Game of Thrones – Seizoen 2: War is coming

Het tweede seizoen van Game of Thrones is de indrukwekkendste en meeslependste aanloop in tijden.

Game of Thrones – seizoen 2 ****

(Warner Home Video) Ook uit op blu-ray

‘Kun jij wel lezen? Deze brief over onze tactiek moest naar heer Damon van huis Marbrand. Maar hij is verstuurd naar heer Marlyn van huis Dormand.’ Zo zegt generaal Tywin Lannister ongeveer halverwege het tweede seizoen van Game of Thrones tegen een van zijn ondergeschikten, die per ongeluk het hele strijdplan van Lannisters leger aan de vijand heeft laten bezorgen.

Nu kon ik de arme soldaat die zich had vergist wel begrijpen, want in de wereld van Game of Thrones is een fout snel gemaakt: na twee seizoenen van de fantasyreeks slaag ik er wel in om de Lannisters van de Starks te onderscheiden, maar zodra er nevenpersonages uit minder bekende families opduiken, krab ik me soms ook in de haren.

Wie trouwens op het einde van seizoen 1 dacht dat de meeste personages ondertussen wel op het toneel waren verschenen, zat er flink naast. Bij de start van reeks 2 trekken de makers een vers blik open, met als belangrijkste nieuwkomers Stannis Baratheon en zijn mysterieuze priesteres Melisandre (de Nederlandse Carice van Houten), die samen een plan bedenken om koning Joffrey van de IJzeren Troon te stoten. Zij zijn niet de enigen die de macht over Westeros willen veroveren, want ook Stannis’ broer Renly, Balon Greyjoy uit de Iron Islands en Robb Stark proberen hun invloedssfeer over het continent te vergroten.

Ondertussen is Daenerys Targaryen overzees bezig haar drie draakjes op te voeden, zodat ze met hen en haar leger ten strijde kan trekken tegen diegenen die haar familie de troon hebben ontnomen.

A Clash of Kings, zo heet het boek uit George R.R. Martins A Song of Ice and Fire-cyclus waarop dit tweede seizoen van Game of Thrones gebaseerd is. Een titel die veel actie belooft, maar toch zijn de kernwoorden in de vorige paragraaf ‘plannen’, ‘proberen’ en ‘willen’: de protagonisten blijven, enkele schermutselingen niet te na gesproken, weinig in elkaars buurt, en pas helemaal op het einde raken twee van hen echt betrokken in een grote veldslag.

Net zoals je in het eerste seizoen van Game of Thrones tevergeefs zat te wachten op de winter die bij de start van de reeks aangekondigd werd, voelt reeks twee aan als één lange aanloop naar een gebeurtenis die niet echt komt. (Overigens: ook die winter laat nog steeds gezellig op zich wachten.)

Het vreemde aan Game of Thrones is dat het uitblijven van die climaxen niet zo erg is. De makers van de reeks wilden de fantasiewereld van Martin zo goed mogelijk tot leven wekken, en daar slagen ze wonderwel in: de locaties, van de mysterieuze woestijnsteden in het oosten tot de barre ijsvlakten ten noorden van The Wall, zijn schitterend in beeld gebracht en hoe ze heen en weer springen tussen de verschillende personages en hun verhalen zonder het overzicht te verliezen is bepaald indrukwekkend.

Er gebeurt in de tien afleveringen ook meer dan genoeg – en er verliezen in ieder geval genoeg mensen hun hoofd – om je bij de les te houden. Zo diepzinnig als Breaking Bad en consorten is Game of Thrones niet, maar wel verdomd goed entertainment.

Extra’s: Audiocommentaren, overzicht van de personages en enkele korte documentaires. Bij de blu-rayversie kun je ook per aflevering afzonderlijk wat extra informatie oproepen, en krijg je enkele verborgen ‘drakeneieren’. Er verschijnt ook een luxebox van de twee seizoenen samen, die nog enkele bijkomende documentaires bevat.

Stefaan Werbrouck

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content