‘Jullie zijn zeer cool’, fleemde zanger Johannes Genard het Cactuspubliek. Maar ook zonder dit soort complimentjes lieten de toeschouwers zich willoos meezuigen door de muzikale draaikolk die School is Cool heette. Vooral de radiohits van de groep werden uit volle borst meegebruld
PLUS
Toegegeven, wij zijn nooit fans geweest van het jolige School is Cool dat drie jaar geleden debuteerde met de cd ‘Entropology’. Wij zijn namelijk een beetje allergisch aan kampvuurpret en breed uitwaaierende Coldplayrefreinen. Maar zie, op ‘Nature Fear’ lieten Johannes Genard en zijn herschikte band een wat donkerder en weerbarstiger geluid horen. Het was een sound die ons al net iets prikkelender in de oren klonk.
Ook live trekt School is Cool tegenwoordig volop de kaart van de elektronica en weet het ons, middels meeslepende polyritmiek en prominenter geworden vrouwenstemmen, volop bij zijn verhaal te betrekken. De nieuwe songs bewandelden grillige paadjes en zaten vol intrigerende details die de aandacht vasthielden: een vioolbreak hier, een xylofoontje daar. Prettig gestoord? Wees daar maar zeker van. Maar ook met de dynamiek en de exuberantie die een groep als Arcade Fire zo onweerstaanbaar maken.
“Onze violiste Justine speelt vandaag op drie in plaats van op vier snaren”, meldde Genard, net voor de groep ‘Envelop Me’ inzette. “En dat is behoorlijk angstaanjagend”. Geen hond die er echter wat van merkte. De aanwezigen hadden sowieso meer aandacht voor het met strijdkreten gelardeerde ‘Warpaint’. Respect overigens voor het feit dat school is Cool het soms aandurfde het skelet van een song te spelen en de song zélf achterwege te laten.
MIN
De bombast van vroeger was nog niet helemaal verdwenen: de galmende drums en barokke synths bleven dominant in ‘The World Is Gonna End Tonight’, terwijl de “oh-oh-oh-ohs” in ‘The Underside’ ons spontaan haaruitval bezorgden. Maar die inderhaast bij het bisdom Brugge betrokken mijter stond ons gelukkig beeldig.
HOOGTEPUNTEN
‘Wide-Eyed & Wild-Eyed’, ‘Warpaint’…
QUOTE, ter aankondiging van ‘The Road to Rome’:
“Onze bassist Toon is jarig vandaag. Daarom nu, symbolisch, een liedje over de dood.”
Dirk Steenhaut
