Theater: Schöne Blumen, Compagnie Cecilia / HETPALEIS

Arne Sierens ‘Schöne Blumen’ zijn afgeleefd en dun. Ondanks de mooie woorden die ze spreken.

Een ruiker in een vaas zonder water

Met het groeien der jaren bloeien de bitterzoete kruiden in de voorstellingen van de auteur/regisseur met de ijzeren arm Arne Sierens. Het aanvankelijk vrolijke met een scherpe rand is eraf.

Toch wijkt de Gentse toneelauteur niet af van zijn lijn: het belichten van de sociale onderlaag van de maatschappij. Voor zijn nieuw stuk Schöne Blumen ( * * * ) is hij naar de hoeren geweest. Bij wijze van spreken. Sierens baseerde zich op erotische vakliteratuur uit het Verre Oosten en pikante liefdesdrama’s uit het Nabije Westen. De regionale pagina’s van Het Laatste Nieuws zullen ongetwijfeld binnen handbereik zijn geweest. Zonder vakliteratuur heeft een toneelauteur te korte beentjes.

Schöne Blumen zijn wat de Duitse toeristen van seksparadijzen meisjes noemen om hun frustraties via hun verzuurde sappen aan kwijt te raken. Bordeelhouders verdienen er grof geld mee, maar achter de coulissen leveren de meisjes van plezier harde gevechten om in de gunst te staan van zowel de bordeelhouder als de cliënt. Een avondje bordeel lijkt op een rondje regeringsvorming. Ruilhandel, voor wat hoort wat, liegen en beloven zonder vaste voet aan de grond. En je hebt een spijskaart met de prijzen van voorgerechten, hoofdschotels en desserten. Logisch dat wie alleen een praatje bij een glas wil, op heel wat minder aandacht kan rekenen dan wie een zesgangen menu neemt.

Afgeleefd bordeel

Het bordeel van Arne Sierens is echter een bordeel op z’n retour. De lichtreclame is stuk en het interieur uitgeleefd. De bordeelhoudster heeft er eigenlijk geen zin meer in en laat zich nog weinig zien, een inwonend hoertje heeft haar schoonste tijd gehad maar heeft geen leven buiten de zaak, een vers herderinnetje is in de straten van de Flemish Fields verdwaald, een klant heeft het mettertijd tot patron zonder portefeuille geschopt en een macho hangt de slimmerd uit, terwijl hij een volbloed parasiet is. Samen lamenteert het droeve gezelschap over wat was, wat is en wat niet meer zal zijn. En om beurten klagen ze dat de bank ze geen krediet meer geeft voor een renovatie. Het inwonend hoertje wil de zaak overnemen, maar kan slechts haar spaarcenten ophoesten. Het is te weinig voor wat de hoerenwaardin graag zou vangen. En eigenlijk wil ze niks vangen. Ze wil niet liever dan dat haar zaak met haar verzuipt.

Als decor heeft Arne Sierens gekozen voor een paaldorp. Planken worden opgehouden door een apenkot van bamboe. Het verhaal doet denken aan een driedelig pak tot op de vezel versleten. Oostenwind en westenwind gaan in elkaar op. De hele duur van het avondlijk samenzijn, tot ruim een uur herleid, zwelt en krimpt veredelde muzak. Dat is jammer, want al te vaak verstoort de muziek de spanning en verkracht hij de aandacht. Had de muziek, ter plekke uitgevoerd door een onzichtbare Jean-Yves Evrard, zich beperkt tot de doodse momenten die elk gesprek kent, waren de koele dialogen ijsbergen geworden.

Magere karakters

Titus De Voogt, Mieke Dobbels, Valérie Schiemsky en Robrecht Vanden Thoren spelen de darmen uit hun lijf. Het is duidelijk dat ze de weliswaar mooi opgebouwde basistekst van Arne Sierens naar hun bek hebben gezet, maar het had allemaal wat meer diepte mogen krijgen. De persoonlijkheid van de personages is uitgewerkt, maar hun karakter mager. En de situatie is niet onbekend voor wie de passionele miseriedrama’s van Hugo Claus kent, met op kop Het haar van de hond uit 1981, dat zich net als Schöne Blumen in een bordeel afspeelt, en waar geen rukker of trucker meer komt. Hugo Claus wist de actualiteit op te trekken door sterke, volgroeide anekdotes. Het wordt tijd dat Arne Sierens dat ook weer eens doet. Op zijn manier. Zijn oude giftige planten weer vet en verzorgd, en de bitterzoete kruiden in de tuin plant. Achter de rododendrons.

Guido Lauwaert

Schöne Blumen – van Arne Sierens, tevens regisseur – tot 28 september in HETPALEIS – van 14 t/m 24 september in Vooruit, Gent – vervolgens op reis – www.hetpaleis.be