Theater: Kleinood in wording?

Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Compagnie Cecilia’s De soldaat-facteur en Rachel hangt aan elkaar van de moed en de goesting van de makers om dit stuk te maken. Het resultaat is mooi, eventjes magisch maar beklijft nog te weinig.

The Play = De soldaat-facteur en Rachel

Gezelschap = Compagnie Cecilia

In een zin = De soldaat-facteur en Rachel is een met veel liefde en overgave gemaakte en gezongen voorstelling in een uniek decor maar het spel is (nog) te vlak en te weinig bevlogen.

Hoogtepunt = Het magische begin: je zit in een pikdonkere kerk in het aardedonkere, koude Mesen terwijl het veertigkoppige koor zachtjes begint te zingen en een noodlamp zachtjes oplicht. En dan klinken de klokken. Even waan je je in een daverende, door oorlogsgeschut bedreigde stad waar de bevolking in de kerk samentroepte.

Score = * * *

Quote = Ik was haar amant en haar facteur terzelfdertijd./Le porteur d’amour,/brenger van mijn eigen liefdesbrieven.

Zo onheilspellend donker als in Mesen is het nergens anders in België. Zo lijkt het toch wanneer je langs de aardedonkere wegen rijdt, op weg naar het haast koddige kleinste stadje van België waar op 14 juni 1917 de Belgische verdediging brak en het gehucht met de grond gelijk werd gemaakt.

Anno 2014 ligt het stadje er piekfijn en uitgestorven bij. Behalve de Korte Mooiestraat. Daar troept een kleine menigte samen en wandelt naar de Sint-Niklaaskerk enkele meters verderop. Niet voor een misviering maar voor de première van Rachel en de soldaat-facteur in het kader van GoneWest, de door West-Vlaanderen gecoördineerde artistieke herdenking van de oorlogsjaren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Compagnie Cecilia ensceneert de tekst die artistiek leider Arne Sierens al in 1986 schreef. In oktober 1986 speelde Sierens samen met Geertrui Daem de soldaat-facteur en zijn geliefde. Nu zijn het Mieke Dobbels en Sebastien Dewaele die de vertolking voor hun rekening nemen, samen met een veertigkoppig koor.

De voorbereidingen hadden serieus wat voeten in de aarde. Niet in het minste omdat deze productie het idee was van Mieke Dobbels en Johan Heldenbergh die zo graag én zo goed samenspelen. Tussen die twee vonkt het op de planken. Dat voelen zij én dat voel je als toeschouwer. Chemie is het wanneer die twee elkaar op de planken in de ogen kijken. Die chemie spettert voorlopig minder hevig tussen Dobbels en een sober maar sterk spelende Sebastien Dewaele die halsoverkop als vervanger van de oververmoeide Heldenberg insprong. Dobbels is Rachel, een eenvoudig meisje dat inwoont als huishoudhulp bij een rijke familie. Op een feestje ontmoet ze Louis, een veertigjarige facteur (en later ook soldaat) die smoorverliefd wordt op Rachel en vastbesloten is haar hart te winnen. Jammer genoeg steekt de oorlog daar een stokje voor. De twee vertellen afzonderlijk hun bijzondere liefdeshistorie. Daarbij geholpen en soms onderbroken door het koor. Ook tussen spelers en koor moet de vonk nog echt overslaan.

Dat koor staat net voor het altaar van de kerk, de twee spelers spelen op een podiumpje net voor het koor. In de kruising van de kerk. Het ziet er geweldig uit en straalt een haast sacrale sfeer uit die in dit herdenkingsjaar niet misstaat. De twee voegen er nog een politiek getint kaderverhaal aan toe (en roept daarvoor de fictieve organisatie ‘WVO’ – West-Vlaanderen Onafhankelijk – in het leven) wat het geheel iets actueels oplevert. Al durven we het geen meerwaarde noemen. Dobbels en Dewaele spelen beide recht voor zich uit kijkend. Ze kijken elkaar amper aan omdat hun personages dat evenmin konden tijdens hun woelige levens. Dobbels speelt met het goede, zachte hart op de tong, Dewaele speelt wat ingetogen (te ingehouden haast), als een man die wat houterig is en niet meteen de ziel onder zijn ruwe bolster wil tonen. Goed gedaan zonder meer.

En dat ‘goed zonder meer’ geldt voorlopig voor de volledige voorstelling. De soldaat-facteur en Rachel is een met veel liefde en overgave gemaakte en gezongen voorstelling in een uniek decor maar de wisselwerking tussen koor en spelers bruist nog niet en het spel van beide acteurs is nog iets te vlak en te weinig bevlogen.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.compagnie-cecilia.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content