Drie redenen waarom u De Dag gaat bingen

De Dag © .
Kristof Dalle Journalist

Voor mocht u nog om een motief verlegen zitten om het gijzeldrama De Dag te verslinden.

1. Van een Australisch hutje vol post-its tijdens hun wereldreis zes jaar geleden tot het volgekribbelde whiteboard in hun tuinhuis: het schijnbaar eindeloze gepuzzel van Julie Mahieu en Jonas Geirnaert heeft geloond. Na vier afleveringen, en zes dure theorieën, hebben wij nog altijd geen benul van hoe de vork in de steel zit, en dat is er al één meer dan bij Tabula rasa. En drie en een half meer dan bij de gemiddelde Vlaamse reeks.

2. Eentje is geentje. De dag is gemaakt om in veelvouden van twee te bekijken. Wie de plot een beetje treffelijk wil volgen, heeft ook weinig keus: aangezien elk uur van de dag eerst vanuit het standpunt van de politie en dan vanuit dat van de gijzelaars belicht wordt (telkens in één volledige aflevering), kun je die twee perspectieven als kijker maar beter meteen in elkaar proberen te passen. Ons advies: plan meteen zés afleveringen in. Door de veelheid aan personages die in stelling worden gebracht, duurt het wel even voor je erom maalt of iemand door de kop geschoten wordt of niet. Al kan dat volgens de therapeut ook aan ons liggen.

3. Dat Geirnaerts collega-Neveneffect Jelle De Beule zich als acteur staande kan houden, weten we al sinds Callboys. Dat hij ons als gijzelaar in een reeks zonder comedyvangnet en omringd door gerodeerde klasbakken ook effectief Sigi, de rosse Devon-aficionado, kan doen vergeten, weten we nu ook. Sneu, we hadden het woord nepotisme graag nog eens gebruikt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content