Na acht jaar stilte is het Britse duo Lamb weer helemaal terug. Dit voorjaar brachten Lou Rhodes en Andy Barlow hun vijfde cd uit die, in een vlag van ongebreidelde inspiratie,’5′ werd genoemd en maandag gaven ze het eerste in een reeks van drie concerten in de Botanique.
DA GIG: Lamb in de Orangerie van Botanique, Brussel op 19/12.
IN EEN ZIN: Het demonische genoegen waarmee Andy Barlow de gevoelige liedjes van Lou Rodes aan flarden scheurde, middels stotterende beats en noisy samples, zorgde ervoor dat het concert tot de laatste noot spannend bleef.
HOOGTEPUNTEN: ‘Little Things’, ‘Gabriel’, ‘God Bless’, ‘Wise Enough’, ‘Górecki’, ‘Trans Fatty Acid’.
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Andy Barlow, terwijl hij een foto maakte van het publiek: “Ik heb een speciale x-ray app op mijn toestel, waarmee ik de kleur van jullie ondergoed kan zien. Nee, serieus, de hele dag hadden we technische problemen, waardoor we ons afvroegen: ‘Why the fuck are we here?’ Maar nu ik de vibe heb gevoeld die jullie veroorzaken, besef ik: dààrom zijn we hier.”
Lamb is oorspronkelijk afkomstig uit Manchester en zijn debuut uit 1996 wordt vaak gezien als een reactie op het succes van Portishead en Massive Attack, twee archetypische triphopbands uit Bristol. Op zijn eerste langspeler bewees het duo dat ook drum’n’bass, dat àndere elektronische clubgenre, met echte songs te combineren viel. Tegelijk bevatte zijn muziek echter een uitgesproken jazzy component, waar vooral contrabassist Jon Thorne verantwoordelijk voor was.
Lamb groeide uit tot een succesrijk cultgezelschap en scoorde zelfs enkele radiohits, maar dat bleek niet te volstaan voor zijn platenmaatschappij, die het stel onder druk zette om een commerciëlere richting in te slaan. De bemoeienissen van buitenaf zouden wrijvingen veroorzaken tussen zangeres Lou Rhodes en techneut-producer Andy Barlow, zodat het lam uiteindelijk voortijdig naar de slachtbank werd geleid. Rhodes maakte sindsdien drie akoestische folkplaten, terwijl Barlow zich onledig hield met enkele elektronicaprojecten.
Twee jaar geleden vonden de voormalige muzikale partners elkaar terug en besloten ze het over een andere boeg te gooien: ze trokken zich terug op een boerderij op het Britse platteland, waar ze zonder tijdsdruk aan nieuw materiaal konden werken. Vervolgens richtten hun eigen label op en lieten ze hun vijfde langspeler financieren door hun fans, die vooraf op de plaat konden intekenen.
In muzikaal opzicht is er, zoals al bleek uit twee recente passages op het Cactusfestival, echter niet zoveel veranderd. En ook met de populariteit van Lamb zit het, gezien de opkomst voor zijn drie opeenvolgende concerten in Brussel, nog altijd snor.
In de orangerie trad de groep dit keer aan met Thorne als derde man, al stond er wel een roadie klaar om de hoede over de machines over te nemen, telkens wanneer Barlow zich uitleefde op de drumkit of op de rand van het podium ging staan om het publiek op te jutten. En hoewel goed de helft van de set afkomstig was uit ‘5’, werden ook de oudere fans op hun wenken bediend.
De muziek van Lamb steunt vooral op contrasten. Live draait alles om de tegenstelling tussen kwetsbaar en stoer, ingetogen en losgeslagen, geestelijk en lichamelijk. De twee kernleden hebben elk totaal verschillende temperamenten: Lou Rhodes is een ietwat verlegen folkzangeres, terwijl de exuberante Barlow met zijn stotterende beats en noisy samples graag wat leven in de brouwerij brengt. Hij zorgde er met zijn elektronische uitspattingen alvast voor dat ‘Another Language’ of ‘Butterfly Effect’ in de Botanique nooit te mooi of te saai werden.
‘Rounds’ was nog een rustig popliedje, maar achter ‘Existential Itch’ ging een r&b-nummer schuil, ‘She Walks’ deed een beetje claustrofobisch aan e met de torch song ‘Wise Enough’ droeg Rhodes de erfenis van Billie Holiday uit.
Uiteraard werden ook enkele klassieke Lambskoteletten op de barbecue gegooid, zoals het door spetterende beats aangedreven ‘Little Things’, ‘God Bless’, het bloedmooie ‘Górecki’ en het al vroeg in de set prijsgegeven ‘Gabriel’. Tijdens de toegiften viel vooral het demonische genoegen op waarmee Andy Barlow de ballad ‘What Sound’ doorkliefde met snijdende post-industriële samples. ‘B Line’ klonk, voor Rhodes’ normale doen, tamelijk frivool en tijdens het tussen jazz en dub bungelende ‘Trans Fatty Acid’ speelde de zangeres zowaar noisegitaar terwijl Jon Thorne zijn bas met een strijkstok te lijf ging.
Goed, voor wie Lamb al volgt sinds het prille begin vielen er in Brussel geen grote verrassingen meer te noteren, maar de groep wist de toeschouwers er wel moeiteloos van te overtuigen dat haar muziek, zelfs in deze witch house- en post-dubsteptijden, nog altijd bestaansrecht heeft. Een uitsmijter als ‘veel geblaat, weinig wol’ is voorlopig dus niet aan de orde. U zult het moeten doen met: fijn concertje. Of het nog iets universelere ‘mééééh!’
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Another Language / Little Things / Butterfly Effect / Gabriel / Existential Itch / She Walks / Rounds / Strong The Root / Alien / God Bless / Wise Enough / Build A Fire / Górecki // What Sound / B Line / Trans Fatty Acid.
Lamb treedt ook vanavond en morgen nog op in de Brusselse Botanique. Voor beide concerten zijn nog maar enkele kaartjes beschikbaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier