische look van de reeks, regisseerde eerder al de videoclip bij Sandcastles van Beyoncé.
Women’s march
De angstaanjagende derde aflevering, waarin een vrouwenprotest ontaardt in geweld, werd gefilmd voordat Donald Trump verkozen werd als president, en dus ook lang voordat vrouwen in rode gewaden en met witte kappen écht de straat op trokken om te protesteren tegen Trump en zijn beleid.
Nolite te bastardes carborundorum, bitches
De lijfspreuk van Offred. Vrij vertaald: ‘Laat de klootzakken je niet kleinkrijgen.’ Een fopzin, natuurlijk, die slechts een paar echte woordjes Latijn bevat en populair was toen Margaret Atwood Latijn studeerde. Echt of niet, toch lieten enkele fans van het boek de zin op hun lichaam tatoeëren. Dat vond zelfs Atwood een beetje raar.
Serie vs. film: 1-0
The Handmaid’s Tale werd in 1990 al eens verfilmd, met Volker Schlöndorff in het regisseurszitje. Dat liep niet van een leien dakje. Meerdere actrices, onder wie een zwangere Sigourney Weaver, haakten af. Uiteindelijk nam Natasha Richardson de hoofdrol voor haar rekening. Schlöndorff gooide echter alle emotionele nuance overboord, en opteerde voor een erotisch melodrama, compleet met opzichtige symboliek en het soort synthsoundtrack dat je eerder in een eighties-horrorfilm zou verwachten. Dan komt de boodschap over de ontpersoonlijking van vrouwen wel heel fout over. De film werd een commerciële flop, en ook de recensenten lustten hem niet. ‘Ongeveer zo erotisch als een onderzoek bij de gynaecoloog’, aldus een recensent van Rolling Stone.
The Handmaid’s Tale
Dinsdag 15/5, 22.55, Canvas
