Els Van Steenberghe

Theater: Salome / Redux, Theater Zuidpool

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Een jammerlijk mislukte maar moedige poging om de mythische vrouw Salome in een dansstuk te vangen.

Als hardkoppen. En onverschrokken avonturiers. Zo gaan de bewoners van Theater Zuidpool door het leven. Sofie Decleir, Koen Van Kaam, Jorgen Casier en Jan Bijvoet schuwen geen uitdaging. Integendeel. Ze zoeken de grootste uitdagingen eerst op. Vorig jaar zaaiden ze verwarring en onthutsing met een eigenzinnige versie alias rockconcert van Shakespeares Macbethen met de succesvolle monoloog Opus XX. Van zodra het woord ‘succesvol’ op hun creaties wordt gekleefd, lijken ze gauw de andere richting uit te hollen. Om toch maar niet vast te roesten of gestigmatiseerd te raken.

Het maakt hen tot witte raven in het podiumkunstenlandschap. Dat pleit voor hen. Al zorgt het er evengoed voor dat ze soms letterlijk de mist in rennen en staalhard tegen de (toneel)muur lopen. Dat doen ze spijtig genoeg met Salome / Redux ( * oe ), hun enscenering van de mythe over de vrouw die als beloning voor haar dansen het hoofd van Johannes de Doper eist.

Veelbelovend

De makers lazen Oscar Wildes stuk over deze vrouw en nog veel meer. Maar ze gooiden uiteindelijk alle woorden weg. Hun opzet is doordacht en veelbelovend: de relaties van de personages worden tot een fysieke, dansante essentie herleid. Die dans wordt karig belicht en aangedreven door (bonkende en beukende) muziek in een uitermate sober, kil decor (een metalen constructie van waaruit acteur Jorgen Cassier als DJ zijn collega-acteurs aandrijft).

Die collega-acteurs – allen in eenvoudige, zwarte kledij – hebben het verdomd lastig om woordeloos en dansend te blijven boeien en overtuigen. Koen Van Kaam en Sofie Decleir tonen weliswaar dat ze uit het beste spelershout gesneden zijn. Ze voeren hun rudimentaire danspasjes sober maar met karakter uit. Uit hun beheerste en gecontroleerde mimiek, de vonkende blik waarmee ze het publiek aankijken en de ingehouden emotie waarmee ze de bewegingen uitvoeren, spreekt het denken en voelen van hun ‘personages’. Dat maakt even indruk maar is niet genoeg om een ganse voorstelling aan op te hangen. Bovendien is zoiets aartsmoeilijk.

Mission failed

Dat bewijst danseres Marisa Cabal. Zij staat tussen Van Kaam en Decleir. De drie staan zowat de ganse voorstelling op een rij pal voor het publiek. Cabal overtuigt niet. Haar bewegingen lijken haast sportoefeningen. Ze slaagt er niet in dezelfde emotie en betekenis in haar bewegingen en mimiek te leggen zoals Van Kaam en Decleir dat doen.

Slechts op het einde van de voorstelling wordt het geduld van het publiek beloond met een prachtig duet (alias duel) tussen Van Kaam en Decleir. Eindelijk wordt er een evenwicht tussen fysieke kracht én stille zeggingskracht bereikt. Jammer genoeg blijft het bij die ene scène.

Salome / Redux is een gewaagd experiment en wellicht het resultaat van een bewogen repetitieproces waarin rigide, weloverwogen keuzes werden gemaakt. Maar als voorstelling en actuele versie van de vermaarde Bijbelpassage is het stuk ondermaats. De luttele woorden die worden uitgesproken zijn het resultaat van een te brute schrapsessie. Wat rest, zijn betekenisloze brokjes woorden die uitgespuwd worden tussen net te uitdrukkingloze danszinnen. Het enige, échte verhaal dat deze voorstelling vertelt, is het verhaal van moedige, zoekende makers die niet bang zijn om te falen.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.zuidpool.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content