The Notwist op het Cactusfestival 2014: Zinnenprikkelend avontuur

The Notwist (archiefbeeld) © Wouter Van Vaerenbergh

In een rechtvaardige wereld hadden The Notwist eigenlijk de festivaldag moeten afsluiten, want de band uit het Duitse Weilheim overklaste met gemak de rest van het programma en bewees hoezeer het de moeite loonde vroeg naar het Minnewaterpark af te zakken.

PLUS

Jonge blaadjes kun je de heren van The Notwist niet meer noemen. De groep viert dit jaar haar vijfentwintigste verjaardag en bracht met ‘Close to the Glass’ onlangs, na een stilte van zes jaar, haar zevende voortreffelijke langspeler uit. Wie zich afvroeg waarom ze tot de vaandeldragers van de indietronica behoort, hoefde in Brugge niet lang naar het antwoord te zoeken. Het sextet combineert melodieuze gitaarpop met bliepende en borrelende elektronica en creëert zo een gelaagd geluidsbeeld waarin rusteloos experiment de emotie nooit in de weg staat. Het ene moment klinkt het ingetogen, het andere behoorlijk heftig.

The Notwist wisselde nummers uit haar jongste plaat, zoals het stuwende, poppy ‘Kong’ en het schurende, knarsende ‘Signals’, af met ouder werk uit cd’s als ‘Neon Golden’ en ‘The Devil, You + Me’. Die songs zaten doorgaans vol subtiele details, nerveuze ritmen en rare geluidjes. Zowel ‘Boneless’ als ‘Pick Up The Phone’ vertoonden sporen van tegendraadsheid, terwijl het uitgesponnen ‘Close to The Glass’ op een Michael Nyman-achtige pulse dreef.

In de wereld van The Notwist is de verbeelding aan de macht. De zinnenprikkelende muziek van het gezelschap gaf blijk van een ongebreidelde avonturiersgeest. Dat merkte je niet alleen aan de deraillerende gitaren in ‘One Dark Love Poem’ (een oud nummer uit de begindagen van de groep) maar ook aan het feit dat zanger Markus Acher in ‘This Room’ met free-jazzplaten scratchte en tijdens ‘Different Cars & Trains/Pilot’ zijn eigen, uit de vinylgroeven opborrelde stem verknipte en liet dialogeren met een live gezongen partij. De song mondde uiteindelijk uit in pure dub, waarmee The Notwist aangaf van alle muzikale markten thuis te zijn. Een opwindend concert dus, maar dat zijn we onderhand van de Duitsers wel gewend.

MIN

Dat The Notwist zo vroeg op de dag moest spelen. In het donker zou de impact van de set nog een stuk groter geweest zijn.

HOOGTEPUNTEN

Zo goed als alles. Maar wat de groep live zoals uitspookt met ‘Pilot’ blijft, na al die jaren, nog altijd uniek.

QUOTE van Markus Acher

“Thank you for listening.”

DE SETLIST: They Follow me / Signals / Kong / Boneless / Close to the Glass / One With the Freaks / Pick Up The Phone / This Room / One Dark Love Poem / Gloomy Planets / Run, Run, Run / Different Cars & Trains + Pilot / Gravity.

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content