Theater over uw mening

BOG. kaapte vorig jaar de Jong Theater KBC-prijs weg tijdens Theater Aan Zee 2013 en mocht tijdens de 2014-editie van het festival in première gaan met ‘MEN’.

The Play = MEN

Gezelschap = BOG.

In een zin = ‘MEN’ is een doordacht en met humor opgebouwde uitnodiging om iets langer dan een uurtje na te denken over het belang van het hebben van een mening maar evengoed het belang van het niet hebben of het durven veranderen van een mening.

Hoogtepunt = Het begin: ineens blijkt hoe het wat kaal ogende decor een sublieme verbeelding is van de effecten van een mening.

Score = * * *

MEN wijst op niets meer dan het woordje ‘men’ waarmee menig mening start: ‘Men zegt dat…’ Die meningen zijn het voorwerp van onderzoek in de nieuwe BOG.-creatie. Een creatie die meteen de kracht en eigenheid van BOG. aantoont: sober en zeer goed doordacht theater maken dat met een minimum aan objecten en een maximum aan woorden (of beter: verwoorde twijfels en gedachten) het publiek een mentale roetsjbaantrip bezorgt. Weliswaar met een veel fijner en inzichtelijker resultaat dan een pretparkuitstapje.

Dat ‘doordachte’ blijkt al uit het decor. Op de vloer staat een laag podium, bestaande uit brede blankhouten planken (het formaat van een deur). Dat podium wordt achteraan afgebakend door een rij houten bankjes en vooraan afgesloten door een wand (die uit uit twee horizontaal aan elkaar gemonteerde planken bestaat). Van zodra de lichten doven, duwen Judith de Joode, Benjamin Moen, Sanne Vanderbruggen en Lisa Verbelen (samen BOG.) tegen de bankjes. Daardoor glijft het podium vooruit en wordt de houten wand die het podium vooraan afsloot naar boven getakeld. Zo krijgt iedereen een goed zicht op de scène en de acteurs. Net zoals een mening – van zodra die geformuleerd is – een zicht op (een deel van) de wereld geeft.

Vervolgens steken de spelers een vierstemmige en subtiel georkestreerde ode aan de mening af door eerst duidelijk te maken wat ze zelf mooi, vies, aangenaam of interessant vinden en vervolgens steeds meer in discussie (al dan niet sensueel getint) met elkaar te gaan. Al raakt die discussie nooit oververhit. Integendeel. BOG. heeft een eigen spreekritme dat eerder aanleunt bij ‘iets in mezelf denken en het dan luidop zeggen’. Daarom zoeken ze niet zozeer oogcontact met elkaar (behalve tijdens de sensuele scène) maar vooral oogcontact met het publiek. En vanuit dat oogcontact groeit een mentale verbondenheid.

MEN is een uitnodiging om iets langer dan een uurtje na te denken over het belang van het hebben van een mening maar evengoed het belang van het niet hebben of het durven veranderen van een mening. En je wordt wandelen gestuurd met de vraag of we soms niet wat meer zouden moeten vergeten en wat minder willen weten (en meningen formuleren over dat weten). Zo bevestigt MEN de nog prille maar stevige reputatie van BOG. als eigenzinnig collectief dat theater maakt vanuit een verlangen om de eigenaardigheden van de mens en het leven in een pittige woordenstroom te vatten die even muzikaal, grappig als filosofisch is. De enige valse noot tijdens MEN was de snelheid waarmee de woorden en zinnen richting publiek gekatapulteerd werden. ‘Indrukwekkend maar de ene zin volgde net te snel op de volgende’, zei ‘men’ bij het buitengaan.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.bogcollectie.com