Theater: Zuipen als Schwab

Compagnie Barbarie verrast in ‘Schwab Werner Schwab’ met een donker en grappig portret van het Oostenrijkse enfant terrible, theaterauteur Werner Schwab.

BAF! Een verbolgen toeschouwer liet de deur stevig in het slot vallen. Het gedoe op de scène ging hem veel te ver. Laat het een waarschuwing zijn: Schwab Werner Schwab ( * * ) is geen regulier (tekst)theater. Al is het wél de Barbarievoorstelling waarin het meest gesproken wordt.

De zeven dames van Compagnie Barbarie leveren al sinds 2007 de ene woordeloze voorstelling na de andere af. Zowel Undertwasser wasser wasser (2007), Too Far West is East (2009) als Happymess(2011) vielen op door hun gebrek aan woorden en hun rijkdom aan even geflipte als pijnlijke beelden. De Barbaries koteren graag in de wondjes van de ziel. Ze doen dat altijd met absurde, beeldende humor. Hun stukken – vooral te categoriseren als ‘beeldend en woordeloos theater’ – worden soms gesmaakt en even vaak uitgespuwd.

Dat zal met deze Schwab Werner Schwab niet anders zijn. Zes van de zeven dames staan in grauwe, slonzige kleren én verkleed als man op de scène. Ze dolen er tussen surrogaatberken. Net als Schwab, die ook regelmatig de rust van het bos opzocht. We maken een reünie mee van Schwab-adepten. Zij herdenken Schwab en ‘vieren’ het gruwelijke en verschrikkelijke van het leven. Met veel bier (uit zwarte flesjes in zwarte bierbakken) en persoonlijke getuigenissen wentelen ze zich in hun ongeluk. Tot een heertje in modern ‘Tirolerkostuum’ (een fantastische Anna Vercammen) om de boom komt piepen. Die heer – een goedige onderwijzer – draagt het levenslicht en niet de donkerte in zijn hart. Tot onbegrip van de Schwab-adepten. Hun afschuw jegens zoveel geluk uiten ze in een eigen variant van Werner Schwab’s bijzondere Duits: het zogeheten ‘Nederschwabisch‘.

Net dat hilarisch gestoei met de taal levert de kracht van de voorstelling. Want de scènebeelden zijn maar matig en hun spel zindert van goesting maar is net te karikaturaal om zes sterke, door weltschmerz getergde personages neer te kunnen zetten. Zo dobberen ze te oppervlakkig rond in Schwabs adembenemende en van levensmoeheid doordrenkte universum. Het maakt de creatie tot een plezant maar nog te weinig diepgravend taal- en zuipexperiment van zeven zotte dozen die de depressieve medemens een monter hart onder de riem willen steken.

Els Van Steenberghe

Info: www.compagniebarbarie.be