Guido Lauwaert

Theater: Youp van ’t Hek kan lullen als de beste

Guido Lauwaert Opiniemaker

Youp van ’t Hek lult zich op twee uur tijd naar de uitgang. Met een wigwam in het vizier…

‘Kijk, ja… hoe moet ik het zeggen… cabaret, lichte vermaakkunst, weet u wel, want jullie zijn niet dom, anders zaten jullie hier niet… is een beetje dollen met lichte kost… verteert vlug… in een paar minuten van de mond naar de kont… en is geboren in een Parijs artiestencafé… Le Chat Noir… van Montmartre… waar anders… want in die wijk wonen alleen artiesten. En modisten.

‘Modisten vind ik zulk mooi woord… kennen wij in Nederland niet… jullie woordenschat is zoveel rijker, veel rijker dan die van de Hollanders, en zeker de Amsterdammers. Ik kom uit die gracht… en kan het dus weten… 1500, waarvan ruim de helft niet meer dan twee lettergrepen telt… en om de vijf woorden gooien we er fuck tussen, kut, sodemieter op, klerewijf… jullie zijn wel meer met dat soort taal vertrouwd… sinds jullie Paul De Schreeuw hebben omarmd… en ben ik fout, zit ik hier jezusmina maar wat af te lullen, zonder dat jullie er een woord van snappen… en dat is toch niet de bedoeling.

‘Weet u wie de eerste grote cabaretier was… nee, niet Toon Hermans… wie zei dat, effe kijken, o u daar… nou meneer probeer niet lolliger te zijn dan ik, want ik sta niet voor niets hier en jij daar… Toon, die kon een hele avond zeiken over de tafel van zijn tante, zong er een liedje bij… en de buit was binnen. De eerste grote cabaretier is Aristide Bruant… kent u niet… ik ook niet… heb hem nooit ontmoet. Ja, ken hem wel van naam, maar dat is het zo ongeveer. En meer hoef ik er ook niet over te weten. Ik hoef alleen wat zeilen hijsen… en daarmee vaar ik de nacht in… en gooi u over twee uur overboord.

‘Nu moet u niet denken… dat ik niet heb nagedacht over dit programma. Vijf minuten heeft het me gekost… en dat is veel, maar ja, ik weeg vijftig pond te veel… en daarom kost het mij elk jaar een minuut meer om te weten wat ik in twee uur ga vertellen. Ik kom er telkens wel uit, hoor… zo moeilijk is het nu ook weer niet. Je koopt een zelfhulpboekje… bestaan er honderden van… geen ervan helpt… kan mijn dochter bevestigen… en ongelijk kan ik haar niet geven, want als het ene hielp, waren er geen andere meer nodig… en zeker geen 499. Je koopt dus gelijk welk zelfhulpboekje, slaat het lukraak open en pats… val je op een vraag waar je een hele avond achtbaantjes mee kan roetsjen.

‘Had ik dus laatst zo’n boekje net opengemaakt en was op de vraag gedonderd… wat ga je doen met de rest van je leven… toen de toyboy van m’n vrouw van de zolder kwam en vroeg… is dit van jou… had hij gretver mijn wigwam in de hand. Heb ik nog gekregen toen ik acht was… het kan ook negen zijn geweest… je vergeet al eens een jaartje… als je een dagje ouder wordt. Verdomd, dacht ik… mijn programma… wat ga je doen met de rest van je leven… in een wigwam… want daar kom je geheid in terecht als je blijft zeiken en zuipen, zoals je nu bezig bent… daar bak ik een dagschotel van.

‘Op dat moment, op dat moment, dames en heren, hoorde ik een klap, keek uit het raam en zag een man liggen… naast zijn rolwagentje. Hij was aangereden en de dader had vluchtmisdrijf gepleegd… geheid een vluchteling, dacht ik. Even later sta ik bij hem… en ik vraag hem… gaat het kerel… moet ik een ambulance bellen. Nee, doe dat niet, zegt de man. Waarom dan niet… je moet naar het ziekenhuis. Ik kom er net van… zegt de man. Ik heb kanker en heb nog een paar maanden te leven. Dat zeiden ze vorig jaar ook al, maar toen was het zes maanden… dus ik denk dat als ik volgend jaar weer bij de dokter ga het een week wordt.

‘Mijn programma was rond. Een vraag… een slachtoffer… en mijn wigwam. Kijk, lullen kan ik als de beste. Ik heb in mijn eentje heel Nederland kapot geluld… en nu is Vlaanderen aan de beurt. Dat programma van mij… hangt met haken en eksterogen aan elkaar… letterlijk en figuurlijk… moet ik de letterlijke laten zien… hoeft niet… u hebt er zelf wel, en weet dus hoe ze eruit zien… dat programma van mij heb ik bedacht… toen ik na een feestje mijn voordeur probeerde te openen met mijn autosleutel. De toyboy van mijn vrouw deed drie hoog het venster open en zei… dat ik er niet meer woonde. Goed, ik zet met m’n dronken kop mijn wigwam op een parkeerplaats… krijg nog een bon van een parkeerwachter omdat ik niet betaald had… en een boete want mijn wigwam had geen nummerplaat.

‘Niet pleuren, dacht ik. Ik verwerk de hele rotzooi in mijn programma… en de stomme bon en kloteboete van die idioten heb ik nog vóór de pauze terugverdiend. Als ik het bij flauwe grappen houd, en geen maatschappijkritiek spui… dat doen de mensen zelf al de hele dag… kom ik er wel uit. Ik moet gewoon afgaan op waar ik sterk in ben. Het niet blijven uitmelken van een grap… geen meerdere lagen op elkaar stapelen… mijn vraag… weet u nog wel… wat ga je doen met de rest van je leven… een aantal maal herhalen… een antwoord hoeft niet… die kunnen jullie zelf wel verzinnen… als jullie op huis aan gaan… met die zeikerd of treursok die al dertig jaar naast u loopt… en die sterke punten verpak in een flinke portie ego… en toon en timbre goed vasthoud… kom ik er niet alleen uit, maar krijg ik een staande ovatie.

‘Lichte vermaakkunst is niet meer eigen aan Parijs. Het is uitgevoerd… zoals de Franse ziekte… en door de vermenigvuldiging heeft het aan waarde ingeboet… dat weet ik… maar het blijft cabaret. Dat kan die recensent bevestigen… daar op de achtste rij… stoel elf. Er lag geen kaartje op zijn naam aan de persbalie. De jongedame achter het kogelvrij glas geloofde hem niet… zou ik ook doen… als je een kerel voor je staan hebt die kort voordien lijkt te zijn opgevist uit de Leie… maar hij gaf niet af. Ze belde naar het management… dat zat lekker thuis… en na wat over en weer gefezel kreeg hij toch een kaartje. Aan haar… heb ik de rotzooi te danken… die hij geschreven heeft… en die u nu aan het lezen bent. Maar rotzooi of niet… het blijft in elk geval heel wat beter dan het braaksel van die kerel die niets eens een domme vraag kan bedenken… en geen wigwam heeft… Geert Hoste.’

Guido Lauwaert

WIGWAM – Youp van ’t Hek – www.youp.nl

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content