Band van de Dag #37: Blaue Blume

Noordelijke romantiek, fatalistisch en flamboyant: het Deense Blaue Blume laat er geen gras over groeien. ‘We streven naar perfectie.’

Blaue Blume is de optelsom van vier Deense knapen afkomstig uit de streek rond het ingedommelde havenstadje Kolding die elkaar leerden kennen op de middelbare school en de muziekacademie. Drummer Søren Jensen Buhl: ‘Jonas Smith (zang, gitaar) en ik gaan een heel eind terug, we kennen elkaar al sinds we vijftien waren. Met enkel drum, gitaar en een beetje zang zijn we een paar jaar geleden schuchter muziek beginnen te maken. Later is Peter, onze bassist, erbij gekomen, en daarna hebben we mijn broer gevraagd om extra gitaar te spelen.’

De groepsnaam haalde Jonas Smith uit een gedicht van de 19e-eeuwse schrijver Joseph von Eichendorff. ‘Bij hem staat het symbool voor romantiek en streven naar de perfectie, wat ons betreft heel toepasselijk.’

Het vorig jaar uitgebrachte ‘New Years Eve’ was Blaue Blumes visitekaartje; dromerige, fatalistische en veellagige indiepop met de tussen een warme bariton en fragiele falset schipperende stem van Smith als voornaamste blikvanger. Antony & The Johnsons zijn nooit veraf, net als het Britse Wild Beasts. Enkele maanden later kwam ‘Helen’ uit. Daarop borduurt het kwartet zelfverzekerd verder op die flamboyante maar delicate blauwdruk. Beide songs kwamen tot stand in een zomerhuis op het Deense platteland, waar de groep gedurende enkele maanden samenhokte. Daaruit vloeide ook ‘Jealousy’ voort, een uitstekende song gestoeld op dezelfde ingrediënten.

Hun invloeden? Blaue Blume laten zich de vergelijkingen met Antony Hegarty welgevallen – ‘we dig his vibe’ – maar hun grootste invloeden zijn The Smiths. ‘We voelen ons thuis in de unieke gedachtewereld van Morrissey, en samen met gitarist Johnny Marr vormde hij een van de beste songschrijverstandems ooit.’ Een andere groepsfavoriet is Genesis, en dan vooral hun dubbele conceptalbum uit 1974, The Lamb Lies Down on Broadway, ‘een perfect huwelijk tussen prog en pop’.

Intussen is het uitkijken naar de eerste langspeler van deze jonge wolven uit het hoge noorden. Die zit er aan te komen, maar concrete releasedata blijven voorlopig uit. Wat wel vaststaat is een concert op het alombekende Roskilde Festival. En daar is het viertal bijzonder trots op: ‘Een droom die realiteit wordt,’ en misschien het begin van een mooi verhaal. (JB/DB)