Recensie: Taxi Vanoudenhoven

Of je plezier aan Taxi Vanoudenhoven kunt beleven, hangt vooral af van de vraag in welke mate je de flauwe mopjes en gekke bekken van de presentator op prijs stelt.

‘Ik ben Rob Vanoudenhoven, vooral bekend van Ooit Gemist’. Zo grapte de maker van De XII Werken en Via Vanoudenhoven bij de voorstelling van zijn nieuwe tv-programma, zijn eerste in jaren voor de openbare omroep. Blijkbaar is de archiefdienst van de VRT al goed ingeburgerd, want de mensen die de presentator in de eerste aflevering van Taxi Vanoudenhoven in zijn taxi kreeg, wisten allemaal meteen wie hij was – ook de tienermeisjes van een Geraardsbergse voetbalclub die samen met hun ‘delégué’ de spits mochten afbijten.

Het concept van Taxi Vanoudenhoven, een adaptatie van het Britse Cash Cab, is even licht als een 2PK: Rob krijgt in zijn auto het gezelschap van enkele nietsvermoedende passagiers en stelt hen al rijdend enkele – niet al te moeilijke – quizvragen waarmee ze geld kunnen verdienen. Als ze alles juist hebben, verdienen ze een paar duizend euro, antwoordden ze twee keer fout moeten ze uitstappen – waar de auto zich op dat moment ook bevindt. Een zomers niemendalletje, met andere woorden.

Of je plezier aan het programma kunt beleven, hangt wellicht vooral af van de vraag in welke mate je de flauwe mopjes en gekke bekken van Rob Vanoudenhoven op prijs stelt – de begingeneriek vormt op dat punt een uitstekende lakmoesproef. Wij hebben ons tijdens de eerste aflevering alvast nooit echt geërgerd en een paar keer kwam de presentator goed uit de hoek – al was dat in het grappigste moment, toen hij aan een slechtziende kandidaat vroeg of hij veel tv kijkt, wellicht buiten zijn wil om. Maar om nu te zeggen dat Taxi Vanoudenhoven met rood staat aangestipt in de agenda deze zomer, dat zou overdreven zijn.

Stefaan Werbrouck