The Invader (Nicolas Provost) intrigeert

Is het een sociaal drama, erotische thriller of misdaadpastiche? Nicolas Provost dringt de bioscoop binnen met zijn intrigerende debuut ‘The Invader’.

The Invader Nicolas Provost met Issaka Sawadogo, Stefania Rocca, Dieudonné Kabongo

Nicholas Provost mag zich dringend een grotere schoorsteenmantel aanschaffen: een maand geleden ging The Invader al met Knack Focus’ felbegeerde Jo Röpcke Award aan de haal en ook in Genève viel zijn debuut vorige week in de prijzen. De jury ginds prees de manier waarop Provost ‘de kijker de ruimte laat om het verhaal te interpreteren en tegelijk meeneemt in het ervaren van diepgaande wanhoop.’ Vrij vertaald uit het Zwitsers: The Invader mag dan wel gaan over een Afrikaanse vluchteling die in Brussel belandt, het is vooral een curieuze trip die zich amper laat labelen.

Dat laatste hadden we van Provost, die met zijn kortfilms al naam maakte in het kunstcircuit, kunnen vermoeden. Met een veelbesproken openingsscène maakt hij meteen duidelijk dat je niet het elfendertigste migrantendrama hoeft te verwachten. De film opent namelijk tussen de benen van een poedelnaakte Hannelore Knuts om na een achterwaartse travelling uit te komen bij het stoere torso van Amadou, een Afrikaan die zopas op een Zuid-Europees naaktstrand is aangespoeld.

Penseelt Provost daarmee de sensueelste beginsequens uit de Vlaamse filmgeschiedenis in beeld, dan is wat volgt even bevreemdend als fascinerend. De twintig minuten daarna heb je de indruk naar een gestileerd drama over sans-sapiers te kijken, tot Provost plots de thrillertoer opgaat om er dan met evenveel culot zwarte humor en misdaadclichés tegenaan te kletsen.

Net als zijn kortfilms is The Invader een plagerig spel met genreconventies en verwachtingspatronen, maar dan zonder de kern uit het oog te verliezen. Alle puzzelstukjes worden aan elkaar gelijmd door de fysieke présence van fetisjacteur Issaka Sawadogo. Die maakt van Amadou niet alleen een slachtoffer van westerse uitbuiting, maar tegelijk een op geld beluste en nogal geile ‘indringer’, een (auto)destructief monster dat in de mooie, blanke zakenvrouw Agnes zowel fysiek als psychologisch zijn toegangspoort tot een beter leven ziet.

‘Het is alsof Mike Leigh een Antonionifilm heeft gemaakt’, trachtte een Amerikaanse recensent The Invader na de wereldpremière in Venetië samen te vatten. Het vakblad The Hollywood Reporter vroeg zich dan weer af of Provost misschien naar een genreklus in Tinseltown hengelt. Feit is dat een Vlaamse debutant – ook al mist hij af en toe de bocht – zelden zo origineel en plastisch uit de hoek kwam, met dank ook aan het gepolijste camerawerk van Frank van den Eeden en het inventieve gebruik van Brussel als kille metropool.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content