Theater(teksten) aan zee: sappig, spannend én plezant

TAZ#2013 is gestart. Naast muziek en theater is er ook aandacht voor (theater)literatuur. Zo stelt Bebuquin De wereld bij mij voor. Een bundel theaterteksten-met-weerhaakjes van jonge, niet van humor gespeende pennen die de roezige wereld als hun inktpot gebruiken.

‘Dames en heren, we zijn kneuterig geworden. Gelijk een kat in een appartement, die een attaque krijgt als ze een muis ziet. Zo is het ook met ons, de mens.’ Dit is een van de sappige zinsneden waarmee Nele Vereecken Lydia Teresa Andersen in elkaar knutselde, een van de teksten uit de bundel De wereld bij mij die tijdens Theater Aan Zee 2013 (TAZ#2013) wordt gepresenteerd.

Net als de andere auteurs in de bundel pende Vereecken een snedige, aan sneltreinvaart lezende monoloog neer waarin het hoofdpersonage de ontspoorde wereld analyseert. Vereecken voert een biologe op die een dankspeech uitspreekt nadat ze een prijs in ontvangst mocht nemen. Die speech escaleert tot een onthutsende bekentenis en wrange inkijk in haar liefdes- en seksleven. Vereeckens stuk is de enige tekst uit de bundel die nog in première moet gaan. Alvast een tip voor volgend seizoen!

De Standaard-collega Wouter Hillaert en uitgever / vormgever Paul Verrept stelden een bundel samen die ‘drukinkt wil bieden aan een nieuwe lichting podiumkunstenaars die van het schrijven zelf een halszaak maakt’. Naast Vereecken zijn dat Jorieke Abbing, Michael Bijnens en Rebekka de Wit. Deze laatste won tijdens TAZ#2012 de KBC Jong Theater-prijs met de tekst die in deze bundel opgenomen is: Hoe dit het verhaal werd. Daarin breek de Wit zich het hoofd over hoe wij de wereld ervaren. En of de wereld échter lijkt op een televisiescherm? Ze zet haar woorden kracht én relativering bij door het slotdeel van haar stuk in bananenpak te spelen.Tijdens TAZ#2013 gaat haar nieuwe tekst en voorstelling Heimat in première.

Ook de opvoering van Abbings Halve Mens was een heuse ‘verkleedpartij’. Abbings schetst een helder maar schrijnend beeld van een soldaat die met gruwelijk verminkt gelaat terugkeert van het slagveld. Hij betwijfelt dat zijn geliefde hem nog zal willen (durven) liefhebben. Abbings taal is zo helder en beeldrijk dat je in de wanhoop van de soldaat gezogen wordt.

Met een even grote zuigkracht schrijft Michael Bijnens. Zijn La Linea is een soort horrorverslag van een bizarre reis naar een rehabilitatiecentrum in een Noord-Mexicaanse grensstad waar een helse moordpartij plaatsvond. Tijdens de reis legt Bijnens de getormenteerde ziel van zijn personage bloot. Bijnens’ tekst geeft zich het minst snel ‘bloot’ aan de lezer. De schriftuur is complexer, ietwat hermetischer maar des te intrigerender. Zijn pen is stilistisch iets meer ontloken dan de pennen van de andere drie auteurs. Tijdens TAZ#2013 troont hij u mee doorheen zijn schrijveratelier in Bloedspoor/0 Falso Profeto/Iris.

Waarom zijn het allemaal monologen? Hillaert verklaart die voorkeur van jonge auteurs/makers voor de monoloog als ‘een keuze voor individuele betrokkenheid bij de werkelijkheid’. De Wit zegt dit in Hoe dit het verhaal werd iets concreter: ‘Niet alleen heb ik het gevoel dat de wereld constant bij mij aanwezig is, ik heb ook het gevoel dat ik bij de wereld aanwezig ben’. Daarmee leverde ze ook de titel van een bundel die je al lezend een blik gunt in de spannende, fantasievolle, verfijnd humoristische én ietwat bezorgde denkwereld van een nieuwe generatie theatermakers/auteurs. Zij gebruiken de monoloog als een springplank naar een vertelstijl en theatertaal waarin speelsheid, spanning én engagement in elkaar verstrengeld zijn.

Smaakmaker:

Reportage over Rebekka de Wits Hoe dit het verhaal werd:

EN

Trailer van Heimat, de Wits nieuwe voorstelling die tijdens Theater Aan Zee in première gaat:

Els Van Steenberghe

Abbing Jorieke, Bijnens Michael, de Wit Rebekka, Vereecken Nele, De wereld bij mij, ISBN: 9789075175424, 184p., Bebuquin, 2013. 20€

De boekvoorstelling vindt op 8 augustus 2013 om 14.00 u plaats in De Grote Post tijdens Theater Aan Zee.

Alle info: www.bebuquin.be