Joan as Police Woman @ Botanique

U geilt op vrouwen in uniform? Pech, want op het podium blijkt Joan as Police Woman zich uitsluitend in burger te vertonen. De Amerikaanse zangeres, die in ons land al jaren over een trouwe aanhang beschikt, kwam in Brussel haar nieuwe cd ‘The Deep Field’ voorstellen.

DA GIG: Joan as Police Woman in de Orangerie van de Brusselse Botanique, op 15/2.

IN EEN ZIN: Joan Wasser en haar begeleiders legden ditkeer de nadruk op de nieuwe songs, waardoor de toon luchtiger en opgewekter was dan gewoonlijk en het vakmanschap de ontroering soms een beetje in de weg stond.

HOOGTEPUNTEN: ‘Flash’, ‘Save Me’, ‘Anyone’, ‘Forever And A Year’.

DIEPTEPUNT: ‘Nervous’.

BESTE QUOTES: “Thanks so much for that litttle square. It’s very inspiring” (Joan over haar bezoek aan de Brusselse Grote Markt) en “I appreciate chaos whenever it turns up” (over de staking bij de metro).

Joan Wasser, een oudgediende van Antony & The Johnsons en de Rufus Wainwright Band die in 2004 voor eigen rekening begon, werd onlangs veertig en dat leek haar het gepaste moment om haar leven een nieuwe wending te geven. Sinds haar levensgezel Jeff Buckley in 1997 verdronk in een zijarm van de Mississippi, waren verdriet en melancholie haar vaste reisgezellen. Zo moest ze enkele jaren later, tijdens de opnamen van haar cd ‘To Survive’, ook nog eens afscheid nemen van haar moeder die aan kanker leed. Met ‘Cover’, een plaat waarop ze zich vastbeet in songs van onder anderen Sonic Youth, Public Enemy, Jimi Henrix en Britney Spears, sloeg Wasser een brug naar het onlangs verschenen ‘The Deep Field’ en daarop komt ze al heel wat luchtiger en opgewekter uit de hoek. Een nieuw geluid dus, maar zeker geen stijlbreuk, want de seventies soul van Stevie Wonder en Marvin Gaye was in haar werk altijd al een herkenbare invloed geweest en werd op haar nieuwe cd hooguit wat nadrukkelijker in de verf gezet. ‘The Deep Field’ ontsproot aan het groeiende besef dat het best wel ‘cool’ is gelukkig te zijn en mag bijgevolg beschouwd worden als een onverbloemde ode aan het positivisme.

In de Botanique begeleidde Joan As Police Woman zichzelf afwisselend op piano en elektrische gitaar, maar werd ze ook geassisteerd door Parker Kindred op drums en Tyler Wood op bassynth en keyboards. De nieuwe langspeler stond integraal op het menu en als Joan dan toch eens achterom keek, was het doorgaans naar haar vijf jaar oude debuut-cd ‘Real Life’.

Openers ‘Action man’ en ‘The Magic’ zetten de toon met een aanstekelijke groove, terwijl de warme, lichtjes hese stem van de zangeres herinnerde aan die van Laura Nyro of, voor lieden met een goed geheugen, Chi Coltrane. ‘Chemmie’ klonk behoorlijk funky en leek zowaar zelfs beademd door de geest van The Meters. Tussen de nummers door etaleerde Joan Wasser regelmatig haar speelse, ondeugende kantjes: ze hijgde uitdagend in de microfoon en bleek niet vies van een gulle portie ‘small talk’. ‘Run for Love’, een duet met drummer Kindred, steunde op een weird synthmotiefje, terwijl in de meeste andere songs een zoemend en spinnend orgel de aandacht opeiste. Tot de hoogtepunten van de set behoorde het bezwerende ‘Flash’, een staaltje Westcoast psychedelia waarin Wasser behoedzaam op haar gitaar tokkelde en haar gezellen subtiele details aanbrachten. Ook sobere, ingetogen momenten als ‘Kiss the Specifics’ en ‘Forever And A Year’, opgedragen aan “iedereen die een goede of een slechte Valentijn had gehad”, werden beloond met een devoot en langdurig applaus.

Van de oudere songs lieten ‘Anyone’, ‘Eternal Flame’ en het even assertieve als dynamische ‘Save Me’ de beste indruk na. De enige misser van de avond was ‘Nervous’, dat weliswaar was aangezwengeld door een potige gitaarriff, maar door Tyler Wood dermate werd dichtgeplamuurd dat het nummer last kreeg van acute ademnood. Na ‘I Was Everyone’, de huppelende afsluiter met Jeanne d’Arc in de hoofdrol, bedankte Joan Wasser uitgebreid het publiek dat er, ondanks de staking bij het Brusselse stadsvervoer, toch in geslaagd was de Orangerie te doen vollopen. Uit pure erkentelijkheid gooide de chanteuse er nog een verstild ‘Human Condition’ en een in nachtclubsferen gedrenkt ‘Real Life’ bovenop. Al bij al een prima concert, maar van kippenvel, zoals wanneer Wasser vroeger ‘We Don’t Own It’ speelde, was dit keer geen sprake. Tja, dat krijg je nu eenmaal als de emotie het moet afleggen tegen vakmanschap.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Action Man / The Magic / Chemmie / Hard White Wall / Anyone / Run For Love / Flash / Nervous / Save me / Kiss The Specifics / Forever And A Year / Eternal Flame / I Was Everyone // Human Condition / Real Life.

Joan as Police Woman is morgen (donderdag) nog te zien in de Gentse Handelsbeurs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content