Paul Baeten

‘Misschien ben je een racist, maar wat als de zwarte flik plots je witte reet komt redden?’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. Gronda, auteur van onder meer Wanderland en Straus Park, pleit voor meer grijs in de maatschappij: ‘Niemand staat zomaar aan een kant, niemand valt zomaar onder een enkel label.’

Als ik aan de klas van mijn dochter zou moeten uitleggen hoe de zelfstandige Verenigde Staten zijn ontstaan, dan zou ik kunnen vertellen hoe de oorspronkelijke bevolking van indianen heel veel pijn werd gedaan en dan vervangen werd door gedwongen nieuwkomers vanuit Afrika en uitgenodigde nieuwkomers uit Europa. Die laatsten kregen land en werden de meesters, de anderen kregen kettingen en werden slaven.

Dat duurde bijna 250 jaar, wat heel lang is. En als vandaag een zwarte tiener wordt neergeschoten omdat hij een thermosfles uit zijn rugzak haalt, brandt dat verleden meteen door de actualiteit heen.

De Verenigde Staten werden een land van soms onbegrijpelijke tegenstrijdigheden. En daarom is Flint Town het meest relevante programma dat ik in jaren heb gezien.

Misschien ben je een racist, maar wat als de zwarte flik plots je witte reet komt redden?

Die Netflixreeks gaat strikt genomen over de politie van de sterk verpauperde Amerikaanse industriestad Flint, in de staat Michigan. Net zoals schijnbaar alle inwoners van de stad sukkelt ook de politie met geldproblemen. Een nieuwe burgemeester stelt een nieuwe commissaris aan en die probeert het tij te keren met de middelen die er zijn. Enkele van de agenten uit het korps leren we ook persoonlijker kennen.

Eigenlijk gaat Flint Town over het nuanceren van de harde lijnen die vaak in onze hoofden of in medialogica terugkomen: zwart versus wit, politie versus armoede, rechts versus links, staat versus individu, rijk noorden versus arm zuiden, en vul maar aan.

De realiteit in Flint relativeert om te beginnen al die verschillen door een onwaarschijnlijk mooie metafoor, die spijtig genoeg voor deze mensen ook realiteit is: het drinkwater is besmet. Een slechte, waarschijnlijk illegale deal van de stad liep helemaal fout, en nu zitten de inwoners met een meest essentiële nood die niet te vertrouwen is. Een uitwas van het kapitalisme maakt de mensen er letterlijk ziek, terwijl zij, aan de andere kant van het systeem staande, de kant waar de uitlaatgassen worden uitgehoest, niet worden geholpen door de welvaart die voor anderen wordt gecreëerd.

Dat zorgt ervoor dat iedereen wel rollen heeft maar voortdurend van kant en kleur wisselt. Misschien ben je tegen de flikken, maar je bent wel nog meer tegen de politici die zich weinig lijken aan te trekken van het lot van de stad – en dat zijn die flikken ook, dus dat worden op dat moment je medestanders.

De VStaten zijn een land van soms onbegrijpelijke tegenstrijdigheden geworden. En daarom is Flint Town het meest relevante programma dat ik in jaren heb gezien.

Misschien ben je een racist, maar wat als de zwarte flik plots je witte reet komt redden, misschien wel van de jongens met wie hij opgroeide. Misschien ben je allemaal beste maatjes in je korps, maar wat als je als zwarte weet dat je blanke chef voor Trump heeft gestemd? Erg? Misschien. Maar wat dan weer als je haar hoort vertellen dat ze echt geen andere oplossing zag om het systeem – dat de mensen in Flint duidelijk in de steek heeft gelaten – te veranderen. Dan kan ze nog wel kortzichtig zijn, maar misschien toch niet de achterlijke, racistische kip die we meestal van zo iemand maken.

En zo gaat het werkelijk eindeloos door. Niemand staat zomaar aan een kant, niemand valt zomaar onder een enkel label. De reeks heet dan wel Flint Town, maar ze gaat ons allen aan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content