Els Van Steenberghe

Theater: Tribuna(a)l sleept het rechtssysteem voor de rechter

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Theater Antigone en Théâtre National timmerden een justitiezaal op de scène en serveren er een ijzersterk theater dat letterlijk uit het leven gegrepen is.

The Play = Tribuna(a)l

Gezelschap = Theater Antigone en Théâtre National

In een zin = Ijzersterk theater dat letterlijk uit het leven gegrepen is.

Hoogtepunt = De beginscène – waarin de huilende, drugsverslaafde vrouw met gebogen rug voor de rechter staat. Evenals de scène waarin een jonge, oprecht met haar cliënt bekommerde advocaat uitgelachen wordt door de oudere advocaten.

Score = * * * *

Quote = ‘De echte schuldigen zijn weer niet aanwezig’

‘Nee! Nee! Niet langs daar, langs hier!’ Jos Verbist – in toga – weerhoudt er een deel van het publiek van om tussen de zwarte gordijnen te glippen en zo ‘langs een binnenweg’ de zaal te betreden. Mag niet! Want de zaal binnenwandelen langs de juiste ingang geeft je het gevoel dat je een justitiezaal betreedt. Inclusief houten banken.

Dat gevoel zal enkel aansterken tijdens de voorstelling. Meer zelfs: al zittend op de harde banken en toekijkend hoe slachtoffers/daders – daarvoor werden een dertigtal figuranten opgetrommeld – aantreden en afdruipen terwijl advocaten, procureurs en rechters trachten om hen zo eerlijk mogelijk te berechten, vergeet je bij momenten dat je in een theaterzaal naar een theaterstuk kijkt.

Die levensechtheid was primordiaal voor Jos Verbist. Samen met Raven Ruëll regisseerde hij Tribuna(a)l. Een stuk met meer dan veertig acteurs! Tal van die acteurs woonden, samen met het regisseursduo, de afgelopen maanden verschillende zittingen in de correctionele rechtbank bij. Net als dramaturg Karel Vanhaesebrouck die constant notities nam en soms volledige zaken transcribeerde. Met dit materiaal gingen de makers aan de slag.

Het resultaat is ronduit onthutsend. Van zodra ‘rechter’ Tania Van der Sanden de zitting opent en er een grienende drugsverslaafde voor haar staat, word je meegezogen in de stoet van sociale ellende die zowat elke zitting in de correctionele rechtbank is. Sukkelaar na bedrogene komt aandraven en ze ondergaan hun lot. Sommigen trachten zichzelf zo goed mogelijk te verdedigen. Anderen worden bijgestaan door een advocaat. (De meest gegoeden schakelen de meeste gewiekste advocaten in.) Overleven in armtierige omstandigheden blijkt evenwel te vaak de reden waarom mensen stommiteiten uithalen. ‘De echte schuldigen zijn weer eens niet aanwezig’, roept een jonge advocate wanneer ze aantoont dat haar cliënt de dupe is van gehaaide kredietverstrekkers.

Maar Tribuna(a)l doet meer. Het portretteert niet alleen de mensen die terechtstaan maar evengoed zij die recht spreken en pleiten. En ook dat portret is messcherp. Zonder zich te verliezen in karikaturen toont Tribuna(a)l haarfijn hoe sommige advocaten met hart en ziel strijden voor hun in de goot belandde klant terwijl andere collega’s hun pleidooi kleuren met ‘verzachtende omstandigheden’ zonder dat die noodzakelijk waar zijn.

De achterpoortjes en binnenwegen van het rechtssysteem worden hier sereen te kijk gezet. Dat levert intrigerend theater op dat een uitzonderlijk confronterende spiegel van het leven is.

Els Van Steenberghe

Lees hier een gesprek met Jos Verbist over Tribuna(a)l.

Meer info: www.antigone.be en www.theatrenational.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content