Theater: Red Herring, Diederik Peeters

In ‘Red Herring’ spelen geluiden de hoofdrol, terwijl de performer een bijwijlen hachelijke bijrol speelt.

En daar loopt Peeters naar de losstaande deur. Hij klimt met fikse tred op de steile deurplank. En, gaat hij het halen? Neen, dames en heren, neen. Ach, wat jammer toch! Diederik Peeters slaagt er niet in om de deur te …. Maar wat zien we? Hij waagt zich aan een tweede poging. Zal het hem lukken? Zal het…? Jaaaah! Daar valt Diederik Peeters met de deur in zijn eigen voorstelling binnen. Man man man… Wat een performer! Daar gaan we nog meer van horen én zien.

Welkom in Absurdistan!

Jawel, kunstenaar Diederik Peeters houdt het graag sportief én absurd. Zijn Red Herring ( * * * ) is daar het ultieme toonvoorbeeld van. Theaterliefhebbers onder u die van een stevig verhaal houden, riskeren Red Herring af te schieten als ‘smakeloos en nutteloos getrappel’. De avonturiers onder u die de grote makers van morgen aan het (experimenteer- en knutsel)werk willen zien, komen wél flink aan hun trekken.

Peeters vormt samen met beeldende en performancekunstenaars Kate McIntosh en Hans Bryssinck het collectief SpinSpin waarin ze elkaars werk zowel logistiek als artistiek ondersteunen en bevragen. Peeters is master in de beeldende kunsten. Die vorming kleurt zijn expliciet beeldende creaties én het onderzoek dat hij voert. Peeters onderzoekt welke objecten hoofdrollen kunnen vertolken. In The Golf Club Incident… (2008), bijvoorbeeld, speelden enkele stoelen en een kamerplant de hoofdrol. In Red Herring wordt het eerste plan bespeeld door het geluid.

Onderhoudend

Peeters koppelt zijn smetvrees, paranoïde inborst en 1001 andere fobieën aan een voorliefde voor thrillers en spannende detectiveverhalen. Stoeiend met alle mogelijke manieren om geluid te maken (een dirigerende off-voice, luisterspeltechnieken, gefluister en geschreeuw) verbeeldt en verklankt hij die angsten en liefdes in een integere performance waar hij de toeschouwer ondeugend aanpakt, misleidt en entertaint. En hijzelf wordt steeds meer weggespeeld door ‘zijn’ geluiden. Zo twijfelt Red Herring tussen deurenkomedie, spionagestuk en luisterspel. Dat getwijfel levert grappige, slimme scènes en gelaagde, knap belichte scènebeelden op. Al kan het gehele stuk net iets strakker gespeeld worden. Dat zou het ritme van de performance en de kracht van de beelden enkel versterken.

Els Van Steenberghe

Meer info:

http://www.beursschouwburg.be/agenda/detail/nl/2419/2011/11/

http://www.nona.be/nl/voorstelling_details.asp?id=1506

Of: info@spinspin.be