De venijnige charme van de bourgeoisie: het beste van de vorige week overleden Franse meester Claude Chabrol op dvd.
Van Chabrols eerste periode – de nouvelle-vaguejaren – is weinig op dvd beschikbaar, terwijl nagenoeg alle grote titels uit zijn middenperiode gedigitaliseerd werden. Na het commercieel fiasco van Les bonnes femmes (1960) ging Chabrol de commerciële toer op en draaide hij om den brode een aantal inferieure spionageprenten, maar hij herpakte zich in de jaren 1968-1973 – en hoe! – met een cyclus psychologische drama’s, bij voorkeur gesitueerd onder de provinciale petite of haute bourgeoisie.
Dat hij in vijf jaar tijd in alle vrijheid zeven films kon maken, is in grote mate ook te danken aan zijn ontmoeting met een nieuwe jonge producent, André Génovès, die hem carte blanche gaf. Chabrol omringde zich ook met een vaste kern van medewerkers (Jean Rabier achter de camera, Piere Jansen voor de muziek) en acteurs, onder wie zijn tweede echtgenote Stéphane Audran.
In het gezapig burgerlijk milieu dat Chabrol op succulente wijze beschreef, was Audran de perfecte incarnatie van het ideale vrouwbeeld. Verwijzend naar de president die toen het Elysée betrok, werden die jaren ook Chabrols période pompidolienne genoemd. Aan de vooravond en tijdens de nadagen van mei ’68 trok Chabrol van leer tegen de corruptie, het machtsmisbruik, de leugens, de hypocrisie en de ontsporingen van een burgerlijke maatschappij ‘qui se fabrique des problèmes de cul, car elle n’a pas de problèmes de fric.’
Maar wat die films zo opmerkelijk maakt en na al die jaren nog altijd zo heerlijk dubbelzinnig, is Chabrols ambivalente houding jegens een klasse waar hij zelf deel van uitmaakte: de films zijn tegelijk een satire van de bourgeoisie als een model voor de bourgeois die ernaar komt kijken.
BEKIJK DE FRAGMENTEN VAN ZES FILMS
Patrick Duynslaegher
