Theater: Nonkel Bert vertelt

In ‘Vaderland’ doet Bert Kruismans gelukkig meer dan half belegen Belgiëmoppen tappen. Hij tapt ook uit het vaatje nostalgie en kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar de jeugd van tegenwoordig.

The Play = Vaderland

Gezelschap = Bert Kruismans

In een zin = Een vermakelijke avond aan de familiefeesttafel van nonkel Bert.

Hoogtepunt = De scène waarin Kruismans op zijn eentje een tienduizendtal voetbalsupporters imiteert.

Score = * * *

Quote = ‘Ik zet mij neer naast mijn vader en besef dat ik mijn vader word’

Te midden lege bier- en champagneflessen zit een wauwelende Kruismans. Zijn katerzwaar hoofd rust op een roodgelakte keukentafel die recht uit de jaren zeventig lijkt gekatapulteerd. Rond de tafel staan nog meer leeg gezopen flessen en erboven hangen enkele slingers van gekleurde lampjes die ook menig dorpsfeest én familiefeest verlichten.

Dit openingsbeeld verraadt Kruismans’ inspiratiebron: het van bezopen triestigheid doordrongen feestgedruis dat de muren van elke parochiezaal overeind houdt. Te midden zulk feestgedruis wordt een mens al eens overvallen door een vlaag van nostalgie. Het is die vlaag die Vaderland tot meer maakt dan platvloerse moppentapperij.

Kruismans stoeit met de realiteit, niet met de verbeelding. Dat is prima, al had hij de scèneovergangen wat fantasievoller kunnen inkleden dan een ongeïnspireerd ‘ja ja’ of een onnozel dansje. De zelfrelativering en de nuchtere, geamuseerde blik in de eigen Belgische boezem maakt Vaderland evenwel tot een vermakelijke avond aan de familiefeesttafel van nonkel Bert.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt binnenkort.

Meer info: www.kruismans.com